Eşimin ailesi bizden para istiyor,bana biraz akıl verin arkadaşlar

bende sizdenim bende.. :(( meğer ne kadar çokmuş bu tip sorunu olan.
bende birtek bende var sanıyordum.
kendilerinden nefret ettirene kadar uğraşıyolar. hiç vazgeçmiyolar.bunlarda artık bir aile, geçinebiliyolarmı, bizim yüzümüzden huzurları kaçıyomu,sıkıntıya düşüyolarmı diye bir kez düşünüyorlarmı?
sonra bu foruma içimizi döktüğümüz zaman bazı ukalalar dangalak eleştiriler yapıolar.(sözüm bu konuda meclisten dışarı...)
Eşlerin hiiiç akıllanacağı yok kızlar.ailelerininde umurunda değil.
bilmiyorum ne olacak böyle, allah 2 rahmetin birini versin diyorum herzaman..allah yardımcımız olsun.
ayrılmakmı çözüm olan?
tamamen susup kabullenip kendinden geçmekmidir?
gece gündüz kavga edip "hayatım zindan oldu, seninkide olsun" diyerek başının etini yemekmidir?
ailesiyle tartışıp bidaha yüzyüze bakmamakmıdır?
ben 6 senedir bulamadım,biçoğunu denedim ama olmuyo.
ne dersiniz?

Valla hiç bişiyin işe yarayacağını sanmıyorum , adamlarda bitiyor iş .
 
benim eşimde aynı şekilde konuyu baştan sona okuyamadım kusura bakmayın hamileyim ve azıcıkta olsa ağrım var ama görünce dayanamdım.benim eşimin aileside aynı durumda özellikle görümcem ama onu Allaha havale ediyorum kendisi yeni evlendi evlenmeden önce abi annemlere ev alalım ben kendi evimizden gelin çıkayım ben kredi çekeyim filan dedi eşimi kandırdı ama ne oldu krediyi eşim çekti annesi emekli annesinin adına çekildi ama eşim kefil!! sonra evlenirken abi eşyalara almaya paramız yetmiyor bana kredi çekelim eşyaları alalım dedi abisine kredi çektirdi evlenmeden öncede orda tarkan konseri varmış burda tarkan konseri varmış diye şehir şehir gezdi yok o arkadışımın sözü var ben gideyim dedi taa türkiyenin öbür ucuna söze gitti hemde abiye kıyafetini takısını alarak sonra 2 ay geçti nişanı var ben gideyim yine yol parası yine abiye kıyafet yine takı ,hepsini güya kayınvalidem alıyor ama sonra onda para kalmıyor eşimden istiyor babaları resmen ayyaş ayık gezmiyor resmen ama kayınvalidemde kızı herşeyi görüp yaşasınmış diye bizi bitiriyor ki görümcem benden sadece bir yaş küçük senin kızın yaşasında biz ne olcaz zaten bir sürü kredi borcumuz var krediyle evlendik babası kumar parası yapmış hapse gircekti nerdeyse biz ödeyip kurtardık ve ekmek parasına muhtaç kaldık he bide eşim akrabalarından birine yüklü bir miktarda kredi çekti akrabası ödemedi battı oda bize kaldı şu andada isteyerek olmasada hamileyim ve kız kardeşi hala abi bize gel bırak eşini ben sana buraları gezdireyim diyor ben eşimin sömürülmesine karşı çıktığım için bana küstüler ..beni tanımayan akrabalarına beni çok kıskanç geçimsiz olarak tanıtmışlar ama onları allaha havale ediyorum ve eşimle sürekli tartışıyoruz ailesi yüzünden eşime göre onlar haklıymış yani benim ekmek paramı bile annem verdi onlar turlarda gezerken ve eşim onlara para verirken ..bu evlilik bitersede onlar yüzünden bitecek :(( bu durumda olan nişanlı yada sözlü arkadaşlarım ne olur iyi düşünün bu kadar aile düşkünü bi adam maalesef kendi kurduğu aileye sahip çıkamıyor benden sölemesi lütfen DİKKAT !!

Aman Allahım okurken biri beni anlatıyor dedim, yaşananlar ne kadar da aynı, gerçi buaraya yazanların sorunları üç aşağı beş yukarı hep aynı malesef...

Canım hamileyken bu sorunlarla uğraşmak çok da zor olmalı, ben de 5 yıldır aynı şeyleri yaşıyorum ve düşün hala çocuk sahibi olmaya bile cesaret edemiyorum yaş kemale erdi gerçi sanırım bundan sonrada zor olacak...Benim eşim de yıllarca sömürüldü hesap soracam dediği ailesinin peşinde ne yapacağını şaşırıyor ki yıllarca ben çocuk yapmak için borcum derdim bitsin siye bekledim kimbilir belki bu saateen sonra olmayacak ta...Hİçbirine hakkımı helal etmiyorum, belki kızacak bazı arkadaşlar ama insan kocasının ailesine böyle dermi diiye ama haketmediler, insan olmayı bilemediler...Allah hepimize sabır verrsin ne diyim...
 
Konu sahibi arkadaşa da sadece şunu diycem sakın kendi borcunu ailene ödetme...İnan gün gelecek rahata erdiğinizde annenin yaptığı hiçbir şey göze gözükmeyecek...Bırak kocan kendi ödesin yada birlikte çalışarak ödeyin...
Ben yeni evlenecek arkadaşlara şunu söylüyorum eğer erkek aileleri oğullarına çeyiz diye para eşya vs konusunda yardım etmiyorsa kızda o eve bir bez dahi götürmemeli...Çünkü gün geliyor kayınvalideler gerine gerine oğlan evlendirdim diye gezerken sen hem borç ödüyorsun hemde annenin yaptığı masraflarla kalıyorsun...Birebir yaşadım gördüm, kocamın annesi çeyiz diye 2 kurtlu yorganla yastık haricinde hiçbirşey yapmadı ama adı kız tarafı elini cebine sokmadı oldu...Takılardan gelinliğe, salona kendi kıyafetlerine kadar bize ödettirler, benim maaşımda yetmezdi kartları ödemeye, her ay kredi çekip kira öderdik ama onlar biz düğün yaptık diye yedi cihana duyururlardı...Annem tek başına mutfak erzağımdan tut tuvalet kağıdıma kadar alır getirirdi bide cebime para koyardı ki git kuaföre saçını başını boyat diye,ama ne oldu herşey unutuldu arkadaşım...off offf o kadar dertliyim ki uzatmayım daha anlatacak neler neler var....
 
