Neredeyse 4 yıllık evliyim. İnsan bağırmadan sadece söylenerek kavga edemez mi her kavgada bağırıyor. Onu da geçtim hasta oldum artık. Komşular duyacak rezil olacağız diye kafaya takıyorum. Çünkü dışarıdan gayet iyi bir sıkıntısı olmayan saygı duyulan insanım. Keza evliliğimiz de öyle. Bunu eşime defalarca anlattım dedim ki ben çok kafaya takıyorum yapma bak biz birbirimizi affederiz unuturuz kavgamızı. Ama komşu duyunca unutmaz. Hastasın diyor bana benim hayatım boyunca boyle bir sıkıntım yoktu ki. Babamın evinde olsun üniversitede olsun. Ve hiçbir komşumdan şimdiye kadar bir kavga sesi duymadım. Acaba onlar mı çok sessiz yoksa ses mi gitmiyor. Kafayı yiyeceğim artık. Söz verdi dikkat edeceğim diye hala aynı. Mesela daha dün tartışıyorduk gitti tuvalate girdi ben de o sırada balkona çıktım karşı komşum apartmana girdi tam kadın asansorden bizim kata çıktı o sırada eşim tuvaletten çıktı bağrınmaya başladı sus diyorum çünkü kolidordayız kadın direkt çelik kapının önünde kapısını açıyor komşular umurumda değil vs diyor bağrınırken ama ben çok utanıyorum. Bu arada mesela alt kattaki komşum da tanıdık eşinin veya onların sesini 1 kere duymadım. Daha da duyacaklar diye kapı pencere kapatıyorum.