Arada kin tutacak bir mesele yok, eşiniz anne ve babasını kaybetmiş sadece kardeşler kalmış, özlemesi, görüşmeyi talep etmesi çok normal. Karşı tarafın tavrına ve yaşananlara göre değişse de, karakterim gereği hep yapıcı, toparlayıcı olan tarafımdır. Ben iyiniyetli adımımı atarım karşılığını alamıyorsam, sonra ki tavırlarımda daha net ve kararlı olurum. Acabalarım kalmaz içimde.
Şöyle düşünün,
Görüşmezseniz, eşiniz ileride sizi suçlayabilir, yaşlarınız ilerlediğinde gurur yapıp gereksiz yere akrabalık bağlarınızı kopardığınızı düşünüp üzülebilirsiniz. Yaşlarınız nedir bilmiyorum ama insan yaş aldıkça, dünyaya insanlara bakış açısı değişiyor.
Eğer evinize davet etmek gibi bir büyüklük yaparsanız eşiniz çok mutlu olur, bu yapıcı tavrınıza karşı bile iyi niyet göremezseniz içiniz bu anlamda daha rahat eder, eşiniz sizin çabaladığınızı ama onlarda kardeşlik bağının olmadığını düşünür, ilişkilerin devamında daha kararlı davranır. Size söyleyecek sözü kalmaz.
Bence kardeş ayrımı yapmadan hepsini davet edin, gelmezlerse onların ayıbı olacak, ama davet etmemeniz sizin ayıbınız olur.
[/QUOTE
Ben 28 esim 30 yasinda ben yapici olmaktan yanayimda az oncede yazdim bu insanlar bizim aramizda olanlardqn sonra benim ailenmden herkese tavir aldilar annemi babami yolda gorup kafa cevirdiler halbuki annemin babamin hic alakasi yok konuyla simsi ben evime davet etsem buseferde annem baslayacak bol3 bole yaptular yinede cagirdin die