Konu sahibi arkadaşa da sadece şunu diycem sakın kendi borcunu ailene ödetme...İnan gün gelecek rahata erdiğinizde annenin yaptığı hiçbir şey göze gözükmeyecek...Bırak kocan kendi ödesin yada birlikte çalışarak ödeyin...
Ben yeni evlenecek arkadaşlara şunu söylüyorum eğer erkek aileleri oğullarına çeyiz diye para eşya vs konusunda yardım etmiyorsa kızda o eve bir bez dahi götürmemeli...Çünkü gün geliyor kayınvalideler gerine gerine oğlan evlendirdim diye gezerken sen hem borç ödüyorsun hemde annenin yaptığı masraflarla kalıyorsun...Birebir yaşadım gördüm, kocamın annesi çeyiz diye 2 kurtlu yorganla yastık haricinde hiçbirşey yapmadı ama adı kız tarafı elini cebine sokmadı oldu...Takılardan gelinliğe, salona kendi kıyafetlerine kadar bize ödettirler, benim maaşımda yetmezdi kartları ödemeye, her ay kredi çekip kira öderdik ama onlar biz düğün yaptık diye yedi cihana duyururlardı...Annem tek başına mutfak erzağımdan tut tuvalet kağıdıma kadar alır getirirdi bide cebime para koyardı ki git kuaföre saçını başını boyat diye,ama ne oldu herşey unutuldu arkadaşım...off offf o kadar dertliyim ki uzatmayım daha anlatacak neler neler var....

ada tamamen sana katılıyorum.bizim düğün sokakta oldu salon bile tutulmadı :)
2 tane dolmuş tutulup köyden gelecek olanların ayağına kadar gitti,alınıp gelindi. pasta masta kesilmedi hayatımda gördüğüm en dandik düğün benimki oldu kısacası :))
doğru dürüst altında takılmadı,parada.
takılanlar ertesi gün bozdurulup bütün düğün masrafları ödendi.sözde bana düğün yaptılar!!:52:
çoğu kimse takı takmak yerine kaynanamın evine eşyalar göndermişler.hiçbirini bana vermek istemediler.hoş ihtiyacımda yoktu ama gıcıklığına gittim kendim beğendiklerimi içinden seçtim aldım 40 karış surat döktüler.
oğulları kaç yaşına gelmiş 2 halı almışlar sadece. sonradanda herşeyin en ucuz yollusunu direttiler, salaklık bende o an kabul ettim durumları kötü masraf ettirmek istemedim.en ucuzundan yatak odası, en ucuzundan 2 çekyat ve bu kadar.sanki onlar ödediler onlarıda biz ödedik..
bizim akrabalar bütün beyaz eşyalarımı ve geri kalan herşeyi aldılar.
zaman geçtikçe eşimin onlara maddi yardımlarının sonu gelmedi. ihtiyaçları olsa gözüme inanınki görünmeyecek.kendileri geçinecek kadar malları ve çalışacak güçleri var ama çalışmıyolar yada gereksizce işlere girişip benimkine banka kredisi çektiriyolar durmadan. bir kez ödüyolarsa 10 kez benimki ödüyo.
kaç kez parasız kaldık bu yüzden.biz sıkıntıyı çekiyoruz onların umurunda bile değiliz.
benimkide akıllanmıyo. biraz ısrarcı oldularmı dayanamıyo gene gidiyo ya para veriyo yada kredi çekip veriyo.şimdiye dek olan borçları 10.000 tl'yi aştı,geride vermiyolar.araçlarını sattılar vermediler, mahsullerini sattılar vermediler. o borç ööyle yerinde sayıyor. doğumdan sonra gene biz sıkışıcaz kimsenin umurunda değil!
oooof of çocuğumuzun olmasına 15 gün kaldı. çoook sıkılıyorum bu durumlara.daha ne kadar devam edicek bilmiyorum.

bide özel hastanede rutin kontrolerimi oluyorum doğumda orda olcak. her geldiklerinde "devlet hastanesinde doğur" diye sakince bikaç laf söylüyolar
sonrada eşim "oraya birsürü para veriyoz doğumdada vercez. devlethastanesine gidelim orda muayene ol, orda doğur" diye tutturuyo.
tabi ben masrafa sokmayayım oğullarını, onlarda daha fazla sömürsünler. sonra onlara vercek para kalmaz. hey allahım yarabbi gene sinir katsayım yükseldi daha neler var da en iyisi burda kesmek..
 


ada tamamen sana katılıyorum.bizim düğün sokakta oldu salon bile tutulmadı :)
2 tane dolmuş tutulup köyden gelecek olanların ayağına kadar gitti,alınıp gelindi. pasta masta kesilmedi hayatımda gördüğüm en dandik düğün benimki oldu kısacası :))
doğru dürüst altında takılmadı,parada.
takılanlar ertesi gün bozdurulup bütün düğün masrafları ödendi.sözde bana düğün yaptılar!!:52:
çoğu kimse takı takmak yerine kaynanamın evine eşyalar göndermişler.hiçbirini bana vermek istemediler.hoş ihtiyacımda yoktu ama gıcıklığına gittim kendim beğendiklerimi içinden seçtim aldım 40 karış surat döktüler.
oğulları kaç yaşına gelmiş 2 halı almışlar sadece. sonradanda herşeyin en ucuz yollusunu direttiler, salaklık bende o an kabul ettim durumları kötü masraf ettirmek istemedim.en ucuzundan yatak odası, en ucuzundan 2 çekyat ve bu kadar.sanki onlar ödediler onlarıda biz ödedik..
bizim akrabalar bütün beyaz eşyalarımı ve geri kalan herşeyi aldılar.
zaman geçtikçe eşimin onlara maddi yardımlarının sonu gelmedi. ihtiyaçları olsa gözüme inanınki görünmeyecek.kendileri geçinecek kadar malları ve çalışacak güçleri var ama çalışmıyolar yada gereksizce işlere girişip benimkine banka kredisi çektiriyolar durmadan. bir kez ödüyolarsa 10 kez benimki ödüyo.
kaç kez parasız kaldık bu yüzden.biz sıkıntıyı çekiyoruz onların umurunda bile değiliz.
benimkide akıllanmıyo. biraz ısrarcı oldularmı dayanamıyo gene gidiyo ya para veriyo yada kredi çekip veriyo.şimdiye dek olan borçları 10.000 tl'yi aştı,geride vermiyolar.araçlarını sattılar vermediler, mahsullerini sattılar vermediler. o borç ööyle yerinde sayıyor. doğumdan sonra gene biz sıkışıcaz kimsenin umurunda değil!
oooof of çocuğumuzun olmasına 15 gün kaldı. çoook sıkılıyorum bu durumlara.daha ne kadar devam edicek bilmiyorum.

bide özel hastanede rutin kontrolerimi oluyorum doğumda orda olcak. her geldiklerinde "devlet hastanesinde doğur" diye sakince bikaç laf söylüyolar
sonrada eşim "oraya birsürü para veriyoz doğumdada vercez. devlethastanesine gidelim orda muayene ol, orda doğur" diye tutturuyo.
tabi ben masrafa sokmayayım oğullarını, onlarda daha fazla sömürsünler. sonra onlara vercek para kalmaz. hey allahım yarabbi gene sinir katsayım yükseldi daha neler var da en iyisi burda kesmek..


