durumunuza üzüldüm.ama konuyu okumamışsınız baştan.her olay kendi içinde değerlenir.sizin durumunuz yaşamınız hayatınız ve ilişkilerinizin benim durumumdan çok farklı olabilir.eşim ona her konuda zaten destek oldu,oluyor,olacaktır da.ben buna birşey demedim.demem.benim görümceme eşim ev yaptırdı.zaten babasıyla aynı evde üst katı çıktılar.rahat etsin kızyla diye.yemesi içmesi ortak ana babayla.hasta oldu,beraber bizzat ben özel doktorlara kadar götürdüm.ama o ne yaptı hep benimle uğraştı.ben ilk bana ısınmamıştır dedim hep dost elimi uzattım,tutmadı.eşim hep onla ve kızyla ilgilenmiş bunun hatrına bile bana değer vermedi.7 yaşındaki kzının eline benim iki aylık bebeğimi verdi.abla verme gönlüm olmuyor çocuğun eline bebek verilir mi dedikçe verdi inatla verdi.lohusa lohusa sütüm gidiyordu onun yüzünden.ki kendisi ben üç yaşına kadar babasına bile vermedim kızımı diyorken...2 aylık bebeeğimi cimcirdi kızı! bebeğimi,göz yumdu,o veriyordu ben alıyordum elinden.zaten o zaman koptum dedimki kasıtlı yapıyor.kocasıyla ayrılmasında da tamamen kendi suçlu eşiyle yuvasını kendi dağıttı.adama yemek yapmadığını,eşi istediği halde yatmadığını vs.bi dolu şey kendi anlattı.kendi geçimsiz ve prob biri.haaa bunlar beni hiçç ilgilendirmez madem empati yapıyoruz anlatayımm dedim bu olaylardan sonra eşim bile ablamla görüşmek zorunda değilsin dedikimse insanlar kardeşlerine destek olmasın diye yorum yapmadı konuda.destek olsunlar ama eşlerine de sorsunlar.destek oldukları kişi de eşlerine değer versin.şu an yine bişey olsa onun arkasında en çok ben olurum merak etmeyin...ama keşke bana karşı daha saygılı olsa ve sınırlarını bilse keşkee