Merhaba. 9 yıllık evliyim. Bir çocuğum var. Evliligimin başlangıcını anlatayım. Eşimin ailesi durumumuz yok dedi diye ben de iyi niyetlerine inanarak eşyadır evdir dugundur herşeyi eşim ve ben borçlanarak yaptık. İki yıl içerisinde borcumuzu bitirdik derken eşim kardeşi için bir kredi kendi çekti diğerine de kefil oldu. Bu arada ben hamileydim çocuğumuz olacak ya ödemezse ne yaparız diye karşı çıktım. Beni kötü ilan ettiler aile içinde . Ve dediğim gibi de birkaç ay sonra odememeeye başladı. Bizim doğum çocuk masrafı derken bunlar eklendi icralar şunlar bunlar çok zor zamanlar geçirdik. Daha yeni toparliyoruz 9. Yılda. Buraya kadar tamam yaşandı bitti önümüze bakalım diyebiliriz ama bu süreçte eşimin ailesi bir kere bile bana kızım seni de zor durumda bıraktık bütün maaşın bizim borçlara gitti gibi bir dusuncede olmadı.Her zaman benimle zıt, inat, hadsizce davrandılar. En son gecen hafta kv bize geldiğinde eşimle birlikte bana bir yalan söylediklerini fark ettim. Küçük bir yalandi ama çok sinirlendim demek ki yıllarca benim samimiyetimi somurmusler kimbilir belki büyük yalanlar da var. Kavga çıktı haliyle. Ben artık dayanamadigimi ve boşanmak istedigimi söyledim. Yıllarca maddi manevi beni suistimal ettiklerini söyledim. Eşim çocuk için tekrar düşün dedi. Ben ise şöyle bir şart kostum. Bana bir daha asla en ufak bir konuda yalan söylememesini,birşey gizlememesini ve artık ailesiyle görüşmek istemediğimi söyledim. Kendisi istediği gibi gidip gelsin ama ben gerçekten artık yüzlerini görmek istemiyorum kendimi enayi gibi hissediyorum. Bunlara eşim henüz cevap vermedi şu an ayriyiz. Sizce ailesiyle görüşmeyi isyememek çok ağır bir şart mı oldu? Bu şekilde evlilik yürür mü