Arkadaşım sakın ha onların aklına uyupta tedaviniyarıda bırakıp devlet hastanesine falan gideyim deme, yazık günah artık son aşama, madem ailesinin borçlarını ödüyor bırak çocuğu ve senin içinde en iyisini yapsın...Hani gücü olmaz darda olur neyse ama ailesi için kredi çekmeyi biliyorsa pekala hastane masraflarınıda karşılayabilir...Şimdiden geçmiş olsun sanada,Allah sağlıkla bebeğini kucağına almayı nasip etsin...
 
Malesef ki - eğer eşlerimiz, bizlerden haberli ya da habersiz kendi evimizin rızkını veriyorlarsa ona ya da buna.Zehir zıkkım olsun !!!!!!!!!!!!!!!!!!! :12:
 
Son düzenleme:
Arkadaşım sakın ha onların aklına uyupta tedaviniyarıda bırakıp devlet hastanesine falan gideyim deme, yazık günah artık son aşama, madem ailesinin borçlarını ödüyor bırak çocuğu ve senin içinde en iyisini yapsın...Hani gücü olmaz darda olur neyse ama ailesi için kredi çekmeyi biliyorsa pekala hastane masraflarınıda karşılayabilir...Şimdiden geçmiş olsun sanada,Allah sağlıkla bebeğini kucağına almayı nasip etsin...

yok canım inat ettim özelde doğurcam nasıl öderse ödesin ister borçlansın ister çatlasın devlet hastanesine gitmiycem
normalde anlayışlı ve merhametliyimdir ama kalmadı böyle duygularım artık.
iyi dileklerin için çok teşekkür ederim allah isteyen herkese nasip etsin
 
merhaba arkadaşlar,bu sitede yeniyim,belki bi işe yarar cevaba rastlarım diye goggle'da 'eşim ailesine para veriyor' diye arattırdım,ve sizleri buldum.bende 4yıllık evliyim,serbest çalışıyorum,o yüzden düzenli bir gelirim yok,eşim herşeyi baştan bilerek ve benden beklentisi olmadığını söyleyerek evlendi,az yada çok kazansam da zorunlu yada keyfi her türlü ihtiyacımı kendisinin karşılayacağını söyledi.ev kiraladık,bankada ev alacak paraları olduğunu ama o parayla işini büyütmeyi düşündüğünü söyledi,herşey mantıklı görünüyordu,evlendik,balayına altın satıp gittik,ben durumu çakmadım,balayından geldik,ilk kiramızı ödeyecek param yok dedi,ailenden iste dedim,onlarında borcu var sıkışıklar dedi,altın satıp kira ödedik.bu arada benim işlerim kesattı,onunki de.kart borçlarımız vardı,ya karta yükleniyor ya altın satıyorduk geçinmek için.ailesi çok samimi içten görünüyor,bana kızım kızım diyorlar,ama nasıl geçiniyorsunuz diye sormuyolardı,bu arada anne ve babasının maaşları,2 tane yazlıkları,kendi evleri,kendi arabaları,2 tane dükkanları, ve görümcemin yalnız oturduğu bir evleri daha vardı.eşimin kendine ait de 2 arabası vardı.evlendikten 1ay sonra sıkışık dediği babası bir arsa aldı,nasılsa size kalacak dediler,ama ben arsayı tesadüfen öğrendim eşim bana söylemeyi unuttuğunu söyledi.

o arada eşim kendine maaşlı bir iş aramaya başladı ikimizde serbest olmayalım dedi,ailesinden bir kuruş istemedi,onlar da bile bile teklif etmediler,ama görümceme bir dükkan açtılar kendi işini yapsın diye.iş yapamadı kapattılar,bu arada eşim arabasının birini satıp babasına verdi,ihtiyacı var dedi,yazlığın birini de sattılar ve ben bunları gene tesadüfen duydum,eşime sorduğumda önce yalanladı,yanlış duymuşsun dedi,sonra üzülürsün diye söylemedim dedi.kredi kartlarımız için biraz isteseydin dedim ama iş işten geçmiş para gitmişti.bu arada biraz toparlanır gibi olduk,ailesi küçük küçük para istemeye başladılar,her kazandığını kuruş kuruş söyler ailesine,söyleme derim,onlar yabancı mı der.kart borçları bitmiyordu,arada toparlanıyor arada dara düşüyorduk,bana maaşlı işe gir işyerini kapat demeye başladı,ben kabul etmedim,hatta haberim olmadan kayınvalidem iş sorup soruşturmuştu benim adıma.biliyorumki maaşlı işim olsa,maaşıma güvenip kendi parasını ailesine verecek.eşim ihtiyacım olduğunda bana da para verir aslında,ve senden esirgemiyorsam aileme verdiğime de karışma der.buarada borçlar bitsin,özel sigorta yaptıralım,dükkanlar satılsın bir ev alalım kiradan kurtulalım diye diye çocuk işini hep erteliyoruz.yaşım geçiyor ama ben bu şartlarda çocuk yapmak istemiyorum...

birara görümcem oturduğu evden sıkıldı başka yere kiraya çıktı,boşalan evi kiraya verip kirasını kızımıza verelim dediler,kiracı bulamadılar,eşim de boş duracağına biz geçelim kiradan kurtulalım dedi,ama ailesi bizden kira istedi,kızımıza vericez dediler.ben kabul etmedim,kızlarını yılarca bedava oturtmuşlar sen niye kira verecen dedim,eşim bana ele vereceğime aileme veririm dedi,ve kıyamet koptu,eve geçmezsen boşanırım dedi,sırf bu sebepten mahkemeye verdi,daha sonra barıştık ve başka evde gene kirada oturmaya başladık.

artık değiştim dedi,kendimi çekirdek ailemi düşünücem kendimi sömürtmücem dedi,tabi kirada olmanın sıkıntısı ve borçlarımız devam ediyordu.(halen de ediyor).o sıralarda ailem sıkışık,yazlığı satmaya gittiler dedi,baktım emlakçılarla konuşuyor,internetten yeni yer bakıyor,bi akrabamız için yeni yer arıyoruz bizden rica ettiler dedi,meğer o sırada ailesi daha pahalı daha geniş bir yazlık arıyormuş,eşim de benden habersiz günübirlik uçakla yeni evi görmeye bile gitmiş! ben bize ev alsaydılar diye söylenmeye başlayınca,ailem sarayda otursun yeterki,ben sıkıntı çekerim dedi(ama kirada oturmaktan bunaldıkça da ailesine değil bana yükleniyor.) bir de benden saklaması var,kızarım diye söylememiş! hem para onların parası bana vermeye mecbur değiller istedikleri gibi değerlendirirler,sen de gelinsin tasarruflarına karışma dedi,bu mesele de öylece kapandı.

