Bende sizle paralel şeyler düşünüyorum.
Birde şu var,
Evli bir arkadaşınla sık sık görüşüyorsan, o eve rahat girip çıkmanın yolu eşiyle de arkadaş olmaktan geçer. Yoksa iki tarafta huzursuz olur. Burada da bekar olan arkadaş haliyle daha çok gelebildiği için eşiyle de arkadaş olmak istemiş.
Kendimden bir örnek,
Can dostumla tanışalı daha 3-4 ay olmuştu, bana "eşimi çok sevmeni ve onunla arkadaş olmanı istiyorum" demişti. Gel zaman git zaman yıllandık artık X seni çok seviyor, dostluğumuzdan çok mutlu diye anlatır.
Bende eşimle onun samimi olması için elimden geleni yapıyorum ama benimki biraz hödük ve soğuk olduğu için, benim onun eşiyle samimi olduğum kadar, benim eşim arkadaşımla ne yazık ki samimi olamıyor. Ama genede herkesle kıyaslanınca çok özel olduğunu söylüyor. Ve gerçekten öyle çokk isterim ki benim eşimle onun daha samimi olabilmesini.
Yani durduğunuz yere bağlı, arkadaşınızı gördüğünüz göze bağlı. Öyle eve giren çıkan kız aradaşı tehlike ilan etmek bana ters. Bu resmen onun namusundan şüphe duymak, dolaylı yoldan namuzsuz eşimi ayartabilir demek. O zaman insanın aklına şu soru gelir, yıllardır namuzsuz biriyle niçin arkadaşlık yaptınız ? Hiç mi farketmediniz ? Yoksa ortada eş olmadığı için tehlike umurunuzda mı değildi ?
Görüşmeyecekseniz tabiki görüşmeyin ama belli birşeyleri paylaştığınız insanı namuzsuz ilan etmeyin.
Ayrıca bende maharetli arkadaşlarıma giderken sipariş veririm. Bana şunu yap, bunu yap diye. Samimiyettir bunun adı, dostluktur, kardeşliktir.