Tekrar konuşurum ama kabul edeceğini sanmıyorum
Tekrar konuşurum ama kabul edeceğini sanmıyorumAyrılmak daha mı mantıklı geliyormuş eşinize? Bence durumun ciddiyetini söyleyin ve sizinle terapiste gelsin.
Düğünle ilgili konuları unuttum demişsiniz ama gayette unutmamışsınız. Burada eşinizin ailesinde çok suç göremedim ben sonuçları onları değişltiremezsiniz burada dengeyi kurması gereken eşiniz oda bu işi becerememiş. Haa bundan sonra akıllandı mı, barışup bir çocuk daha yapsanız düzelir mi? Sanmam o ışığı göremedim. Çocuk bakımına yardım konusuna gelince ailelere güvenip çocuk yapmadınız sonuçta, herkes çocuğuna yalnız bakıyor, wc ye gidemedim falan bunlar normal şeyler. Dediğiniz gibi bu süreci bir yardımcı ile anlatabilirsiniz onu da siZ tercih etmemiştiniz.Herkese merhaba biraz uzun olacak zamanı olan okuyup yardımcı olursa sevinirim.
Öncelikle eşimden bahsedeyim. Eşimle çok severek 6 yıl sevgili olup sonrasında evlendik.
Düğün sırasında eşimin ailesi hiç bir şekilde oynamadı düğüne sahip çıkmadılar erkek tarafı genelde daha baskın oluyor ama bizim düğünümüzde benim ailem benim dostlarım vardı. Maddi olarak hiçbir fayda sağlamadılar yapılacak altınları eksik yaptılar abileri düğünümüzde yabancı gibi çeyrek taktı ve eşim yıllarca çalışıp bekar haliyle tüm aileye lüks bir ev alabilecek kadar maddi destek sağlamış ama kendi ihtiyacı olunca kimse borç bile vermedi ona. Bu arada benim güzel bir birikimim vardı sanmayın ki paraya ihtiyacı olan biriyim. Sadece kıymet verilmemesi zoruma gitti.
Tüm bu olanlara rağmen düğün sonrası kimseye karşı tavrı değişmedi. Hepsini çok sevip saydı.. Ben de uzatmadım ailedir diyip unuttum. Hatta kayınvalidemin bi yere borcu vardı evlendiğimiz günün ertesinde eşimi arayıp ağladı o sırada çok üzüldüm vicdan yaptım eşim anlamadı ama ben anladım ki maddi destek istiyor 3 yıl önceki parayla 25 bin tl verelim dedim. (Eşim telefonla konuşurken kaş göz yaptım) annesi beni bi kere arayıp sormadı teşekkür bile etmedi. Neyse dedim Allah için yaptım. Hep iyi anlaşalım istedim sorun çıkmasın mutlu bir aile olalım falan… Tabi sonrasnda farkettim ki çabalayan sadece benim ve buna bir dur dedim eşimle de konuştum olmaz böyle dedim. Eşim de evet haklısın diyip yine ailesini atmazdı her şeye göz yumardı susardı tartışırdık.
Eşimin ailesi nasıl desem tesettürlü bir aile.. benim ailemde öyle aslında ama tesettürlü olmayana karışmazlar kendi tercihi diyebilirler. Benim giyimim üstü Kapalı bir şekilde problem olmuştu ama açık giyinen biri de değilim kot bluz tarzı. Tabi ki kimse için kılık kıyafetimi değiştiremem. Eşimin ailesi çok tuhaf bir yapıda herkes ama herkes birbirinin yüzüne güler ama kimsenin birbirini sevmediğini hissedersin. Mesela bana o kadar tatlı dille konuşurlar ama o kadar samimiyetsiz gelir ki anlatamam..
Bu tür tutumları yüzünden eşimle çok tartıştık. Eşimle tartışma sebebim de şu onların bana hiçbir faydası yokken eşimin herkesin yardımına koşması.. Herkes derken gerçekten herkes.
İlk 1 yıl çocuk düşünmedik gezdik tozduk sonrasında rabbime şükür ki hamile kaldım. Her şey çok güzel gidiyordu eşimi çok seviyordum her şeyi kafamdan atıp önüme bakıyordum çok mutluydum hem de deli gibi. İnsanlar beni görünce o kadar pozitiftim ki herkesin enerjisini arttırıyordum. Herkese evlenin falan diyordum
Doğumum sırasında kayınvalidem aynı gün bize geldi annem de aynı şekilde ve eşim annesine söylemişti “anne ilk hafta kayınvalidem gelecek haftaya da sen gel” diye. Niye geldiğini anlamamıştık meğerse çocuğun hediyesini takıp bi daha gelmemek içinmiş. Doğum yaptığım gün annem yanımda kalmıştı ben de o da çok yorgunduk kayınvalide gelince annem bi de ona hizmet etti yemek meyve vs. Kayınvalide de yardım ediyormuş gibi gözüküp etmedi. Akşamı gitti ve oğlunu aradı oğlum ben çok hastayım ilaç alıyorum fln diyip bana yardıma gelmedi ben tam 6 ay boyunca bu çocuğa tek başıma baktım. Kolik bir bebekti o ağlardı ben de ağlardım ama bikaç saat değil uyanık olduğu her saniye ağlardı hep kucağımdaydı yemek yemezdim su içmezdim afedersiniz tuvalete bile gidemezdim annem ara ara gelirdi yemek evi toparlardı ama onun da kendi çocukları olduğu için bana yetemezdi. Bebeğim sabah 6da uyanır 3-4e kadar uyumazdı ben de o süreçte ağzıma bir lokma alamazdım emzirdiğim için içim kıyılırdı ama şu an dönüp bakınca o kadar aptalmışım ki çalışan bir kadınım öğretmenim ve bana yardım edecek biriyle anlaşabilirdim ama lohusa depresyonu sonucu hiç mantıklı düşünememişim. Eşim bu zorlu süreçte hiç ama hiç yardımcı olmadı tam tersi bu süreçten ve sıkıntıdan kaçmak için işi bahane edip evden çıkardı ve günden güne ondan soğudum nefret ettim şu an bebeğim büyüdü o zorlu günler geçti ve nedense aklı başına gelmiş eşimin(!) çok pişmanmış ama ben atlatamıyorum. Ailesini değil onu suçluyorum çünkü yazamadığım çok şey var daha. İlk hafta bebeğimi hastaneye yatırdık ve ailesinden bir kişi bile gelmedi bunu eşime söyleyince ailesini savundu tartıştık bunun gibi binlercesi.. Şu an ailesini savunmuyor ve görüşmüyor hepsine karşı tavırlı ama benim içim soğumuyor. Boşanmayı da düşündüm. Fikirlerinizi merak ediyorum
Eşi destek olan kişiler hiç sorun etmemiş bu durumu benim istediğim de buydu aslındaBenim de doğumum pandemiye denk geldi bebeğim inanılmaz sıkıntılı bir çocuktu saniye durmadan ağlardı ama ben bu çocuğu kimseye güvenerek yapmadım ne kayınvalde geldi ne annem kimseye de alınmadım gelebilirlerdi ama herkesin kendi evi işte . Ama eşim Allah bin kere razı olsun benle aynı ölçüde bebek baktı belki o yüzden kimseyi aramadım bilemiyorum burda bence tek suçlu eşin ve bazı konularda düşüncesiz bir kayın ailesi . Ama boşanmaya gerek varmı tabiki yok aşılabilecek seyler
Bu arada benim eşimin ailesi bir çeyrek bile takmadı. Ve benim eşim onlada dünyanın yardımını yapıyor arabalarını aldı evlerini yaptırdı onlar 100.lira vermedi daha da takılan altınları evlerine götürdülerEşi destek olan kişiler hiç sorun etmemiş bu durumu benim istediğim de buydu aslında
Evet her seferinde üzerine defalarca sünger çektim ama her seferinde aynı şeyi yaşarsam eski konuları da hiçe sayamam. İkinci çocuğu düşünmüyorum. Ailelere güvenmek değil, eşime ben torunuma bakarım diyip bir gün bile destek olmaması şaşırtıyor insanı. Eşimi kendilerine çekmek maddi manevi işlerini bu şekilde halletmelerini hazmedemiyorum. Eşim de bunları hep görmemeyi tercih etti. Yardımcıyı tercih etmedim değil düşünemedimDüğünle ilgili konuları unuttum demişsiniz ama gayette unutmamışsınız. Burada eşinizin ailesinde çok suç göremedim ben sonuçları onları değişltiremezsiniz burada dengeyi kurması gereken eşiniz oda bu işi becerememiş. Haa bundan sonra akıllandı mı, barışup bir çocuk daha yapsanız düzelir mi? Sanmam o ışığı göremedim. Çocuk bakımına yardım konusuna gelince ailelere güvenip çocuk yapmadınız sonuçta, herkes çocuğuna yalnız bakıyor, wc ye gidemedim falan bunlar normal şeyler. Dediğiniz gibi bu süreci bir yardımcı ile anlatabilirsiniz onu da siZ tercih etmemiştiniz.
