- 28 Ekim 2016
- 3.382
- 3.425
- 133
Merhabalar.. birileriyle dertleşmeye ihtiyacım var.
2 senesi biten bi evliliğim var. Bi türlü giremedik işte düzene. En sonki durum; eşimle terapiye gidiyoruz. 2 yılın sonunda ikna oldu artık. Terapist genel olarak benden yana. Eşime şanslı olduğunu söylüyor benimle evli olduğu için. Benim çok düşündüğümü söylüyor bi de. Ailelerimiz durumumuzdan artık en ufak ayrıntısına kadar haberdar ve üzülüyolar. Eşimin aileme soğukluğu değişmedi. Sebep olarak gösterdiği şey aslında ufak. Benim kv ye kırgınlıklarım var ama eşim benden bi şey isteme de sen görüşmesen de olur havasında. Ne zaman ben sorun ediyorum soğukluğunu o da önüme koyuyo ailesine soğuk olduğumu. Eşim aileme hiç gidip oturmaz ama benden annesine gitmemi ister. Babam hayatta değil bu arada. Aileme unutamadığım bi haksızlık yaptı büyük bi hayal kırıklığı yaşattı bana. Onun dışında öfkesi için bence antidepresan kullanması gerekiyor terapist de istersen kullan dedi ama kullanmak istemiyor. Bu da bana sanki yeterince çabalamıyor gibi geliyor. Gerçi artık öfkesini kontrol ediyor birilerinden duyması gerekiyomuş yanlış olduğunu demek ki 2 yıldır öğretememiştim ben..
Neyse.. Kısacası ben eşime güvenimi kaybettim. Haketmediğim şeyler yaşatıldığını, aileme ve bana yeterince değer verilmediğini düşünüyorum. Terapist eşimin alttan alması gerektiğini ailemin üzerine düşmesi gerektiğini söyledi ama yeni başladığımız için mi bilmiyorum eşimde bi değişiklik yok. Sanki hiç geçmeyecek bi soğukluğu var. Terapi aralıklarımız da uzun bana geliyorlar o arada.. Benim kırgınlıklarım geçmiyo yalnız kaldığım vakitler yaşadıklarımız uğradığım haksızlıklar geliyor aklıma ve bütün motivasyonum enerjim gidiyor sanki. Beni sevse ailemi de sayardı diye düşünüyorum. Yalnız değilimdir heralde bu konuda. Ailem arkamda şükür çünkü artık üzülmemi istemiyolar ama tabii ki boşanmak yine de en son seçeneğim olsun istiyorlar. Öylece yazmak istedim..
2 senesi biten bi evliliğim var. Bi türlü giremedik işte düzene. En sonki durum; eşimle terapiye gidiyoruz. 2 yılın sonunda ikna oldu artık. Terapist genel olarak benden yana. Eşime şanslı olduğunu söylüyor benimle evli olduğu için. Benim çok düşündüğümü söylüyor bi de. Ailelerimiz durumumuzdan artık en ufak ayrıntısına kadar haberdar ve üzülüyolar. Eşimin aileme soğukluğu değişmedi. Sebep olarak gösterdiği şey aslında ufak. Benim kv ye kırgınlıklarım var ama eşim benden bi şey isteme de sen görüşmesen de olur havasında. Ne zaman ben sorun ediyorum soğukluğunu o da önüme koyuyo ailesine soğuk olduğumu. Eşim aileme hiç gidip oturmaz ama benden annesine gitmemi ister. Babam hayatta değil bu arada. Aileme unutamadığım bi haksızlık yaptı büyük bi hayal kırıklığı yaşattı bana. Onun dışında öfkesi için bence antidepresan kullanması gerekiyor terapist de istersen kullan dedi ama kullanmak istemiyor. Bu da bana sanki yeterince çabalamıyor gibi geliyor. Gerçi artık öfkesini kontrol ediyor birilerinden duyması gerekiyomuş yanlış olduğunu demek ki 2 yıldır öğretememiştim ben..
Neyse.. Kısacası ben eşime güvenimi kaybettim. Haketmediğim şeyler yaşatıldığını, aileme ve bana yeterince değer verilmediğini düşünüyorum. Terapist eşimin alttan alması gerektiğini ailemin üzerine düşmesi gerektiğini söyledi ama yeni başladığımız için mi bilmiyorum eşimde bi değişiklik yok. Sanki hiç geçmeyecek bi soğukluğu var. Terapi aralıklarımız da uzun bana geliyorlar o arada.. Benim kırgınlıklarım geçmiyo yalnız kaldığım vakitler yaşadıklarımız uğradığım haksızlıklar geliyor aklıma ve bütün motivasyonum enerjim gidiyor sanki. Beni sevse ailemi de sayardı diye düşünüyorum. Yalnız değilimdir heralde bu konuda. Ailem arkamda şükür çünkü artık üzülmemi istemiyolar ama tabii ki boşanmak yine de en son seçeneğim olsun istiyorlar. Öylece yazmak istedim..
Son düzenleme: