Ya evet işte susmayı ve takmamaya öğrenmem gerek
Yazdıklarınızı okuyunca aklıma direkt bu geldi
Aynı ya aynı
Yani bu hayatı pek de ben seçmedim çünkü böyle biri olduğunu evlenmeden bilmiyordum. Bilseydim keşke. Kimseye saygısızlık etmedim eşime üzüldüğüm kırıldığım noktayı söylüyorum, bana sen yanlış anlamışsınız diyor. E bu da bana sinir krizi geçirtiyor.
Evlenmeden öncesini söylemiyorum. Evlendiniz, davranışlarını beğenmediniz, iyi bir koca değil, hemen gençliğinizi ziyan etmek yerine boşayacaksınız. Durumu kabullenip sindirerek anca kendinize dert yaratmış oldunuz. Ha şuan çocuk varsa zaten boşanmazsınız gerek de yok bu saatten sonra. Yapabileceğiniz şey ailesi ile zorunlu durumlar harici Yanyana gelmemek, eleştirileri, açık bir hakaret değilse eşe taşımamak
Evet umursamaz olmayı öğrenmem gerekiyor sanırım, takmamayı günümü gün etmeyi
İşte düzelir umuduyla insan yapamıyor tabi bir de bebeğim var şimdi
Ne sıklıkta görüşmen icap ediyor bu insanlarla? Yilda bir kac defaya indirgeyebiliosaniz yapilmayacak bisey degil.
Yaaa haftada 1 cümbür cemaat
Size ne gibi şeyler söylüyor peki eş ailesi
Örneğin yeğeninin bebeğimin kafasına tak tak plastik topla vurması ama eşimin yok ya o kadar değildi demesi mesela
Yeğeni kaç yaşında? Burada bebeğinizi koruması gereken siz değil misiniz? Genelde annelerin sorumluluğunda oluyor bebekler. Ayrıca eşinizden nasıl bir tepki bekliyorsunuz? Size " Evet haklısın yaa, tak tak vurdu başına" demesi sizi rahatlatır mıydı? Veya yeğenine kızması sizi mutlu eder miydi?
Sorumluluğu alıyorum tabi ki uyardım neden öyle yapıyorsun diye .
Çocuğunuz yok galiba varsa da maşallah çok olgunsunuz
Bebeğim var. Bazen 3-4 yaşındaki çocuklarla bir araya geliyor, o dönemlerde çocuklardan bazıları zarar vermeye meyilli olabiliyor. O yüzden iyi korumak gerekiyor. Burada eşlerden bir beklenti içine girmek bana mantıksız geliyor.
