Eşim ve oğlum eve köpek almak istiyor, kararsızım

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
K

Karmagul

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
5 Nisan 2017
1.878
1.195
133
Merhaba arkadaşlar, 20 yıl direndim sma artık diyecek bişey bulamıyorum. Eşim ve 17 yaşındaki oğlum köpek sahiplenmek istiyor. 3+1 evde oturuyoruz site içerisinde. Ben hayvanlara karşı merhametliyim ancak dokunamam. Uğraşacak halim yok diyorum dinletemiyorum artik. Biz bakacağız edeceğiz diyorlar ama biliyorum bana kalır onu dışarı çıkarma işi. Hemde her gün çıkması gerekiyor sanırım köpeklerin
Eşim ısrarla zamnla alınacağımı söylüyor. Kendisi bekarken köpeği vardı alışkın.
Velhasıl soracağım şu ki varmı köpeği olan arkadaşlar, deneyimlerini tavsiyelerini iletebilirlermi rica etsem.
 
Benim var.Bakımı kolay değil. Emek ve maddiyat gerekiyor. Hastalığı vs olduğunda veteriner masrafı çok büyük oluyor. Günde iki kere dışarı çıkarıp 30 ar dakka gezdirmek gerekiyor. Kolay değil ama iyi ki iyi ki hayatımda. Onsuz yaşam düşünemiyorum. Sürekli dibimde. 10 dak bir yere gidip gelsem günlerce görmemiş gibi özlemle karşılar. İnan doğurduğum çocuk beni köpeğim kadar sevmiyordur
 
Köpek bakmak büyük sorumluluk açıkçası ama bence harika bir sorumluluk evet her gün sabah akşam tuvalete mutlaka çıkarılmalı. Aynı zamanda enerjisini atmak için oynatmak da gerekir. Ben eve köpek alıp geldiğimde annemle babam çok hevesli olmamasına rağmen köpeğime bebek gibi baktılar senelerce umarım sitenizde insanlar sıkıntı çıkarmaz. Hayvan sevgisi insana çook çook iyi geliyor bence
 
Sahiplenmeyin , evdeki herkes istemeli bunu , zorla olacak birsey değil
Hele yavru köpek, bebekten farksiz , çiş eğitimi, koltuklar yenecek , terlikler parcalanacak , gerçekten köpek isteyen biri bunlarla baş edebilir ama siz edemezsiniz
Günlerce heryere iseyecek , çiş temizleyeceksiniz , yağmurda çamurda disarda dolastirmaniz lazim , ayakkabılarınızı terliklerini yiyecek vs vs
30 yıl köpekle yaşadım, bir köpek annesi olarak gönülden istemeyen herkese aynı şeyi söylüyorum, sahiplenmeyin
 
@Papatya Zamani yalnızca eşinizin ve oğlunuzun isteğiyle evcil sahiplenilmez, sizin de gönül rahatlığıyla onaylıyor olmanız gerekiyor zira evcil bakımı hele de bir köpekle aynı evi paylaşmak kolay değil.
Bir kere sürekli tüy dökeceğinden evin her gün düzenli temizlenmesi gerekiyor, yavruyken sahiplenirseniz WC eğitimi alması gerekiyor, eğitim tamamlanana kadar evin her yerine salıyorlar

Wc eğitimi tamamlandı diyelim, tuvalet ihtiyacı için dışarı çıkarılacaksa eve her dönüşünde kişisel temizliğini yapmanız gerekiyor, yağmur çamurda sokakta gezdirince her yeri batacak yine eve dönüşte içeri girmeden kurulamanız çamurdan kirden arındırmanız gerekecek.

Evcillerin de hem ilgiye özene hem de maddi olarak yetebilmenize ihtiyacı var, sahiplendim oldu demeyle bitmiyor iş.
Hasta oluyorlar hastalıktan bağırsakları veya mideleri bozulabiliyor bu yüzden de istemsiz kusabiliyor veya büyük tuvaletlerini kaçırabiliyorlar.

Bir yere gitseniz evde uzun süreli yalnız bırakamazsınız, bunun tatile gitmesi var, bir sebeple şehir dışına çıkması var.

