Yedi yıldır kısır döngü haline gelen ayrı kalmalardan birine daha yolcu ettim eşimi..
Hayatımı paylaştığım adamla hayatı paylaşamamak, aynı güne uyanmadan aynı geceye uyumadan, her akşam aynı sofraya oturmadan, ayrı ayrı yaşamak ve sadece beklemek,
Evet beklemek hayatımın büyük bir bölümünü bekleyerek geçiriyorum ve ben bir türlü bu duruma alışamadım, alışamıyorum.
Hayatın gerçekleri yaşamak için çalışmak, çalışmak için de kısmetinin peşinden gitmek zorundadır insan bizim kısmetimiz de bu işte,
Şimdi diyeceksiniz ki şükür et !
Evet şükür ediyorum eşim işsiz değil kimseye muhtaç değiliz çok şükür yediğimiz önümüzde yemediğimiz ardımızda bir eksiğimiz yok Allah'a hamdolsun.
Rabbim eşimi ve çocuklarımı bana bağışlasın....
Bende böyleyim işte eşimi işine uğurladıktan sonra günlerce ayrı kalacak olmamızın verdiği etkiyle duygu yoğunluğu yaşıyorum.
Benim gibi olan veya olmayan ,
Anlayan veya anlamayan , ben içimi döktüm size
Konumu okuduğunuz için teşekkür ederim ,