bir süre sonra görümcemin boşalttığı evlerini sattılar,eşime çok dil döktüm,bize biraz ev peşinatı versinler yada hiç olmazsa 3-5 bin lira iste kartları kapatalım dedim.istemeye gitti,üzgün ve sinirli geldi,bişey anlatmadı bana,ama bir daha ailesiyle sıkça görüşmeyeceğini,tavır koyacağını,falan söyledi.ümitlendim,para vermesinler ama eşimide kullanmasınlar yeterki dedim.2 gün sonra arkadaşı yanımda,ne oldu yeni eve baktınızmı dedi,başımdan aşağı sular döküldü,meğer görümceme güzel bir ev alıcaklarmış,sattıkları fiyatın üstüne para koyarak hem de,ve eşimi çağırıp sen de fikir ver demişler utanmadan,o da koşa koşa gitmiş! bense saf saf hesap yapıyordum rica etsek bize biraz verseler paradan,arabayı da satıp ekler,ev alırız diye.arkadaşından duymasam gene haberim olmucaktı...eşime dedimki hep benden saklıyosun ama bişekilde öğreniyorum gerçeği gizleme dedim,buarada kızkardeşine ev almaları eşimin içine oturmuş ben söyleyince bana kızıyor ama arkadaşlarına ben üvey evlatmıyım diye dert yanıyormuş,ama ailesine tavır koyamıyor!

bize yıllardır dükkanın biri satılınca ev alacaklarını söylüyorlar,ama para gitmesin diye düzgün bi gazete ilanı bile vermiyorlar,komisyon ödememek için emlakçıya bile vermediler de ben eşime diretince kıytırık bi emlakçıya verdiler..bizim artık bekleyecek lüksümüz yok ve bence satmaya niyeti olan insan satardı şimdiye,diğer sattıkları şeyler gibi.

ve googleda bana arama yaptıran ve ciddi ciddi ayrılığı düşündürten son olaya gelince,eşim 2ay önce masraf çıkartıyor yenisini alırız diye diğer arabasını da sattı,parayı bankaya koydu,o parayı unutucaz kimse dokunmuyacak,yeni araba yada ev alırken katkı yapacaz dedi.kendi kartlarımız için bile 1 kuruş almadık o paradan,ailesine de bahsetti paradan.dedimki keşke söylemeseydin,isterler o paradan dedim,eşim gayet kararlı kimse dokunamaz dedi.biz borç içinde kıvranırken,zaman geçiyor sağlık sigortamız olsa çocuk yapsak derken,ben gene tesadüfen bulduğum bir dekontun izini sürüp o paradan babasına düzenli para aktardığını gördüm! babasının kredi kartını ve kredisinin taksitlerini ödemiş.(krediyi yeni yazlığın üzerini tamamlamak için çekmişlerdi), bana ise kemer sıkıp gelirimizi giderimizi kuruş kuruş yazıp borçları öyle kapatacaz diyor,2gündür bu şoku yaşadığımdan beri çok kötüyüm,bu sefer bişey demedim,sakince düşünüp öyle karar verecem,ama anladımki hiç bizi ve geleceğimizi düşünmüyor,ve gene bana yalan söylüyor,madem paradan harcanacaktı o halde bizim borçlarımıza gitseydi,sigorta yaptırsaydık,o para tek güvencemizdi ve şimdi o da gidiyor... başkada kenarda hiçbir birikimimiz yok,altınlarım da bitti,hastalık var sağlık var bunları hiç düşünmüyor demekki..ablası ailesine sert çıkıp bastırıp tavır koyup her istediğini yaptırtıyor,eşime sende öyle yap diyorum,yok ben onun gibi olamam diyor,onlara laf edip üzeceğime ben üzüleyim diyor...
babası bize hep dışarda yemeyin içmeyin der para harcamayın der,onlara kalsa dışarda bi çay bile içmeyelim,ama paramızı onlara verelim,bir de bunlar hiç oğullarının geleceğini,evlenip yuva kurup çocuk sahibi olacağını düşünmemişler,oğullarına bir gelecek hazırlamayıp kazandığını elinden almışlar hala da sömürüyorlar,sonrada bize torun torun diyorlar,siz yapın arkanızda biz varız diyorlar,(zaten kayınvalidem de devlette doğurursun diyip duruyor) yıllarca bize destek olmadılar çocuk olunca da olmazlar,o riske giremem.zaten torunuda haketmiyor bunlar.eşime de güvenim sarsılıyor,bu kaçıncı oldu,bana deseydiki parayı babama vericem ihtiyacı var diye,gene kavga çıkardı ama en azından dürüst davranmış olurdu,şimdi beni aptal yerine koyup uyuttuğunu sanıyor . güvendiğim insanlara akıl danışıyorum,kimi ayrıl diyor,kimi idare et diyor,kimi ailesiyle konuş diyor,kimisi onlar yiyeceğine sen ye,kocandan bir sürü şey iste sen onu sömür diyor,ne yapacağımı şaşırmış durumdayım,üstelik eşimle yüzleştiğimde konuyu açtığımda bana gene yalanlar uyduracak veya haksızlığını örtmek için agresifleşicek biliyorum.ama biz kendi sıkıntımız içinde kıvranırken tek güvencemiz olan araba parasını üstelik bana hiç dokunmucaz dediği halde onlara vermesini hazmedemiyorum...
 
Şimdi arkadaşımızın yazmış olduğu ilk yoruma baktım. Ben olsam eşimi bir süreliğine terk ederdim. Giderkende derdim, ananlarla mutluysan onlarla kal. Eğer paranı onlara saçıp benide zorda bırakmaya devam edeceksen gene onlarla kal.. Herkes nerede mutluysa orada kalsın. Ben bu şartlarda mutsuzum, sen mutluysan gene onlarla kal.. Benden bukadar, hoşçakal, der valizimi alıp giderdim. Bir süre yalnız kalsın, hissetsin yokluğumu, sonra nasılsa meleye meleye gelir.