Şöyle düşünün bir evcil sahiplenmek, ortalama 15-18 yıl süreyle 3-4 yaşlarında bir çocuğa ebeveynlik yapmak gibidir, maddi manevi her ihtiyacını karşılamak zorundasınız, sahiplendim ama yapamıyorum diye terk etmeye de hakkınız yok çünkü evcillerin duyguları insanlarınkinden farksızdır, terk edildiklerinde psikolojileri bozuluyor, duyguları alt üst olduğundan güvenli bağlanma sorunu yaşıyorlar.

Şimdi sizin açınızdan ele alırsak eşiniz tüm gün işte olacak köpek ne olacak? Oğlunuz 3-5 gün ilgilenecek sonra dersleri, okul hayatı, arkadaş çevresi, seneye belki farklı bir şehirde üniversite hayatı derken köpeğin bütün sorumluluğu size yüklenecek, buna tüy olan halıyı, koltukları süpürmek, tuvalet için dışarı çıkarmak, hastalanırsa veterinere götürmek de dahil.
Baştan yaparız deyip sonradan yapmadıklarında sizin köpeği istemiyorum deyip barınağa bırakmanız gibi bir şey de söz konusu olamaz çünkü suçlusu köpek değil ki cezası ona kesilsin yazık olur hayvancığa

Bizim de evcilimiz var minik bir prenses lakin hepimiz iş bölümü yapıyoruz, ben dışarı çıkardığımda eşim evi silip süpürüyor, eşim köpeğin yemeğini hazırlarken ben tarayıp öz bakımını yapıyorum, kızım yemek ve su kaplarını yıkayıp dolduruyor gibi gibi, ki biz üçümüzde bayıla bayıla bakıyoruz, çocuk gibi bir birimizin kucağında bir birimizin, hasta olup yediklerini çıkardığında veya üstü başı battığında bize külfet gibi görünmüyor.

Bir evcille yaşamak için hem evdeki herkesin istiyor olması gerekir hem de evdeki herkesin çok seviyor olması gerekir yoksa hayvanın her yaptığı göze batar
 
Bekar işi de değil aslında, bekar olup bakamayanlar da var, bir evcille yaşamak başka bir canlının her türlü sorumluluğunu almak demek ve sadece sevmek kafi gelmez, her şeyiyle kabullenmeniz hayatınızı evcilinize göre planlamanız gerekiyor, misal tatile giderken biz asla bir yere bırakmak istemiyoruz bizimle gelmesi tercihimiz o yüzden evcil dostu yerler seçmemiz gerekiyor, evcilinizi kendinizden ayrı düşünemiyorsunuz, geldiği günden itibaren ailenin ferdi olarak kabul edilmesi gerekiyor hem evdekiler hem çevreniz bakımından.
 
Bir çocuk daha doğururum ama bir köpek sahiplenmem. Öyle büyük sorumluluk. Tek sorun yürüyüşe çıkarmak değil, hatta şu an bu bizim için adla sorun da olmaz.

Evlenmeden önce kardeşimle babamızın evinde yaşarken bir golden sahiplendik. Annem babam asla istemediler. Kardeşimle onlardan jabersiz getirdik yavruyu eve. Sonra annem de babam da o kadar bağlandılar ki bir ara babam köpeği bizden çok seviyor diyorduk :) annem ilk hafta ben asla dokunmam diyordu sonra ağzını açıp ilacını vermeye başladı.
 
Hayvan bakımı çocuk bakımı gibi. Özverili olmalı. Sorumluluğunu alabilecekseniz deneyin. Hayvanların insana karşı karşılıksız sevgisi var. Kedilerde bile eğer bırakırsanız hayvan deliye dönüyor. Kişiliği değişiyor. Beklenmedik güvenini zedeleyecek bir hareket tüm ilişkinizi değiştiriyor.
Kediler bir bakıma bakım kolaylığı daha çok seversiniz. Bağımsız kalabildiklerinden bakımı daha kolay. Eğer yapabilirseniz bir sonraki aşama köpek olur böylece hayvanlar da yalnız kalmaz evde.
 
Peki madalyonun öteki yüzü nasıl, kattığı bişey varmi.
 
