Eşim

incenarinnazenin

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
6 Şubat 2014
45
41
88
35
Bursa
Hanımlar merhaba; ne yapacağımı şaşırdım fikir almaya ihtiyacım var. Eşimle 3 yıllık evliyiz.Yeni atandım, şu an görev yerindeyim. Eşim buraya atandığım açıklandığından beri sinir stres içinde ama yerleşmeye yakın iyice şiddetlendi. Eşimin daha önceden psikolojik rahatsızlığı vardı panik bozukluğu. İyileşmişti ama bu dönemde yeniden nüksetti. Gelmemize 1 hafta kala birkaç geceyi acilde geçirdik tekrar ilaç tedavilerine başladı. Buraya geleli bir hafta oldu yani eşim nerdeyse iki haftadır ilaç tedavisi görüyor ve çok az bi iyileşme var. İyileşmediği için de henüz memlekete dönemedi. Eşime destek olmam lazım biliyorum oldum da ama fayda etmedi. İşin en kötü kısmı da sanki eşime bu günlerimi zehir ettiği için içimde kin besliyorum sanki ve artık ona destek olmak gelmiyor içimden. Ben de güçlü görünmeye çalışıyorum ama ben de zamanında bir depresyon atlattım ve yeniden nüksetmesinden korkuyorum. Burası çok küçük, sıkıcı bir yer yalnız yaşayacağım, belki de hiç arkadaşım olmayacak. Benim de morale ihtiyacım var ama eşimin böyle yapması zoruma gidiyor. Defalarca konuştum hiçbir ilerleme yok. Ne çalışmaya hevesim kaldı ne de yıllardır beklediğim atama heyecanım hepsi yok oldu bir anda. Arkamda güçlü birini istedim ama her şeyi toparlamaya çalışmak ve evimden memleketimden ayrılmak hepsini aynı anda nasıl yapacağımı bilmiyorum. Kendimi de artık iyi hissetmiyorum.:KK43:
 
İlaçları yeterli gelmiyor olabilir tekrar gitsin doktora.
Ayrıca uzak mesafe evlilik nasıl yürür ki? Eşiniz yanınıza gelemiyor mu?
 
Gelemiyor, işini bırakıp gelirse memlekete tayin istemem zorlaşır çünkü :KK43:

İlerisine kafa yorup kendinize de evliliğinize de zarar vermeyin.
Gelsin yanınıza.

Zaten gelmezse bu gidişle hem sağlıktan olacaksınız hem aşktan.
Haliyle de evlilikten...
 
Niyet önemli. Doğuyla batı arasında bile yürütenler var.

yürütebiliyor musunuz sanki? yürümemiş ki konu açmışsınız. allahım ya sanki keyfimize yazıyoruz biz. o memleket olmaz sizin olduğunuz yerde kalırsınız. beraber olmak önemli.
 
Ben bu atama icin evini esini birakip giden kadinlari anlayamiyorum malesef. Uzun mesafeden evlilik yürütmek ne kadar doğru? Adam bunun telasiyla psikolojik rahatsızlıkları nüksetmiş. Siz size destek olmamasının derdindesiniz. Adam acillik olmus, siz ne düşünüyorsunuz. Kac yil surecek oradaki göreviniz
 
