Öyle oluyor
Öyle oluyorBoşver takilma ona inan sadece kendini üzer aile huzurunu bozarsin
Kendinizi nasıl iyi hissedecekseniz öyle yapın.Bir arkadaşım da terapi aldı daha iyi şu an ben de istiyorum ama bunu eşimden gizli yapmak istiyorum. Çünkü o süreçte bana ağır ithamlarda bulundu. Ailem çok iyi insanlar sen kötüsün abartıyorsun hastasın psikolojin bozulmuş psikoloğa git
Lohusaligin ilk aylari zordur, hassas dönem. Beklenti,alinganlik,inisli cikisli dusunceler had safhadadir.Herkese merhaba biraz uzun olacak zamanı olan okuyup yardımcı olursa sevinirim.
Öncelikle eşimden bahsedeyim. Eşimle çok severek 6 yıl sevgili olup sonrasında evlendik.
Düğün sırasında eşimin ailesi hiç bir şekilde oynamadı düğüne sahip çıkmadılar erkek tarafı genelde daha baskın oluyor ama bizim düğünümüzde benim ailem benim dostlarım vardı. Maddi olarak hiçbir fayda sağlamadılar yapılacak altınları eksik yaptılar abileri düğünümüzde yabancı gibi çeyrek taktı ve eşim yıllarca çalışıp bekar haliyle tüm aileye lüks bir ev alabilecek kadar maddi destek sağlamış ama kendi ihtiyacı olunca kimse borç bile vermedi ona. Bu arada benim güzel bir birikimim vardı sanmayın ki paraya ihtiyacı olan biriyim. Sadece kıymet verilmemesi zoruma gitti.
Tüm bu olanlara rağmen düğün sonrası kimseye karşı tavrı değişmedi. Hepsini çok sevip saydı.. Ben de uzatmadım ailedir diyip unuttum. Hatta kayınvalidemin bi yere borcu vardı evlendiğimiz günün ertesinde eşimi arayıp ağladı o sırada çok üzüldüm vicdan yaptım eşim anlamadı ama ben anladım ki maddi destek istiyor 3 yıl önceki parayla 25 bin tl verelim dedim. (Eşim telefonla konuşurken kaş göz yaptım) annesi beni bi kere arayıp sormadı teşekkür bile etmedi. Neyse dedim Allah için yaptım. Hep iyi anlaşalım istedim sorun çıkmasın mutlu bir aile olalım falan… Tabi sonrasnda farkettim ki çabalayan sadece benim ve buna bir dur dedim eşimle de konuştum olmaz böyle dedim. Eşim de evet haklısın diyip yine ailesini atmazdı her şeye göz yumardı susardı tartışırdık.
Eşimin ailesi nasıl desem tesettürlü bir aile.. benim ailemde öyle aslında ama tesettürlü olmayana karışmazlar kendi tercihi diyebilirler. Benim giyimim üstü Kapalı bir şekilde problem olmuştu ama açık giyinen biri de değilim kot bluz tarzı. Tabi ki kimse için kılık kıyafetimi değiştiremem. Eşimin ailesi çok tuhaf bir yapıda herkes ama herkes birbirinin yüzüne güler ama kimsenin birbirini sevmediğini hissedersin. Mesela bana o kadar tatlı dille konuşurlar ama o kadar samimiyetsiz gelir ki anlatamam..
Bu tür tutumları yüzünden eşimle çok tartıştık. Eşimle tartışma sebebim de şu onların bana hiçbir faydası yokken eşimin herkesin yardımına koşması.. Herkes derken gerçekten herkes.
İlk 1 yıl çocuk düşünmedik gezdik tozduk sonrasında rabbime şükür ki hamile kaldım. Her şey çok güzel gidiyordu eşimi çok seviyordum her şeyi kafamdan atıp önüme bakıyordum çok mutluydum hem de deli gibi. İnsanlar beni görünce o kadar pozitiftim ki herkesin enerjisini arttırıyordum. Herkese evlenin falan diyordum
Doğumum sırasında kayınvalidem aynı gün bize geldi annem de aynı şekilde ve eşim annesine söylemişti “anne ilk hafta kayınvalidem gelecek haftaya da sen gel” diye. Niye geldiğini anlamamıştık meğerse çocuğun hediyesini takıp bi daha gelmemek içinmiş. Doğum yaptığım gün annem yanımda kalmıştı ben de o da çok yorgunduk kayınvalide gelince annem bi de ona hizmet etti yemek meyve vs. Kayınvalide de yardım ediyormuş gibi gözüküp etmedi. Akşamı gitti ve oğlunu aradı oğlum ben çok hastayım ilaç alıyorum fln diyip bana yardıma gelmedi ben tam 6 ay boyunca bu çocuğa tek başıma baktım. Kolik bir bebekti o ağlardı ben de ağlardım ama bikaç saat değil uyanık olduğu her saniye ağlardı hep kucağımdaydı yemek yemezdim su içmezdim afedersiniz tuvalete bile gidemezdim annem ara ara gelirdi yemek evi toparlardı ama onun da kendi çocukları olduğu için bana yetemezdi. Bebeğim sabah 6da uyanır 3-4e kadar uyumazdı ben de o süreçte ağzıma bir lokma alamazdım emzirdiğim için içim kıyılırdı ama şu an dönüp bakınca o kadar aptalmışım ki çalışan bir kadınım öğretmenim ve bana yardım edecek biriyle anlaşabilirdim ama lohusa depresyonu sonucu hiç mantıklı düşünememişim. Eşim bu zorlu süreçte hiç ama hiç yardımcı olmadı tam tersi bu süreçten ve sıkıntıdan kaçmak için işi bahane edip evden çıkardı ve günden güne ondan soğudum nefret ettim şu an bebeğim büyüdü o zorlu günler geçti ve nedense aklı başına gelmiş eşimin(!) çok pişmanmış ama ben atlatamıyorum. Ailesini değil onu suçluyorum çünkü yazamadığım çok şey var daha. İlk hafta bebeğimi hastaneye yatırdık ve ailesinden bir kişi bile gelmedi bunu eşime söyleyince ailesini savundu tartıştık bunun gibi binlercesi.. Şu an ailesini savunmuyor ve görüşmüyor hepsine karşı tavırlı ama benim içim soğumuyor. Boşanmayı da düşündüm. Fikirlerinizi merak ediyorum
Zaten kayınvalide yanımda olmayacaktı onu biliyorum ilk zamanlar bir hafta gelecekti sadece. Asıl sorun o zaten eşimin yanımda olmamasıkonunun kv yada eş ailesi ile ilgisi yok. tamamen eşinizin sizi yalnız bıraktığını hissetmenizle alakalı yazdıklarınız.
birde tam 6 ay yalnız baktım demişsiniz kimle bakacaktınız? cevabınız eşimle olmalı kv ile değil.
keşke bu süreçlerde kv yi suçlayarak vakit kaybetmeseydiniz beklentilerinizi eşinizden talep etseydiniz.
Affedersen olur bu dedigin. Yoksa sürekli bu konuyu dusunup tartisma yaratirsan imkansiz olur bir araya gelmeniz..Ben onu eskisi gibi çok sevmek istiyorum bununiçin zaman gerekli evet ama ara ara yaşadıklarım aklıma geliyor ne yapmalıyım bilmiyorum
Tesettürlü aile ama düğünde nasıl oynadıklarını kendi gözlerimle çok iyi gözlemledim. Düğünde oynamayan tipler olsa niye kızayım ki değil mi?Tesetturlu bir ailenin dugunde oynamamasi kadar normal birsey yok bana gore ve siz ona bile takmissiniz. Kaynananiza guvenip cocuk yapmadiginiza gore ondan bir beklenti icinde de olmamalisiniz. Size hak verdigim yerlerde oldu esiniz konusunda ve es ailesine para verme konusunda. Artik zaten para vermeyi kestiniz saniyorum. Esinizle problemide zamnla asarsiniz umarim zor zamanlar gectikten sonra gelen pismanlik benide sinirlendirir. O zamanlar yardim etmediginde tepki verseydiniz ya da verdiniz de karsilik alamadiniz mi?
Normalde de oynamayan bir aile sanmistim kusura bakmayin o zaman.Tesettürlü aile ama düğünde nasıl oynadıklarını kendi gözlerimle çok iyi gözlemledim. Düğünde oynamayan tipler olsa niye kızayım ki değil mi?
doğumumdan itibaren kestim. Eşime tepkimi gösterdim ama yeterince gösterdiğimi düşünmüyorum
Bebek babalarında bebeği değil çünkü kadın kendi babasının evinden getirdiği için kocası onunla ilgilensin diye halden hale girip şirinlik yapmalı, öyle "yardım"Lohusaligin ilk aylari zordur, hassas dönem. Beklenti,alinganlik,inisli cikisli dusunceler had safhadadir.