Şuan ayak ucumda yatak kocamaaaaan bir köpeğimiz var. Ve evimize gelene kdr bende aslaaaaaa dokunamazdim. Şimdi koyun koyunayiz
 
Kedileri çok severim. Hele yavru kedilere bayılırım.
Yolda vs karşıma çıktığında sevesim gelir. Sık sık da sahiplenmeyi düşünmüşümdür.
Maddi durumum var, evim müsait. Ama yıllardır sorumluluğunu düşünüp vargeçerim. Çünkü bunun daimi bir sorumluluk olduğunun bilincindeyim.
Bir hayvan sahiplendiğiniz zaman ona ömür boyu bakma yükümlülüğünün de altına giriyorsunuz. Sadece sevme dürtünüz geçene kadar bir oyun arkadaşı almıyorsunuz. O nedenle emin olmadan alınmaması gereken bir karar.
Bunları neden yazıyorum çünkü ülkemizde özellikle bakması kediye göre daha zor olan köpek sahiplenme söz konusu olduğunda tam da bu oluyor. Bir hevesle köpek sahipleniliyor, bir süre bakılıyor, sonra da işler zorlaşmaya başladığında sokağa bırakılıyor bu hayvanlar. Dikkatinizi çekti mi bilmem, özellikle yazlık beldelerde sokaklarda başıboş gezen bir sürü cins köpek görmek mümkündür. Yazlıktan evlerine dönen ve bu hayvanlara artık bakamayacağını düşünenlerin sokaklara bıraktığı köpeklerdir bunlar. Ve evde bakıma alıştıkları için de kaza, açlık vs gibi türlü eziyete maruz kalırlar.
Bu yüzden kararınız ne olursa olsun çok ciddi düşünmeniz gerektiğini düşünüyorum.
Ve açıkçası emin değilseniz bence hiç de bu sorumluluğun altına girmemek gerekir. Bir canın sorumluluğu öyle kolaylıkla alınacak bir sorumluluk değil çünkü.
 
Son düzenleme:
Ben sana yardımcı olayım, bence alma :)
Bizde 2.5 aydır küçük ırk bi köpek yavrusu var. Apartmanda oturuyoruz site de değil.
Eşim bi heves aldı. Köpeğimiz çok güzel akıllı bişey ama yavrular tuvalet kontrolünü 1 yaşına kadar ancak sağlıyormuş. Biz de tecrübesiz davrandık aşıları bitenee kadar evden çıkamıyor diye evde yapmasına alıştırdık. Şimdi gezdirmeye çıkarıyoruz ama yapmıyor gene evde yapıyor tuvaletini ve çişini damla damla kaçırıyor heyecanlanınca falan. Ben sürekli halı siliyorum bu aralar.
Sabah 9 da gidiyoruz akşam 6 da geliyoruz. Gündüz kamera kurdum ilk 1 hafta havladı falan sonra alıştı. Biz yokken uyuyor. Gelince full enerji. Sizin oğlan büyükmüş kısmen ilgilenir. Alıp sitede oynatır falan.
Alacaksanız tüy olayını da düşün. Bir de kemirecek şeyler olması lazım onun için. Diğer her şeyi terlik vs yerde bırakmıyoruz. Kabloları falan hep ulaşılmayacak şekilde yaptık kemirme ihtimali var çünkü.
Bizim köpeğin cinsi hiç tüy dökmüyor diyebilirim. Havlaması da yok. Ama sizinkiler süs köpeği gibi bişey ister mi bilmem. Büyük köpek demek çok yiyecek, çok pisletecek, çok tüy dökecek ve kokusu daha çok olacak demek bence. İyi düşünün dönüşü olmuyor, biz çok seviyoruz ama bazen de almasaydık daha rahattık diyoruz. Sanırım yavruluk dönemi geçene kadar yoracak bizi böyle.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

Benzer Konular

S
( Kedili evde )By-pass ameliyatı 15 günlük süreç
Yorumlar
2
Görüntüleme
3K
senyor
S
K
eşim beni seviyor mu?
5 6 7
Yorumlar
124
Görüntüleme
17K
matilda1
M
Z
Eşimle tartıştık evi terk ettim ama
3 4 5
Yorumlar
80
Görüntüleme
8K
nhlbgm
sevilmeyen evlat olmakla başa çıkamamak
8 9 10
Yorumlar
180
Görüntüleme
21K
Bendenizdebirgemi
B
H
Kitap Biti - Küçük Beyaz Böcekler
2
Yorumlar
25
Görüntüleme
34K
Hasesa
H
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…