Hanımlar merhaba; ne yapacağımı şaşırdım fikir almaya ihtiyacım var. Eşimle 3 yıllık evliyiz.Yeni atandım, şu an görev yerindeyim. Eşim buraya atandığım açıklandığından beri sinir stres içinde ama yerleşmeye yakın iyice şiddetlendi. Eşimin daha önceden psikolojik rahatsızlığı vardı panik bozukluğu. İyileşmişti ama bu dönemde yeniden nüksetti. Gelmemize 1 hafta kala birkaç geceyi acilde geçirdik tekrar ilaç tedavilerine başladı. Buraya geleli bir hafta oldu yani eşim nerdeyse iki haftadır ilaç tedavisi görüyor ve çok az bi iyileşme var. İyileşmediği için de henüz memlekete dönemedi. Eşime destek olmam lazım biliyorum oldum da ama fayda etmedi. İşin en kötü kısmı da sanki eşime bu günlerimi zehir ettiği için içimde kin besliyorum sanki ve artık ona destek olmak gelmiyor içimden. Ben de güçlü görünmeye çalışıyorum ama ben de zamanında bir depresyon atlattım ve yeniden nüksetmesinden korkuyorum. Burası çok küçük, sıkıcı bir yer yalnız yaşayacağım, belki de hiç arkadaşım olmayacak. Benim de morale ihtiyacım var ama eşimin böyle yapması zoruma gidiyor. Defalarca konuştum hiçbir ilerleme yok. Ne çalışmaya hevesim kaldı ne de yıllardır beklediğim atama heyecanım hepsi yok oldu bir anda. Arkamda güçlü birini istedim ama her şeyi toparlamaya çalışmak ve evimden memleketimden ayrılmak hepsini aynı anda nasıl yapacağımı bilmiyorum. Kendimi de artık iyi hissetmiyorum.:KK43:
Zaten o büyük umutlarla beklenen atama gerçekleşince çomak sokan bir olay illa ki oluyor...
 
Hanımlar merhaba; ne yapacağımı şaşırdım fikir almaya ihtiyacım var. Eşimle 3 yıllık evliyiz.Yeni atandım, şu an görev yerindeyim. Eşim buraya atandığım açıklandığından beri sinir stres içinde ama yerleşmeye yakın iyice şiddetlendi. Eşimin daha önceden psikolojik rahatsızlığı vardı panik bozukluğu. İyileşmişti ama bu dönemde yeniden nüksetti. Gelmemize 1 hafta kala birkaç geceyi acilde geçirdik tekrar ilaç tedavilerine başladı. Buraya geleli bir hafta oldu yani eşim nerdeyse iki haftadır ilaç tedavisi görüyor ve çok az bi iyileşme var. İyileşmediği için de henüz memlekete dönemedi. Eşime destek olmam lazım biliyorum oldum da ama fayda etmedi. İşin en kötü kısmı da sanki eşime bu günlerimi zehir ettiği için içimde kin besliyorum sanki ve artık ona destek olmak gelmiyor içimden. Ben de güçlü görünmeye çalışıyorum ama ben de zamanında bir depresyon atlattım ve yeniden nüksetmesinden korkuyorum. Burası çok küçük, sıkıcı bir yer yalnız yaşayacağım, belki de hiç arkadaşım olmayacak. Benim de morale ihtiyacım var ama eşimin böyle yapması zoruma gidiyor. Defalarca konuştum hiçbir ilerleme yok. Ne çalışmaya hevesim kaldı ne de yıllardır beklediğim atama heyecanım hepsi yok oldu bir anda. Arkamda güçlü birini istedim ama her şeyi toparlamaya çalışmak ve evimden memleketimden ayrılmak hepsini aynı anda nasıl yapacağımı bilmiyorum. Kendimi de artık iyi hissetmiyorum.:KK43:
Esinize iyi bir dr bulun ve destek olun o hasta neticede. İyi bir uzmanla her şeyi atlatabilirsiniz. Allah şifa versin
 
Ne zAman gelebileceksiniz

Çocuk var mı

Arkadaşım 2 yaşında çocukla eşinden ayrı yaşadı bir sonraki yıl geldi

Kötüye değil iyiye odaklanın

Psikolojik destekleri birlikte alın yıpranmayın
 
Gelemiyor, işini bırakıp gelirse memlekete tayin istemem zorlaşır çünkü :KK43:
Yahu eşimle her yerde yaşarım demek yerine ne bu memleket takıntısı?

Boş yere hayatı zehir ediyorsunuz.
 
Atamaya başvurmadan önce bu konuları konuşmadınız mı aranızda?
Atanacağınızı ve ayrı kalacağınızı biliyor olmalı. Siz de keza öyle

Neden acillik oldu anlamadım. Uzun süre ayrı kalacaksınız diye mi?
Konuştuk tabi ki iyiydik ama tek yaşayacağım için ve ailesi de biraz korkuttu onu nasıl tek yaşarım diye.
 
Back
X