ben nişanlıma diyorum, "benimle yaşlanacaksın. Benim değerimi bil. Herkesten önce senin için, ben gelmeliyim. Birilerinin gönlünü hoş tutacaksan benim gönlümü hoş tut ki bende senin gönlünü hoş tutayım. Ben senin hayat arkadaşınım, yani ömür boyu aynı çatı altında yaşayacağın, birlikte yaşlanacağın kişiyim. Ih desen ben duyarım, anan duyup gelene kadar sen nolursun Allah bilir. Benim içinde aynı durum ve ben gidersem asla ve asla dönmem. Mecbur bırakma" diye. Annemde "kahır çeksin diye değil, mutlu olsun diye evlendiriyorum ben kızımı, mutsuzluğunu gördüğümde çeker alırım, ben daha ölmedim " diyor. Bizimkinde tık yok. İnşallah yaşamam senin durumunu, şimdilerde benzer olaylar yaşıyorum, annem kalkıyor heydallaha ama ikna etmeyi başarıyorum. Fakat evlendikten sonrada yaşayacam korkusu devam ediyor. Söyleyeceğimi söyledim. İnşallah aynı duruma düşmem.
 
merhaba arkadaşlar,bu sitede yeniyim,belki bi işe yarar cevaba rastlarım diye goggle'da 'eşim ailesine para veriyor' diye arattırdım,ve sizleri buldum.bende 4yıllık evliyim,serbest çalışıyorum,o yüzden düzenli bir gelirim yok,eşim herşeyi baştan bilerek ve benden beklentisi olmadığını söyleyerek evlendi,az yada çok kazansam da zorunlu yada keyfi her türlü ihtiyacımı kendisinin karşılayacağını söyledi.ev kiraladık,bankada ev alacak paraları olduğunu ama o parayla işini büyütmeyi düşündüğünü söyledi,herşey mantıklı görünüyordu,evlendik,balayına altın satıp gittik,ben durumu çakmadım,balayından geldik,ilk kiramızı ödeyecek param yok dedi,ailenden iste dedim,onlarında borcu var sıkışıklar dedi,altın satıp kira ödedik.bu arada benim işlerim kesattı,onunki de.kart borçlarımız vardı,ya karta yükleniyor ya altın satıyorduk geçinmek için.ailesi çok samimi içten görünüyor,bana kızım kızım diyorlar,ama nasıl geçiniyorsunuz diye sormuyolardı,bu arada anne ve babasının maaşları,2 tane yazlıkları,kendi evleri,kendi arabaları,2 tane dükkanları, ve görümcemin yalnız oturduğu bir evleri daha vardı.eşimin kendine ait de 2 arabası vardı.evlendikten 1ay sonra sıkışık dediği babası bir arsa aldı,nasılsa size kalacak dediler,ama ben arsayı tesadüfen öğrendim eşim bana söylemeyi unuttuğunu söyledi.

o arada eşim kendine maaşlı bir iş aramaya başladı ikimizde serbest olmayalım dedi,ailesinden bir kuruş istemedi,onlar da bile bile teklif etmediler,ama görümceme bir dükkan açtılar kendi işini yapsın diye.iş yapamadı kapattılar,bu arada eşim arabasının birini satıp babasına verdi,ihtiyacı var dedi,yazlığın birini de sattılar ve ben bunları gene tesadüfen duydum,eşime sorduğumda önce yalanladı,yanlış duymuşsun dedi,sonra üzülürsün diye söylemedim dedi.kredi kartlarımız için biraz isteseydin dedim ama iş işten geçmiş para gitmişti.bu arada biraz toparlanır gibi olduk,ailesi küçük küçük para istemeye başladılar,her kazandığını kuruş kuruş söyler ailesine,söyleme derim,onlar yabancı mı der.kart borçları bitmiyordu,arada toparlanıyor arada dara düşüyorduk,bana maaşlı işe gir işyerini kapat demeye başladı,ben kabul etmedim,hatta haberim olmadan kayınvalidem iş sorup soruşturmuştu benim adıma.biliyorumki maaşlı işim olsa,maaşıma güvenip kendi parasını ailesine verecek.eşim ihtiyacım olduğunda bana da para verir aslında,ve senden esirgemiyorsam aileme verdiğime de karışma der.buarada borçlar bitsin,özel sigorta yaptıralım,dükkanlar satılsın bir ev alalım kiradan kurtulalım diye diye çocuk işini hep erteliyoruz.yaşım geçiyor ama ben bu şartlarda çocuk yapmak istemiyorum...

birara görümcem oturduğu evden sıkıldı başka yere kiraya çıktı,boşalan evi kiraya verip kirasını kızımıza verelim dediler,kiracı bulamadılar,eşim de boş duracağına biz geçelim kiradan kurtulalım dedi,ama ailesi bizden kira istedi,kızımıza vericez dediler.ben kabul etmedim,kızlarını yılarca bedava oturtmuşlar sen niye kira verecen dedim,eşim bana ele vereceğime aileme veririm dedi,ve kıyamet koptu,eve geçmezsen boşanırım dedi,sırf bu sebepten mahkemeye verdi,daha sonra barıştık ve başka evde gene kirada oturmaya başladık.

artık değiştim dedi,kendimi çekirdek ailemi düşünücem kendimi sömürtmücem dedi,tabi kirada olmanın sıkıntısı ve borçlarımız devam ediyordu.(halen de ediyor).o sıralarda ailem sıkışık,yazlığı satmaya gittiler dedi,baktım emlakçılarla konuşuyor,internetten yeni yer bakıyor,bi akrabamız için yeni yer arıyoruz bizden rica ettiler dedi,meğer o sırada ailesi daha pahalı daha geniş bir yazlık arıyormuş,eşim de benden habersiz günübirlik uçakla yeni evi görmeye bile gitmiş! ben bize ev alsaydılar diye söylenmeye başlayınca,ailem sarayda otursun yeterki,ben sıkıntı çekerim dedi(ama kirada oturmaktan bunaldıkça da ailesine değil bana yükleniyor.) bir de benden saklaması var,kızarım diye söylememiş! hem para onların parası bana vermeye mecbur değiller istedikleri gibi değerlendirirler,sen de gelinsin tasarruflarına karışma dedi,bu mesele de öylece kapandı.

bir süre sonra görümcemin boşalttığı evlerini sattılar,eşime çok dil döktüm,bize biraz ev peşinatı versinler yada hiç olmazsa 3-5 bin lira iste kartları kapatalım dedim.istemeye gitti,üzgün ve sinirli geldi,bişey anlatmadı bana,ama bir daha ailesiyle sıkça görüşmeyeceğini,tavır koyacağını,falan söyledi.ümitlendim,para vermesinler ama eşimide kullanmasınlar yeterki dedim.2 gün sonra arkadaşı yanımda,ne oldu yeni eve baktınızmı dedi,başımdan aşağı sular döküldü,meğer görümceme güzel bir ev alıcaklarmış,sattıkları fiyatın üstüne para koyarak hem de,ve eşimi çağırıp sen de fikir ver demişler utanmadan,o da koşa koşa gitmiş! bense saf saf hesap yapıyordum rica etsek bize biraz verseler paradan,arabayı da satıp ekler,ev alırız diye.arkadaşından duymasam gene haberim olmucaktı...eşime dedimki hep benden saklıyosun ama bişekilde öğreniyorum gerçeği gizleme dedim,buarada kızkardeşine ev almaları eşimin içine oturmuş ben söyleyince bana kızıyor ama arkadaşlarına ben üvey evlatmıyım diye dert yanıyormuş,ama ailesine tavır koyamıyor!