Çok kötü olmuşBu arada benim eşimin ailesi bir çeyrek bile takmadı. Ve benim eşim onlada dünyanın yardımını yapıyor arabalarını aldı evlerini yaptırdı onlar 100.lira vermedi daha da takılan altınları evlerine götürdülerbaşta bende çok sinirlendim benim ailemin durumu daha kötü ama ellerinden gelenin en iyisini yaptılar
Artık ben de değer vermiyorum. Çocuğum 1 yaşında toplasan 3 kez görmüşlerdir merak da etmiyorlarAilesin davranışları yüzünden boşanılmaz aksine uzak ve soğuk davranılır çünkü senin güvenini kazanmamışlar en kötü gününde ve en mutlu gününde sana değer vermemişler bende onlara değer vermezdim
Benim eşimin iki ablasi var.esim en kucuk kardes.Eşim bekarken yeğenleri, ablalari ,ailesi ile o kadar cok ilgilenmis ,emeği olmuş ki halen anlatir.Biz evlendikten sonra bunlarin zerresi bize de yapilmadi.Hani diyorsunuz ya eşim ailesine laf söyletmedi tarzından vs benim eşim de yillarca öyleydi ama sonradan gerçekleri gördü ve anladi.Sizin sürekli esinize bunlari saymaniz esinizi sizden uzaklastirir.Birakin kendisi anlasin ki anlamis zaten yavas yavas.Bundan sonra size tavsiyem mesafeli olmaniz ailesine karsi ama esinize hic bir laf demeden.Beklenti icinde de olmayin onlardan.Siz eger seviyor ve devam ettirmek istiyorsanız esiniz ile aranizi hos tutmaya bakin.O zaman mutlaka güzel dönüşleri alacaksiniz.sorunun eşim olduğunu söyledim zaten o süreci yönetse böyle olmazdı belki. Ailesiyle buraya yazmaya yer yetmeyecek şeyler olduğu için kızgınım evet çeyrek takmalarına takılıyorum çünkü eşimin en az 10 kat yardımı oldu evlenirken de bizim için biriktirdiği paralardan altınlardan verdi eşim hep kullanıldı asıl sorun eşim bunu hiç kabul etmedi hep reddetti şu an farkında eşim zor zamanındayken destek olmadılar borç bile vermediler (durumları kötü değil)
Hanımefendi kadın size kul köle olup bakmak zorunda mı ya. Kayınvalidenize güvenerek mi çocuk yaptınız kadından beklediğiniz ilgiyi alakayı kendi annenizden bekleyin bence. Oldu kadın özel hayatı yaşamasın gezmesin yemesin icmesin size baksın. Böyle bi mantik olabilir mi? Anneniz baksaymis o zaman.Aynen eşime kızgınım. Kayınvalide hastayım deyip 3 gün sonra eşimi aradı beni misafirliğe götürür müsün yemeğe davet edildim demişti yazamadığım çok şey var
Aslinda konu sahibinin burda anlatmaya calistigi haksizlik zannimca.Yani eşinin onlara cok yapmasi,yanlarinda olmasi vs vs ama eşinin karsilik görmeyişi.Kucuk cocuklar hep böyle oluyor genel olarak maalesef..Bu bazı türk kadınlarında ki altın avamlığını hiç anlamıyorum. Çok mu muhtaçsınız, düşkünsünüz milletin size vereceği paraya? Oturun çalışın kazanın kendi geleceğinizi kendiniz garanti altına alın. Kendiniz beceremiyorsanız da bi zahmet sizi doğuran ana baba senin geleceğin için yatırım yapsın.
Hiç tanımayıp 30 yıl sonra hayatıma giren bi kadına, sırf oğlum evleniyor diye yüzbinlerce lira para mı vereceğim? Eşşek gibi çalışıp yaptığım birikimi hayatımda hiç yeri olmayan bi kadına vereceğim? Yemin ediyorum baştan aşağı saçmalık…
Çok haklıymış gibi birde millete bu sebepten kuruluyorsunuz. Aç gözlülükten başka hi şey değil.
