- 5 Kasım 2020
- 14
- 93
- 3
- 33
- Konu Sahibi SilentSerenity
-
- #1
Arkadaşlar merhaba herkese. Çok öncelerden buralarda az takılmadım. Yeni bir hesapla geri dönme vaktim gelmiş. Çevremde beni anlayan insan yok çok bunaldım. Biraz dertleşmeye ihtiyacım var.
Ben 5 yıllık evliyim ve ikiz kızlarım var. Eğitim fak. mezunuyum ama çalışmıyorum. Eşimle aramız aslında iyi ama problemim şu ki eşimin ve ailesinin durumları çok iyi. Yurtdışı bağlantılı şirketleri var. Ailem ise evlendiğimden beri bu noktada benden beklenti içinde. Benim bindiğim arabayı, yaşadığım evi görünce zannediyorlar ki bunların hepsi benim.
Kaç kere açıkladım. Hatta arabanın ruhsatını gösterdim. Ev, araba, arsa ne varsa hepsi şirketin. Bunların üzerinde etkim yok yani. Bana veriyorlar biniyorum. Biraz giyimim pahalı onlar da zorunluluk girdiğim ortamlar dolayısıyla. Gerisi de eşimin ve ailesinin hediyesi.
Zannediyorlar ki sınırsız bir para harcama özgürlüğüm var. Kız kardeşim daha önce saatimi beğendi mesela çıkardım verdim. Yine küpe, kolye kaç tane böyle değerli eşya verdim beğendiği için.
En büyük abim borçlanmış icra gelmiş dediler, mücevherlerimden sattım verdim. Elimden gelen, elimin altında olan bu. Ben şirkete ortak değilim ki. Yine yeğenlerim geldiklerinde giyinme odasında beğendikleri bir şeyler varsa hediye ediyorum her zaman. Böyle kaç tane ayakkabı, çanta hediye ettim. Ki oldukça pahalı markalar.
Neyse babam eski esnaf ve 2 sene önce battı. Ev, araba her şey icradan satıldı. Yine bana söylediler. Eşime rica ettim, sağ olsun ama naz niyazla alırız icradan dedi. Ama biliyorum ki zarar edecek olsa ona göre büyük zarar olmasa bile eminim almazdı. Aldı benim üzerime evi. Ailem oturmaya devam etti orda.
Bu seferde geri kalan borçlar için sürekli beni sıkıştırmaya başladılar. En son babamla abim saçma sapan bir yeni iş kurma hayaline kapılmışlar, ben sermaye verecekmişim yada eşimden isteyecekmişim sonra faiziyle ödeyeceklermiş. Ağızları milyonlardan açılıyor, şaşırıp kalıyorum. Altı üstü beyaz eşyacıydı sonuçta babam.
Hayatım üst düzey görünse de benim elime geçen para belli. Bakın her ayın 1'nde hesabıma otomatik talimatla para gönderirler. İstersem 1 günde harcarım param biter, istersem 1 ay kullanırım. Aramızda başka hiç para muhabbeti geçmez eşimle. Elden para alışverişi de olmaz yani.
Aileme sınırsız para harcama yapamadığımı anlatamamamın bir sebebi de eşimin ayda yılda bir ailemi görünce aşırı derecede ağzımın içine düşmesi. (Kendisi böyle şovlara bayılır.) Böyle olunca zannediyorlar ki istediğimi yaptırabiliyorum adama ama ben istemiyorum onların iş kurmasını, borç ödemesini. Hatta kardeşim demiş ki ben onların iyi durumda olmasını istemiyormuşum, tepeden bakmak hoşuma gidiyormuş. Benim değil eşimin zengin olduğunu anlatamadım gitti...
Ayrıca eşim bunu kendi ailesine de yapıyor. Mesela en basiti kuzeniyle görüşmek istemedi ya hemen Silent istemiyor diye beni öne atıyor. Onun ailesinde de herkesle aram bozuk bu nedenle. Bunu öyle ustaca yapıyor ki öyle olmadığını anlatmama fırsat bile kalmıyor bana. Zamanlaması mükemmel. Sanki aile ilişkilerinde eşimi benim yönettiğimi (bu mümkün değil zaten öyle bir adam değil) ve gerçekten kendilerini benim istemediğimi düşünüyor. Yapayalnız kaldım... Çok bunaldım. Biraz dertleşmek istedim sizlerle...