bize yıllardır dükkanın biri satılınca ev alacaklarını söylüyorlar,ama para gitmesin diye düzgün bi gazete ilanı bile vermiyorlar,komisyon ödememek için emlakçıya bile vermediler de ben eşime diretince kıytırık bi emlakçıya verdiler..bizim artık bekleyecek lüksümüz yok ve bence satmaya niyeti olan insan satardı şimdiye,diğer sattıkları şeyler gibi.

ve googleda bana arama yaptıran ve ciddi ciddi ayrılığı düşündürten son olaya gelince,eşim 2ay önce masraf çıkartıyor yenisini alırız diye diğer arabasını da sattı,parayı bankaya koydu,o parayı unutucaz kimse dokunmuyacak,yeni araba yada ev alırken katkı yapacaz dedi.kendi kartlarımız için bile 1 kuruş almadık o paradan,ailesine de bahsetti paradan.dedimki keşke söylemeseydin,isterler o paradan dedim,eşim gayet kararlı kimse dokunamaz dedi.biz borç içinde kıvranırken,zaman geçiyor sağlık sigortamız olsa çocuk yapsak derken,ben gene tesadüfen bulduğum bir dekontun izini sürüp o paradan babasına düzenli para aktardığını gördüm! babasının kredi kartını ve kredisinin taksitlerini ödemiş.(krediyi yeni yazlığın üzerini tamamlamak için çekmişlerdi), bana ise kemer sıkıp gelirimizi giderimizi kuruş kuruş yazıp borçları öyle kapatacaz diyor,2gündür bu şoku yaşadığımdan beri çok kötüyüm,bu sefer bişey demedim,sakince düşünüp öyle karar verecem,ama anladımki hiç bizi ve geleceğimizi düşünmüyor,ve gene bana yalan söylüyor,madem paradan harcanacaktı o halde bizim borçlarımıza gitseydi,sigorta yaptırsaydık,o para tek güvencemizdi ve şimdi o da gidiyor... başkada kenarda hiçbir birikimimiz yok,altınlarım da bitti,hastalık var sağlık var bunları hiç düşünmüyor demekki..ablası ailesine sert çıkıp bastırıp tavır koyup her istediğini yaptırtıyor,eşime sende öyle yap diyorum,yok ben onun gibi olamam diyor,onlara laf edip üzeceğime ben üzüleyim diyor...
babası bize hep dışarda yemeyin içmeyin der para harcamayın der,onlara kalsa dışarda bi çay bile içmeyelim,ama paramızı onlara verelim,bir de bunlar hiç oğullarının geleceğini,evlenip yuva kurup çocuk sahibi olacağını düşünmemişler,oğullarına bir gelecek hazırlamayıp kazandığını elinden almışlar hala da sömürüyorlar,sonrada bize torun torun diyorlar,siz yapın arkanızda biz varız diyorlar,(zaten kayınvalidem de devlette doğurursun diyip duruyor) yıllarca bize destek olmadılar çocuk olunca da olmazlar,o riske giremem.zaten torunuda haketmiyor bunlar.eşime de güvenim sarsılıyor,bu kaçıncı oldu,bana deseydiki parayı babama vericem ihtiyacı var diye,gene kavga çıkardı ama en azından dürüst davranmış olurdu,şimdi beni aptal yerine koyup uyuttuğunu sanıyor . güvendiğim insanlara akıl danışıyorum,kimi ayrıl diyor,kimi idare et diyor,kimi ailesiyle konuş diyor,kimisi onlar yiyeceğine sen ye,kocandan bir sürü şey iste sen onu sömür diyor,ne yapacağımı şaşırmış durumdayım,üstelik eşimle yüzleştiğimde konuyu açtığımda bana gene yalanlar uyduracak veya haksızlığını örtmek için agresifleşicek biliyorum.ama biz kendi sıkıntımız içinde kıvranırken tek güvencemiz olan araba parasını üstelik bana hiç dokunmucaz dediği halde onlara vermesini hazmedemiyorum...

canım ya çok üzüldüm inan durumuna :( Allah yardımcın olsun. Sende bir süre bırakıp gitsen.. Bi yalnız kalsa belki akıllanır. Dün akşam anneme dediydim, "o anasına verirse parasını bende kuruşuna kadar sana vereceğim" diye. kıssasa kıssas yap bakalım. nolacak. Annene ver paranı kuruşuna kadar, o senin adına saklasın. Sen verdiğin sürece bende vereceğim, sen ananın karnından çıktıysan ben kaya kovuğundan çıkmadım. seninki anaysa benimkide ana. seninki parayı hak ediyorsa benimkide hak ediyor. bundan sonra böyle, ya başkalarını doyuracağız, yada aldığımız parayı ortaya koyup kendi ortak yaşamımıza, kendi geleceğimize harcıyacağız. Seçim senin, ister götür ver, ister getir ortaya koy. Daha bişey demiyorum. de çekil. Hatta götür annene ver, o senin için saklasın.
 
Arkadaşlar yazıp duruyorum ama bende benzer olaylar yaşıyorum. Ve sizin yaşadığınnız problemleri yaşamaktan okadar çok korkuyorum ki.. Mesela benim nişanlımda anası para isteyince dayanamıyor yolluyor. bu ay maaşı aldı kardeşi aramış para istemiş, benimki telefonda bağırıp çağırmış, arkasından yollamış gene. evlenmek için para biriktiriyoruz güya. Ama bu ay birikime koyacağımız parayı gene yollamış. Maaşı alalı 15 gün oldu hala para vermedi. Bende maaşımdan birikime atacağım parayı gittim üstüme başıma , makyaj malzemelerime harcadım. Ha birde ben ailemle yaşıyorum, gittim annemle ev için bir alış veriş yaptım ki, bizim ev acil ihtiyaçlar dışında öyle büyük alışveriş görmemiştir. Dedim para öyle yedirilmez, işte böyle yenir. Harcadım gitti. Sefam olsun, iyi ettim oh..

