Cesaret harika bir şey. Yaptigin eminim hayatinda aldigin en doğru karar. Bizim son kavgamiz da ben hamileyim, balik kokusundan tiksiniyorum. Esim de balik tutup getiriyor. Ama anlasmamiz o ust katta pisirecek bana da kokusu gelmeyecekti. Ama oyle olmadi tabii. Kuzeninin evine gitti 2 kez. 2.sinde ya babannene in ya annenlere git yapsinlar sana ye o kadar seviyosan ben istemiyorum bensiz sekilde evli ciftin evine gitmeni dememden cikti. Belki soyleyis tarzim sertti, kabul ediyorum. Ama verdigi tepkiler o kadar cirkindi ki. O an icimden bir seylerin koptuğunu ve buz kestiğini hissettim. Onun hayatinda değerim yok. Soyledigim sozlerin, isteklerimin ... En ufak saygiyi hak etmiyorum gozunde. Ozgur olmak istiyor. Sonra bana dokunsun bile istemiyorum birkac gundur. Bana seslendiginde muzigin sesini aciyorum ya da onu duyamayacagim yere gidiyorum. Kendi isimde oluyorum. Sordugu soruya evet ya da hayir diyebiliyorum. Varligi beni huzursuz ediyor artik. Etrafimda olmasindan rahatsizim. İçimi döküyorum belki ama. Bu geçici mi onu da bilmiyorum. Onu opmuyorum, sogugum diye dertleniyor. Ama bana yabanci gelmeye basladi. Yatagimda tanimadigim ve istemedigim bir adam var gibi. Kokusunu almak istemiyorum. Hoşuma gitmiyor. Sicakligini istemiyorum. Bana dokunsun istemiyorum. Bu seviyeye gelmeden cok kez konusmaya calistim. Ama dinlemedi bile beni. Her zamanki gibi beni hic dinlemedi. Ben de bosanmak istiyorum. 5 aylik hamileyim. Cocuk dogunda kayinvalide, kayinpeder sorunlari artacak adim gibi eminim. Onlardan da midem bulaniyor artik cunku evliligimi mahveden onlsr. Kocamin da izniyle tabii. Ustelik hatalarini kabul etmek yerine... Neyse iste. Kisacasi bugun ise gonderene ksdar canim cikti. Gitsin evden artik diye. Bu kadar.