Ve ne yazik ki bosanma sırasında bu konular bastan sonra tekrar tartisilir.
Lohusalik donemine gore yorumlama olaylari. Hatta bence unutmaya calis. Ben de yasadim cunku. Hic kavga etmedigim esim ve kayinvalidemle en buyuk kavgalarimi lohusayken(7.ayliga kadar) yaptim.
Limitleri doldurduk.
Sonra hic birsey eskisi gibi olmuyor.
Esini seviyorsan, yasadiklarini unut. Bol bol dua et. Esin konusunda haklisin., guleryuzlulukle esinden yardim iste.
Erkekler bu dırdırlara gelemiyor, bebek de umurlarunda olmuyor. Esini boş yere itme, sonra eve almakta zorlanirsin !
Guzellikle, akıllica, tatlilikla yuzune gulerek istereklerini soyle/yardim iste/bebegimiz icin de.. seni cok ozluyor/agliyor vsvs de.
Lohusalik ve bebeklik donemi zordur der, susarım....hormonlar tavan cunku
Hep söylerlerdi ama yaşanmadan bilinmiyor.. Eşimi çok seven biriydim özellikle hamileyken onu gördüğüm yerde mutluluktan uçardım eve gelişini dört gözle beklerdim sarılır öperdim ama çok kırıldım yine de kendi sağlığım için unutmak istiyorum çok yıprandım elimden geldiğince unutmaya çalışıyorum eskisi gibi olmaz biliyorumLohusaligin ilk aylari zordur, hassas dönem. Beklenti,alinganlik,inisli cikisli dusunceler had safhadadir.
Ve ne yazik ki bosanma sırasında bu konular bastan sonra tekrar tartisilir.
Lohusalik donemine gore yorumlama olaylari. Hatta bence unutmaya calis. Ben de yasadim cunku. Hic kavga etmedigim esim ve kayinvalidemle en buyuk kavgalarimi lohusayken(7.ayliga kadar) yaptim ve baska sebepler de eklenince bosandik iki seneye sonra.
Limitleri doldurduk cunku.
Sonra hic birsey eskisi gibi olmuyor.
Esini seviyorsan, yasadiklarini unut. Bol bol dua et. Esin konusunda haklisin., guleryuzlulukle esinden yardim iste.
Erkekler bu dırdırlara gelemiyor, bebek de umurlarunda olmuyor. Esini boş yere itme, sonra eve almakta zorlanirsin !
Guzellikle, akıllica, tatlilikla yuzune gulerek istereklerini soyle/yardim iste/bebegimiz icin de.. seni cok ozluyor/agliyor vsvs de.
Lohusalik ve bebeklik donemi zordur der, susarım....hormonlar tavan cunku
Katiliyorum evet ayni fikirdeyim seninle, ama erkeklerin anladigi dil bu degil iste.Bebek babalarında bebeği değil çünkü kadın babasının evinden getirdiği için kocası onunla ilgilensin diye halden hale girip şirinlik yapmalı, öyle "yardım"
istemeli, aman daralıp bunalmasın erkek kişileri. Onlara da bu cümleler işlendiği için bu kadar umarsız davranıyorlar zaten. Kendi çocuğu doğmuş,karısı fiziksel ve psikolojik hassas bir dönemden geçiyormuş bilmesinler böyle şeyleri.