Annemle konuştum, eğer getirip ortaya koyarsa bende koyacağım, yok ben anamlara yedireyim, sen enayide biriktir derse, alır üçlü rakamları. Çatır çatır yiyeceğim, ailem ona 3 ay daha süre verdi. Düğünü yaptılar yaptılar, yapmadılar ellerine yüzüğü verip güle güle. Ömür boyu o ailesini beslesin, bende beni alsın diye bekleyecek, yada herşeyi ben yapayım, yeterki beni al diyecek değilim.

evlendikten sonrada yaparsa dediğim gibi o anasına verdikçe bende vereceğim. birlikte açlıktan gebeririz. Eve köye hacizler gelir, alacaklılar kapıya dayanır. ev sahibi evden atar, al sana evlilik. Ömür boyu bu şekilde mutlu ve mesut yaşar (!) gideriz. :)
 
merhaba arkadaşlar,bu sitede yeniyim,belki bi işe yarar cevaba rastlarım diye goggle'da 'eşim ailesine para veriyor' diye arattırdım,ve sizleri buldum.bende 4yıllık evliyim,serbest çalışıyorum,o yüzden düzenli bir gelirim yok,eşim herşeyi baştan bilerek ve benden beklentisi olmadığını söyleyerek evlendi,az yada çok kazansam da zorunlu yada keyfi her türlü ihtiyacımı kendisinin karşılayacağını söyledi.ev kiraladık,bankada ev alacak paraları olduğunu ama o parayla işini büyütmeyi düşündüğünü söyledi,herşey mantıklı görünüyordu,evlendik,balayına altın satıp gittik,ben durumu çakmadım,balayından geldik,ilk kiramızı ödeyecek param yok dedi,ailenden iste dedim,onlarında borcu var sıkışıklar dedi,altın satıp kira ödedik.bu arada benim işlerim kesattı,onunki de.kart borçlarımız vardı,ya karta yükleniyor ya altın satıyorduk geçinmek için.ailesi çok samimi içten görünüyor,bana kızım kızım diyorlar,ama nasıl geçiniyorsunuz diye sormuyolardı,bu arada anne ve babasının maaşları,2 tane yazlıkları,kendi evleri,kendi arabaları,2 tane dükkanları, ve görümcemin yalnız oturduğu bir evleri daha vardı.eşimin kendine ait de 2 arabası vardı.evlendikten 1ay sonra sıkışık dediği babası bir arsa aldı,nasılsa size kalacak dediler,ama ben arsayı tesadüfen öğrendim eşim bana söylemeyi unuttuğunu söyledi.

o arada eşim kendine maaşlı bir iş aramaya başladı ikimizde serbest olmayalım dedi,ailesinden bir kuruş istemedi,onlar da bile bile teklif etmediler,ama görümceme bir dükkan açtılar kendi işini yapsın diye.iş yapamadı kapattılar,bu arada eşim arabasının birini satıp babasına verdi,ihtiyacı var dedi,yazlığın birini de sattılar ve ben bunları gene tesadüfen duydum,eşime sorduğumda önce yalanladı,yanlış duymuşsun dedi,sonra üzülürsün diye söylemedim dedi.kredi kartlarımız için biraz isteseydin dedim ama iş işten geçmiş para gitmişti.bu arada biraz toparlanır gibi olduk,ailesi küçük küçük para istemeye başladılar,her kazandığını kuruş kuruş söyler ailesine,söyleme derim,onlar yabancı mı der.kart borçları bitmiyordu,arada toparlanıyor arada dara düşüyorduk,bana maaşlı işe gir işyerini kapat demeye başladı,ben kabul etmedim,hatta haberim olmadan kayınvalidem iş sorup soruşturmuştu benim adıma.biliyorumki maaşlı işim olsa,maaşıma güvenip kendi parasını ailesine verecek.eşim ihtiyacım olduğunda bana da para verir aslında,ve senden esirgemiyorsam aileme verdiğime de karışma der.buarada borçlar bitsin,özel sigorta yaptıralım,dükkanlar satılsın bir ev alalım kiradan kurtulalım diye diye çocuk işini hep erteliyoruz.yaşım geçiyor ama ben bu şartlarda çocuk yapmak istemiyorum...

birara görümcem oturduğu evden sıkıldı başka yere kiraya çıktı,boşalan evi kiraya verip kirasını kızımıza verelim dediler,kiracı bulamadılar,eşim de boş duracağına biz geçelim kiradan kurtulalım dedi,ama ailesi bizden kira istedi,kızımıza vericez dediler.ben kabul etmedim,kızlarını yılarca bedava oturtmuşlar sen niye kira verecen dedim,eşim bana ele vereceğime aileme veririm dedi,ve kıyamet koptu,eve geçmezsen boşanırım dedi,sırf bu sebepten mahkemeye verdi,daha sonra barıştık ve başka evde gene kirada oturmaya başladık.

artık değiştim dedi,kendimi çekirdek ailemi düşünücem kendimi sömürtmücem dedi,tabi kirada olmanın sıkıntısı ve borçlarımız devam ediyordu.(halen de ediyor).o sıralarda ailem sıkışık,yazlığı satmaya gittiler dedi,baktım emlakçılarla konuşuyor,internetten yeni yer bakıyor,bi akrabamız için yeni yer arıyoruz bizden rica ettiler dedi,meğer o sırada ailesi daha pahalı daha geniş bir yazlık arıyormuş,eşim de benden habersiz günübirlik uçakla yeni evi görmeye bile gitmiş! ben bize ev alsaydılar diye söylenmeye başlayınca,ailem sarayda otursun yeterki,ben sıkıntı çekerim dedi(ama kirada oturmaktan bunaldıkça da ailesine değil bana yükleniyor.) bir de benden saklaması var,kızarım diye söylememiş! hem para onların parası bana vermeye mecbur değiller istedikleri gibi değerlendirirler,sen de gelinsin tasarruflarına karışma dedi,bu mesele de öylece kapandı.

bir süre sonra görümcemin boşalttığı evlerini sattılar,eşime çok dil döktüm,bize biraz ev peşinatı versinler yada hiç olmazsa 3-5 bin lira iste kartları kapatalım dedim.istemeye gitti,üzgün ve sinirli geldi,bişey anlatmadı bana,ama bir daha ailesiyle sıkça görüşmeyeceğini,tavır koyacağını,falan söyledi.ümitlendim,para vermesinler ama eşimide kullanmasınlar yeterki dedim.2 gün sonra arkadaşı yanımda,ne oldu yeni eve baktınızmı dedi,başımdan aşağı sular döküldü,meğer görümceme güzel bir ev alıcaklarmış,sattıkları fiyatın üstüne para koyarak hem de,ve eşimi çağırıp sen de fikir ver demişler utanmadan,o da koşa koşa gitmiş! bense saf saf hesap yapıyordum rica etsek bize biraz verseler paradan,arabayı da satıp ekler,ev alırız diye.arkadaşından duymasam gene haberim olmucaktı...eşime dedimki hep benden saklıyosun ama bişekilde öğreniyorum gerçeği gizleme dedim,buarada kızkardeşine ev almaları eşimin içine oturmuş ben söyleyince bana kızıyor ama arkadaşlarına ben üvey evlatmıyım diye dert yanıyormuş,ama ailesine tavır koyamıyor!

