Normal olduğumu savunmuyorum ama biraz ben de böyleyim.. :/
Benzerlik gördüm.
Şöyle ki akrabalık iliskilerim zayıftır.
Bir arada büyümedik. Uzaklik dolayısıyla senede bir vs bir araya geldik. Kaynaşamadim haliyle.
Gördüğümde öpüp nasılsın diyorum ama özellikle telefon edip hal hatır sormam, bayramlasmam bile. Ne teyzelerim ne de kuzenlerimle..
Arkadaşlarım hepsinden öndedir, duygularim daha güçlü.
Eşim anneannemi arasan ne olur, teyzemi ara bayramını kutla onlar seni hep soruyor der durur.
Bense sen benim hiç kendi teyzemi aradığımı gördün mü kendi akrabamla kuramadığım ilişkiyi senin akrabanla nasil kurayım diyorum..
Düğünlere gitmek konusunda ise kalbimde ciddi yeri olmayan insanların beni ayiplamasinı hesap etmem. O anki moduma bağlı. İstiyorsam içimden geliyorsa yaparım ve sadece kendi istediğim kadar.
Annem de ayıpliyor.
Çok yanlış diye eleştiriyor ama değişemiyorum.
Mış gibi ilişkiler bana göre değil, olsun diye iş yapamam.
Biliyorum burda da yadirgayacaklar.
Hatta daha anlatsam linç yerim belki
Eşinize selam ahahah :)