Ben 5 yıllık evliyim ve ikiz kızlarım var. Eğitim fak. mezunuyum ama çalışmıyorum. Eşimle aramız aslında iyi ama problemim şu ki eşimin ve ailesinin durumları çok iyi. Yurtdışı bağlantılı şirketleri var. Ailem ise evlendiğimden beri bu noktada benden beklenti içinde. Benim bindiğim arabayı, yaşadığım evi görünce zannediyorlar ki bunların hepsi benim.
Kaç kere açıkladım. Hatta arabanın ruhsatını gösterdim. Ev, araba, arsa ne varsa hepsi şirketin. Bunların üzerinde etkim yok yani. Bana veriyorlar biniyorum. Biraz giyimim pahalı onlar da zorunluluk girdiğim ortamlar dolayısıyla. Gerisi de eşimin ve ailesinin hediyesi.
Zannediyorlar ki sınırsız bir para harcama özgürlüğüm var. Kız kardeşim daha önce saatimi beğendi mesela çıkardım verdim. Yine küpe, kolye kaç tane böyle değerli eşya verdim beğendiği için.
En büyük abim borçlanmış icra gelmiş dediler, mücevherlerimden sattım verdim. Elimden gelen, elimin altında olan bu. Ben şirkete ortak değilim ki. Yine yeğenlerim geldiklerinde giyinme odasında beğendikleri bir şeyler varsa hediye ediyorum her zaman. Böyle kaç tane ayakkabı, çanta hediye ettim. Ki oldukça pahalı markalar.
Neyse babam eski esnaf ve 2 sene önce battı. Ev, araba her şey icradan satıldı. Yine bana söylediler. Eşime rica ettim, sağ olsun ama naz niyazla alırız icradan dedi. Ama biliyorum ki zarar edecek olsa ona göre büyük zarar olmasa bile eminim almazdı. Aldı benim üzerime evi. Ailem oturmaya devam etti orda.
Bu seferde geri kalan borçlar için sürekli beni sıkıştırmaya başladılar. En son babamla abim saçma sapan bir yeni iş kurma hayaline kapılmışlar, ben sermaye verecekmişim yada eşimden isteyecekmişim sonra faiziyle ödeyeceklermiş. Ağızları milyonlardan açılıyor, şaşırıp kalıyorum. Altı üstü beyaz eşyacıydı sonuçta babam.
Hayatım üst düzey görünse de benim elime geçen para belli. Bakın her ayın 1'nde hesabıma otomatik talimatla para gönderirler. İstersem 1 günde harcarım param biter, istersem 1 ay kullanırım. Aramızda başka hiç para muhabbeti geçmez eşimle. Elden para alışverişi de olmaz yani.
Aileme sınırsız para harcama yapamadığımı anlatamamamın bir sebebi de eşimin ayda yılda bir ailemi görünce aşırı derecede ağzımın içine düşmesi. (Kendisi böyle şovlara bayılır.) Böyle olunca zannediyorlar ki istediğimi yaptırabiliyorum adama ama ben istemiyorum onların iş kurmasını, borç ödemesini. Hatta kardeşim demiş ki ben onların iyi durumda olmasını istemiyormuşum, tepeden bakmak hoşuma gidiyormuş. Benim değil eşimin zengin olduğunu anlatamadım gitti...
Ayrıca eşim bunu kendi ailesine de yapıyor. Mesela en basiti kuzeniyle görüşmek istemedi ya hemen Silent istemiyor diye beni öne atıyor. Onun ailesinde de herkesle aram bozuk bu nedenle. Bunu öyle ustaca yapıyor ki öyle olmadığını anlatmama fırsat bile kalmıyor bana. Zamanlaması mükemmel. Sanki aile ilişkilerinde eşimi benim yönettiğimi (bu mümkün değil zaten öyle bir adam değil) ve gerçekten kendilerini benim istemediğimi düşünüyor. Yapayalnız kaldım... Çok bunaldım. Biraz dertleşmek istedim sizlerle...