Ayrılmak daha mı mantıklı geliyormuş eşinize? Bence durumun ciddiyetini söyleyin ve sizinle terapiste gelsin.Düşündüm ama eşime saçma geliyormuş
İşte sizin durumla benimki farklı. Eşim yanımda olsa ben ailesini sorun etmezdim diye düşünüyorum. Ailesinin bir hatasını bile kabul etse böyle olmazdı.Sizin yaşadıklarnizi çoğu insan yaşıyor inanın bende size benzer şeyler yasadm düğünümde bişey yapılmadı sorulmadı bile doğum yaptım kv hiç bişey yapmadı geldi ama misafir gibi geldi çocuğa annem çeyiz dizdi resmen ama inanın hiç umursamadım beklentim yok artık evet üzüldügm bazı anlar oldu ozellikle lohusalık anım sonra aman dedm benn ona güvenerek yapmadım ki. Anneme bile güvenerek yapmadm esimede ailen şöyle boyle demedm sizin yanlışınız bu sürekli ailesi ile ilişkisine karismissiniz üzüldüm esinize ikinci çocuğa hamileyim hiç bir beklentim yok kımseden deidginiz gibi gerekirse doğum sonrası yardımcı birini bulurum oh miss. Anne olduğum dönemde anneliği daha iyi anlyrm asla eşimde ailesiyle kötü olsun istemem bu gibi seyler yüzünden değmez dünyalık işler bosverin. Ben güzel tarafindan bakyrm kv den en iyi yaptığı iş eşimi çok güzel yetistirmis iyi bir baba iyi bir eş bunun için bile saygı duyarım gerisi önemli değil
sorunun eşim olduğunu söyledim zaten o süreci yönetse böyle olmazdı belki. Ailesiyle buraya yazmaya yer yetmeyecek şeyler olduğu için kızgınım evet çeyrek takmalarına takılıyorum çünkü eşimin en az 10 kat yardımı oldu evlenirken de bizim için biriktirdiği paralardan altınlardan verdi eşim hep kullanıldı asıl sorun eşim bunu hiç kabul etmedi hep reddetti şu an farkında eşim zor zamanındayken destek olmadılar borç bile vermediler (durumları kötü değil)Sizi kisilik olarak gereginden fazla hassas ve kafaya takan,alınan biri olarak gözlemledim öncelikle yazilarinizdan.6 ay çocuğumu yalniz buyuttum demişsiniz.Burda okudugum konularda Kv lerden hep cocuga bakmasi bekleniyor ama gelin ne zaman derse o zaman gelecekler gidecekler,gelinlerin istedigi gibi bakacaklar, kendi metodlari olmayacak, hasta olamazlar olurlarsa iyilesip de 3 gün sonra gezmeye gitmeleri batar vs vs uzatilabilir..Bu kv ler de insan ,yaşlılar üstelik gelinlerden.Gelinler kv leri anneleri gibi yönetemedikleri zaman sorun orda basliyor zaten.Sizin derdiniz bence esinizin ailesi ile degil.Eşiniz ile.Siz esinize sinirli oldugunuz icin agbilerinin düğünde ceyrek altin takmalarina bile hiddet duyuyorsunuz cok komik geldi bu bana.Eger eşiniz ile mutlu olsaydınız, anlaşsaydiniz ,bunlarin hic birini dert edinmezdiniz buraya da yazmazdiniz.Eşiniz ,eşiniz ,eşiniz diyorum ben...
Benim de doğumum pandemiye denk geldi bebeğim inanılmaz sıkıntılı bir çocuktu saniye durmadan ağlardı ama ben bu çocuğu kimseye güvenerek yapmadım ne kayınvalde geldi ne annem kimseye de alınmadım gelebilirlerdi ama herkesin kendi evi işte . Ama eşim Allah bin kere razı olsun benle aynı ölçüde bebek baktı belki o yüzden kimseyi aramadım bilemiyorum burda bence tek suçlu eşin ve bazı konularda düşüncesiz bir kayın ailesi . Ama boşanmaya gerek varmı tabiki yok aşılabilecek seylerHerkese merhaba biraz uzun olacak zamanı olan okuyup yardımcı olursa sevinirim.
Öncelikle eşimden bahsedeyim. Eşimle çok severek 6 yıl sevgili olup sonrasında evlendik.
Düğün sırasında eşimin ailesi hiç bir şekilde oynamadı düğüne sahip çıkmadılar erkek tarafı genelde daha baskın oluyor ama bizim düğünümüzde benim ailem benim dostlarım vardı. Maddi olarak hiçbir fayda sağlamadılar yapılacak altınları eksik yaptılar abileri düğünümüzde yabancı gibi çeyrek taktı ve eşim yıllarca çalışıp bekar haliyle tüm aileye lüks bir ev alabilecek kadar maddi destek sağlamış ama kendi ihtiyacı olunca kimse borç bile vermedi ona. Bu arada benim güzel bir birikimim vardı sanmayın ki paraya ihtiyacı olan biriyim. Sadece kıymet verilmemesi zoruma gitti.
