Eşimi yanımda istiyorum, yorgunum bitkinim

Benim bulunduğum ilde pazar günler tüm sanayiler kapanıyor. Bence siz bir iş yerini ziyaret edin
 
Sanayide iş kurup ne yapıyor; tamirci mi yoksa tezgah aldı da üretim mi yapıyor? Eğer tamirciyse, arkadaşlara katılıyorum; adam eve gelmek istemiyor. Eğer üretim yapıyorsa; belki de sattığı evi vs bir an önce yerine koymak için uğraşıyor. İki türlüsü de kötü ilişkiniz için.

Ama suçun büyüğü sende; 2.çocuk çok mu lazımdı bu evlilikte?
 
Kızlar moralim çok bozuk içimi dökmek için yazıyorum. Eşim çok güzel bir işi varken maaşı çalışma saatleri vs. çok iyiyken sanayide dükkan açmaya karar verdi. Altınları bozdurup evimizi satıp sırf onun hayali diye böyle bir işe kalkıştık. 2 yıllık evliyiz, daha ilk evime evliliğe yeni alışmaya çalışırken başka bir ev başka düzene alışmak zorunda kaldım. Evimizi satmış olmak altınları bozdurmak falan hiç umrumda değil inanın. Ama 9 aylık bir bebeğimiz var ve şuan da 3 aylık hamileyim. Ve eşim yaklaşık 8-9 aydır yani işi kurduğundan beri 11-12 den aşağı gelmiyor. Benim söylenmemle kızmamla nadiren 9 gibi geldiği olsa da her gün cumartesi pazar dahil sabah 8 akşam 12 hatta bazen 1 bazen 2 ye kadar yok. Aylardır mutfakta masada karşılıklı oturup yemek yiyemiyoruz gece 12 de o geldiğinde işte anca bir yarım saat oturabiliyorsak odur. Evin alışverişi, genel olarak ev hersey benim üzerimde. Çocuk konusunda zaten hiç yardımcı değil, bir de üstüne yeni hamilelik. Çok yorgun hissediyorum kendimi, bu konuyu ailemle konuşup dertleştigimde ne yapsın çalışıyor adam diyorlar, eşime kendimi anlatmaya kalksam anlayışsızsın diyip kızıyor. Kendimi o kadar yalnız hissediyorum ki sabah 8 den akşam 12 ye kadar inanın kafayı yicem artık. Annemle de babamla da gorussem yetmiyor ben eşimi istiyorum yanımda. Bugün yemek hazırladım mesaj attım erken gel diye yine gecikicem dedi. Gecikicem lafından o kadar bıkmışım ki bir anda ağlamaya başladım eşime yazdım döktüm birsuru sen bunu kendin seçtin, bundan yıllar sonra en güzel zamanlarımızı birlikte geciremedik diye pişman olucaksin iş işten geçmiş olacak yanında bizi bulamıcaksın diye. Sonradan pişman oldum ama gerçekten o kadar bitkinim yorgunum ki her gün ağlıyorum ona ihtiyacım var ama yok hiç vakit ayırmıyor hayatı sadece iş oldu. Güzellikle söylesem fayda etmiyor kavga etsem fayda etmiyor. Kalakaldım öyle. Siz yerimde olsanız ne yapardınız? Ne yapmalıyım bana fikir verirseniz sevinirim
Sizi anlamiyorsa ailelerden yardim isteyin. Kucuk çocukla hem de hamileyken bu kadar yalnizlik olmaz. Resmen evlenmek için evlenmiş. Kocalik eve para getirmek degilki. Manevi boşlugu dolduramadikdan sonra ne anlami var
 
Gerçekten o kadar çok işi oluyor mu😳 işiniz batmayacak en azından, ev, altınlar boşuna gitmiş de olabilirdi. Bu devirde ev satmak da ne bileyim
 
Kızlar moralim çok bozuk içimi dökmek için yazıyorum. Eşim çok güzel bir işi varken maaşı çalışma saatleri vs. çok iyiyken sanayide dükkan açmaya karar verdi. Altınları bozdurup evimizi satıp sırf onun hayali diye böyle bir işe kalkıştık. 2 yıllık evliyiz, daha ilk evime evliliğe yeni alışmaya çalışırken başka bir ev başka düzene alışmak zorunda kaldım. Evimizi satmış olmak altınları bozdurmak falan hiç umrumda değil inanın. Ama 9 aylık bir bebeğimiz var ve şuan da 3 aylık hamileyim. Ve eşim yaklaşık 8-9 aydır yani işi kurduğundan beri 11-12 den aşağı gelmiyor. Benim söylenmemle kızmamla nadiren 9 gibi geldiği olsa da her gün cumartesi pazar dahil sabah 8 akşam 12 hatta bazen 1 bazen 2 ye kadar yok. Aylardır mutfakta masada karşılıklı oturup yemek yiyemiyoruz gece 12 de o geldiğinde işte anca bir yarım saat oturabiliyorsak odur. Evin alışverişi, genel olarak ev hersey benim üzerimde. Çocuk konusunda zaten hiç yardımcı değil, bir de üstüne yeni hamilelik. Çok yorgun hissediyorum kendimi, bu konuyu ailemle konuşup dertleştigimde ne yapsın çalışıyor adam diyorlar, eşime kendimi anlatmaya kalksam anlayışsızsın diyip kızıyor. Kendimi o kadar yalnız hissediyorum ki sabah 8 den akşam 12 ye kadar inanın kafayı yicem artık. Annemle de babamla da gorussem yetmiyor ben eşimi istiyorum yanımda. Bugün yemek hazırladım mesaj attım erken gel diye yine gecikicem dedi. Gecikicem lafından o kadar bıkmışım ki bir anda ağlamaya başladım eşime yazdım döktüm birsuru sen bunu kendin seçtin, bundan yıllar sonra en güzel zamanlarımızı birlikte geciremedik diye pişman olucaksin iş işten geçmiş olacak yanında bizi bulamıcaksın diye. Sonradan pişman oldum ama gerçekten o kadar bitkinim yorgunum ki her gün ağlıyorum ona ihtiyacım var ama yok hiç vakit ayırmıyor hayatı sadece iş oldu. Güzellikle söylesem fayda etmiyor kavga etsem fayda etmiyor. Kalakaldım öyle. Siz yerimde olsanız ne yapardınız? Ne yapmalıyım bana fikir verirseniz sevinirim
Bence sizin durumunuz yorgunluk ve hamileliğin psikolojik etkisi ile de biraz diye düşünüyorum. Çünkü bu kadar büyük bir yatırım yapıp 8 5 çalışmasıni da bekliyor olamazsınız.
Hayatımın 3 yılı kendi iş yerimi isletmekle geçti. Hayatın en zor şeyi bence. Ne yaparsınız yapın aklınız orada kaliyor. Sorumluluk sizde.
Ben hafta sonu kapatıyordum ama inanın telefonla mesai yapıyordum gibi.
Durumunuz uygunsa mutlaka destek alın. Hem işlerde hem profesyonel.
 
Evet bir de onlar türedi. Neymiş konu buymuş bu konuyla ilgili yorum yapacakmışız.
Ama sorun yeni değil ki. Belli ki geçmişten gelen bir sorun. Aldatılmış mesela affetmiş. Şimdi diyor eşimden şüpheleniyorum. E senin kocan seni zaten aldatmış daha önce sen bunu söylemezsem saf yerine koyarsan bizi nasıl yorum yapalım 🤷
 
Back
X