bende senin gibi ilk zamanlar çekiniyordum. çocuk olunca kendini çaresiz hissediyosun benimkinin para bırakma huyu yoktur. k.k. ekkart çıkarttı. tamam bazı ihtiyaçları karşılıyorum ama bi ekmek almak içinde k.k. olmuyo eve gelince neden ekmek almadın para bırakaydın olurdu hesabı yapıyorum. buaralar kendini kaybetmişdi ben çalışyorum hesabı yapıyordu greve gittim kendine geldi. şimdi haftada 100 tl ödeme istiyorum ben 7/24 çalışıyorum günde eşim 7-8 saat çalışıyor kızımı kreşe verdim işe başlarım diye tehdit ediyorum
bana da zor gelir ki üniversiteden beri babamdan bile para istemişliğim yoktur...(annemi tırtıklardım arada) ama çalışsanız bile ihtiyacınız olduğunda tabiki istemelisiniz...her erkek düşünemiyor...
biz de önce gelir gider tablosu yapılır her türlü harcamalar hesaplanır (özel ihtiyaçlarda dahil) ev, mutfak alışverişi vs vs yapılır kalanı ikiye böler harçlık yaparız genelde kimsenin birbirinden para istemesine gerek kalmaz...gerekirse de isteriz tabi...
Maaşından belirli bi kısmı yani mutfak masrafını ve harçlığını sana vermesini istesen aylık sabit bi para yani zaten 1-2 ay verse alışkanlık haline gelir.. bittiği yerde bi ihtiyacın olursa sende istersin.. ayrıca eşinden para istemek ayıp bişey değil ki vermiyosa istemen gayet normal canım ama eşler arasında ki bu tip şeyleri anlayamıyorum hem çok basit hemde gereksiz sorunlar.. yani enazından belirli bi harçlık ayır hatununa mutfak masrafını karşılasın, ihtiyaçlarını alsın.. dimi ama? çok zor bişey değil ya
haftada yuz az bencee....
Sizi en iyi anlayanlardan biride benim sanırım.Bende 10 yıllık iş hayatından sonra bu yıl çalışmadım.Eşimin durumu kötü olduğu çin tüm birikimim düğün ve eşyaya gitmişti ve düğün sırasında işten ayrıldım.Bu 1 yıl bana çok zor geldi.Başta eşimden para isterken çok sıkıldım,söylediği sözlere alındığım çok oldu.Hatta "tabi parayı sen kazanıyorsun istediğini yaparsın ..." tarzında çıkışlarım bile oldu.Oysa eşim bir dediğimi iki etmez.Söylediğimi hemen yapmaya çalışır.Sanırım başkalarından para almaya alışık olmadığımız için,eşlerimizden para istemek bizleri aşırı alıngan yapıyor.
Birgün arkadaşlarımla çıktım ve yanımda para kalmadığını farkettim.İçtiğim kahveyi arkadaşım ısmarladı.Aslında yıllarca bizlerde onlara ısmarlamışızdır ama o an ben çok kötü hissettim.Evde baya ağladım,Eşim gelince anladı tabi."İsteyince vermiyor muyum neden üzülüyorsun,isteseydin çıkmadan? "dedi."Neden istemek zorunda bırakıyorsun ki,ben parayı savuran biri değilim.Senden isterken eziliyorum.Her hafta belli miktar harçlık bıraksan bu duruma düşmezdim "dedim.O günden bu yana 5 ay geçti bana her hafta 100l harçlık bırakıyor.Market,alış-veriş işlerini beraber yapıyoruz zaten o yüzden o para sadece benim için.Bazen harcıyor,bazen biriktirip bir ihtiyacımı karşılıyorum.Arkadaşlarında çoğu yazmış ama bankadan ortak hesap olsaydı hesap vermek zorunda kalırdım ama bu şekilde az gibi görünen bir para evde olupta harcama yapmayan biri için aylık 400l iyi bir harçlık oldu.Gerektiğinde (anneler günü gibi) kendi ailemede harcama yapabiliyorum.Normalde bunu eşime söyleyemezdim.
Ben çalışıyorum, 3 aydır maaş almıyorumartık sen düşün halimi e haliyle maaş alamayınca eşimden para almak zorunda kalıyorum, iş yerime giderken yaktığım yol paramı bile o ödüyor... benimki de böyle bir iş işte...
Kıyamam işi mi degistirsen acaba esin isyan bayragını cekmeden önce
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?