Tüm bu olanlara rağmen düğün sonrası kimseye karşı tavrı değişmedi. Hepsini çok sevip saydı.. Ben de uzatmadım ailedir diyip unuttum. Hatta kayınvalidemin bi yere borcu vardı evlendiğimiz günün ertesinde eşimi arayıp ağladı o sırada çok üzüldüm vicdan yaptım eşim anlamadı ama ben anladım ki maddi destek istiyor 3 yıl önceki parayla 25 bin tl verelim dedim. (Eşim telefonla konuşurken kaş göz yaptım) annesi beni bi kere arayıp sormadı teşekkür bile etmedi. Neyse dedim Allah için yaptım. Hep iyi anlaşalım istedim sorun çıkmasın mutlu bir aile olalım falan… Tabi sonrasnda farkettim ki çabalayan sadece benim ve buna bir dur dedim eşimle de konuştum olmaz böyle dedim. Eşim de evet haklısın diyip yine ailesini atmazdı her şeye göz yumardı susardı tartışırdık.
Eşimin ailesi nasıl desem tesettürlü bir aile.. benim ailemde öyle aslında ama tesettürlü olmayana karışmazlar kendi tercihi diyebilirler. Benim giyimim üstü Kapalı bir şekilde problem olmuştu ama açık giyinen biri de değilim kot bluz tarzı. Tabi ki kimse için kılık kıyafetimi değiştiremem. Eşimin ailesi çok tuhaf bir yapıda herkes ama herkes birbirinin yüzüne güler ama kimsenin birbirini sevmediğini hissedersin. Mesela bana o kadar tatlı dille konuşurlar ama o kadar samimiyetsiz gelir ki anlatamam..
Bu tür tutumları yüzünden eşimle çok tartıştık. Eşimle tartışma sebebim de şu onların bana hiçbir faydası yokken eşimin herkesin yardımına koşması.. Herkes derken gerçekten herkes.
İlk 1 yıl çocuk düşünmedik gezdik tozduk sonrasında rabbime şükür ki hamile kaldım. Her şey çok güzel gidiyordu eşimi çok seviyordum her şeyi kafamdan atıp önüme bakıyordum çok mutluydum hem de deli gibi. İnsanlar beni görünce o kadar pozitiftim ki herkesin enerjisini arttırıyordum. Herkese evlenin falan diyordum
Doğumum sırasında kayınvalidem aynı gün bize geldi annem de aynı şekilde ve eşim annesine söylemişti “anne ilk hafta kayınvalidem gelecek haftaya da sen gel” diye. Niye geldiğini anlamamıştık meğerse çocuğun hediyesini takıp bi daha gelmemek içinmiş. Doğum yaptığım gün annem yanımda kalmıştı ben de o da çok yorgunduk kayınvalide gelince annem bi de ona hizmet etti yemek meyve vs. Kayınvalide de yardım ediyormuş gibi gözüküp etmedi. Akşamı gitti ve oğlunu aradı oğlum ben çok hastayım ilaç alıyorum fln diyip bana yardıma gelmedi ben tam 6 ay boyunca bu çocuğa tek başıma baktım. Kolik bir bebekti o ağlardı ben de ağlardım ama bikaç saat değil uyanık olduğu her saniye ağlardı hep kucağımdaydı yemek yemezdim su içmezdim afedersiniz tuvalete bile gidemezdim annem ara ara gelirdi yemek evi toparlardı ama onun da kendi çocukları olduğu için bana yetemezdi. Bebeğim sabah 6da uyanır 3-4e kadar uyumazdı ben de o süreçte ağzıma bir lokma alamazdım emzirdiğim için içim kıyılırdı ama şu an dönüp bakınca o kadar aptalmışım ki çalışan bir kadınım öğretmenim ve bana yardım edecek biriyle anlaşabilirdim ama lohusa depresyonu sonucu hiç mantıklı düşünememişim. Eşim bu zorlu süreçte hiç ama hiç yardımcı olmadı tam tersi bu süreçten ve sıkıntıdan kaçmak için işi bahane edip evden çıkardı ve günden güne ondan soğudum nefret ettim şu an bebeğim büyüdü o zorlu günler geçti ve nedense aklı başına gelmiş eşimin(!) çok pişmanmış ama ben atlatamıyorum. Ailesini değil onu suçluyorum çünkü yazamadığım çok şey var daha. İlk hafta bebeğimi hastaneye yatırdık ve ailesinden bir kişi bile gelmedi bunu eşime söyleyince ailesini savundu tartıştık bunun gibi binlercesi.. Şu an ailesini savunmuyor ve görüşmüyor hepsine karşı tavırlı ama benim içim soğumuyor. Boşanmayı da düşündüm. Fikirlerinizi merak ediyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?