kiz bütün kV ler oyle bizimkide ben hamileyken ilkime biz 1 ay size tasiniriz ay cok heyecanliyim diyen kadin dogumdan sonra eve geldim 2saat ugradi altinini takti gitti. Inan sadece seninki öyle degil hepsi oyle.Kayınvalideye kinlenmemim genel sebebi eşime karşı hep kendini iyi gösterip canım oğlum canım oğlum diyip baba karşı kendini belli etmesi ve eşimi hep hiçe saymaları sadece kullanıyorlar eşimin ya da benim herhangi bir durumu olunca yanımızda değiller. Burda hiç yazmadım biz her ay annesine maddi olarak bişeyler yapardık sebebi ihtiyacı olması değil. Bana ve eşime söylediği şey şu insanın çocuğu bişeyler yapınca daha kıymetli ben bunu hiç sorun etmedim doğumuma kadar tabi ki! Hamile kalmamda onların da payı var hadi torun sevmek istiyoruz yapın yapın dediler bana değil ama eşime ben bakarım demiş sürekli
Eşim ailesinin hatasını kabul etmiyor ki ben hiç bir zamab gündeme bile getirmedim getirseydim evliliğim sizi ki bile olmazdı biterdi zaten bende istemem ailesiyle kötü olsun sizin derdiniz bu bence ailesi onu yaptı bunu yapmadı. Bakalim siz cocuklariniza ne kdrini yapacaksınız siz mükemmel olun öyleyse. Herkesin yetişme tarzı farklı. Meyve tabağıyla odasına gelen arkadaşımın annedi vardı benim annem hiç birzmn odama meyve tabağı getirmedi ama farklı bir sekilde fedakardir düşünceli bir anne. Siz istyrsnz ki eşiniz ailesi için kötü. Dean görüşmesinİşte sizin durumla benimki farklı. Eşim yanımda olsa ben ailesini sorun etmezdim diye düşünüyorum. Ailesinin bir hatasını bile kabul etse böyle olmazdı.
Aynen zaten tek derdim bu aile sıcaklığı. Aslında önceden böyle dertlerim isteklerim hiç yoktu evlilik de çocuk da insanda derin değişimler bırakıyor. Sıcak çorba diyince eşimin ailesiyle yakın oturuyoruz bir gün beni aramıştı ne yapıyorsun çocuk nasıl diye saat öğlen 3-4 hâla kahvaltı yapamadım yemek de hazırlayamıyorum çok açım demiştim vah vah diyip kapatmıştı istesem de unutamıyorum
Keşke dediğiniz gibi oyunu sevmeyen ya da tesettürlü oldukları için düğün yapmak istemeyen kişiler olsaydı. Tam tersi bizim aile daha sevmez ama onlar düğün bitince aylarca anlatır konuşur düğünde de tüm kurtlarını dökerler bizim düğün yaş gibiydi eşim evlendiği için üzülüyorlardı. Ben her seferinde konuları kapatmaya çalıştım ama hep üst üste bişeyler oldu yazamadığım çok şey var maalesefBu konuda ilk gözüme çarpan ve "ben mi yanlış anlıyorum?" dedirten nokta koyu işaretlediğim nokta. "Düğün sırasında eşimin ailesi hiç bir şekilde oynamadı düğüne sahip çıkmadılar" demişsiniz. Yani düğünde oyun havası çalınırken çıkıp oynamadılar diye mi bozuldunuz? Bilmiyorum, oynamayı vs sevmeyen bir aile olabilir. Tesettürlü bir aile demişsiniz, belki müzik düğün bile yapmak istememiş olabilirler. Herşey olabilir. İlla ki şıkıdım şıkıdım oynamaları mı gerekiyor. Erkek tarafı düğünde daha baskın olabilir ama bu bir kural değil ki... Tamemen bir köşede toplanıp somurtup oturmadıkları sürece çok büyük bir sorun olmaz bence. Veya sizin taraf düğün işlerini daha çok seviyor olabilir. Ben de mesela düğünlerde oynamayı vs sevmem, böyle ortamlar gürültülü gelir. Bana kalsa nikah ve sonrasında yakın arkadaşlarla bir yemek yeter de artar bile. Herkes düğün sevecek, çıkıp oynayacak diye bir kaide yok sonuçta. "Ben de uzatmadım ailedir diyip unuttum" demişsiniz ama şimdi gelmiş bunu dile getiriyorsunuz.
Burada yazdığınız pek çok şey bana biraz abartılmış gibi geldi. Yazınız boyunca ben uzatmadım, her şeyi kafamdan atıp önüme baktım vurgusu yapmış olmanıza rağmen yaşanan ufak tefek sorunları gelip burada sıralamanız çok da öyle olmadığını gösteriyor. Belki yaşanan başka şeyler de vardır bilemiyorum ama bence gerçekten uzatmayıp ailedir demiş olsanız bunları dile getirmezdiniz.
Bebek bakımında eşinizin tavrı konusunda ise sizi haklı buldum. Sonuçta o bebeği tek yapmadığınıza göre sizinle sorumluluğu paylaşması gerekir. Bu konuda sonuna kadar haklısınız.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?