bize yıllardır dükkanın biri satılınca ev alacaklarını söylüyorlar,ama para gitmesin diye düzgün bi gazete ilanı bile vermiyorlar,komisyon ödememek için emlakçıya bile vermediler de ben eşime diretince kıytırık bi emlakçıya verdiler..bizim artık bekleyecek lüksümüz yok ve bence satmaya niyeti olan insan satardı şimdiye,diğer sattıkları şeyler gibi.

ve googleda bana arama yaptıran ve ciddi ciddi ayrılığı düşündürten son olaya gelince,eşim 2ay önce masraf çıkartıyor yenisini alırız diye diğer arabasını da sattı,parayı bankaya koydu,o parayı unutucaz kimse dokunmuyacak,yeni araba yada ev alırken katkı yapacaz dedi.kendi kartlarımız için bile 1 kuruş almadık o paradan,ailesine de bahsetti paradan.dedimki keşke söylemeseydin,isterler o paradan dedim,eşim gayet kararlı kimse dokunamaz dedi.biz borç içinde kıvranırken,zaman geçiyor sağlık sigortamız olsa çocuk yapsak derken,ben gene tesadüfen bulduğum bir dekontun izini sürüp o paradan babasına düzenli para aktardığını gördüm! babasının kredi kartını ve kredisinin taksitlerini ödemiş.(krediyi yeni yazlığın üzerini tamamlamak için çekmişlerdi), bana ise kemer sıkıp gelirimizi giderimizi kuruş kuruş yazıp borçları öyle kapatacaz diyor,2gündür bu şoku yaşadığımdan beri çok kötüyüm,bu sefer bişey demedim,sakince düşünüp öyle karar verecem,ama anladımki hiç bizi ve geleceğimizi düşünmüyor,ve gene bana yalan söylüyor,madem paradan harcanacaktı o halde bizim borçlarımıza gitseydi,sigorta yaptırsaydık,o para tek güvencemizdi ve şimdi o da gidiyor... başkada kenarda hiçbir birikimimiz yok,altınlarım da bitti,hastalık var sağlık var bunları hiç düşünmüyor demekki..ablası ailesine sert çıkıp bastırıp tavır koyup her istediğini yaptırtıyor,eşime sende öyle yap diyorum,yok ben onun gibi olamam diyor,onlara laf edip üzeceğime ben üzüleyim diyor...
babası bize hep dışarda yemeyin içmeyin der para harcamayın der,onlara kalsa dışarda bi çay bile içmeyelim,ama paramızı onlara verelim,bir de bunlar hiç oğullarının geleceğini,evlenip yuva kurup çocuk sahibi olacağını düşünmemişler,oğullarına bir gelecek hazırlamayıp kazandığını elinden almışlar hala da sömürüyorlar,sonrada bize torun torun diyorlar,siz yapın arkanızda biz varız diyorlar,(zaten kayınvalidem de devlette doğurursun diyip duruyor) yıllarca bize destek olmadılar çocuk olunca da olmazlar,o riske giremem.zaten torunuda haketmiyor bunlar.eşime de güvenim sarsılıyor,bu kaçıncı oldu,bana deseydiki parayı babama vericem ihtiyacı var diye,gene kavga çıkardı ama en azından dürüst davranmış olurdu,şimdi beni aptal yerine koyup uyuttuğunu sanıyor . güvendiğim insanlara akıl danışıyorum,kimi ayrıl diyor,kimi idare et diyor,kimi ailesiyle konuş diyor,kimisi onlar yiyeceğine sen ye,kocandan bir sürü şey iste sen onu sömür diyor,ne yapacağımı şaşırmış durumdayım,üstelik eşimle yüzleştiğimde konuyu açtığımda bana gene yalanlar uyduracak veya haksızlığını örtmek için agresifleşicek biliyorum.ama biz kendi sıkıntımız içinde kıvranırken tek güvencemiz olan araba parasını üstelik bana hiç dokunmucaz dediği halde onlara vermesini hazmedemiyorum...

Arkadaşım öncelikle Allah sabır versin diyorum, yaşadıkların kolay değilki bunu en iyi yaşayan bilir...Emin ol aynı durumu burada ben ve benim gibi yüzlerce kişide yaşıyor...Ve sanırım ben bu konuda senden biraz daha eskiyim, 5 yıldır aynı şeyleri yaşayıp üstüne borcumuz çok diye ertelediğimiz için çocuğumuz da yok henüz...
Yaşananlar üç aşağı beş yukarı hep aynı, sana deneyimlerimi yazayım,gerçi çözümse istediğin hala bir çözüme de kavuşamadım ya neyse...
Önceleri bende nasılsa eşim ailesinin hiçbir eksiğini gözardı etmiyor diye kendimce masraflar çıkarıyordum ki ama kahretsinki her seferinde benimki devede kulak kalırdı...Artı sıkıştığı dönemlerde kendim için aldırdığım şeylerin taksitlerini ben ödemek zorunda bile kaldım...Örneğin pırlanta yüzük aldırdım ihtiyacım olduğuiçin değil sadece bir yatırım olsun diye,ne oldu aldı daha sonra beştaşını aldırdım onu da aldı,ama bu sefer ailesine daha çok yapmaya başladı...
Anlıyacağın almak çözüm değil,buarada psikoloğumun dediğini söylüyorum eğer seni kaybetmek istemiyorsa zaten her istedğini yapmalı, bu yüzden yok taksitle alayım yok ucuzu alayım demeden gerekirse bir maaş tutarını peşin olarak harca demişti...Tabi buna gönlüm razı gelmedi,yazıktır günahtır dedim ve son olarak şuna karar verdim...Her ay eşimden belli miktar para istiycem ve maaşıma dokunmayıp biriktireceğim gibi eşimin bana verdiği paraylada mutfak masrafı vs karşılandığı gibi gerisinide birikime ayıracam...Nasılsa onlar toplu paraları aileleri için danışıp sormadan harcıyor, birikimde olmuyor başka şeyde...Ben kendim biriktirecem ve buda kendi başıma kullanacağım bir şey olmayıp yalnızca ev alacağım zaman harcanacak bir para olacak...Sanırım bunun başka yolu yokkkk.....
 
Arkadaşım öncelikle Allah sabır versin diyorum, yaşadıkların kolay değilki bunu en iyi yaşayan bilir...Emin ol aynı durumu burada ben ve benim gibi yüzlerce kişide yaşıyor...Ve sanırım ben bu konuda senden biraz daha eskiyim, 5 yıldır aynı şeyleri yaşayıp üstüne borcumuz çok diye ertelediğimiz için çocuğumuz da yok henüz...
Yaşananlar üç aşağı beş yukarı hep aynı, sana deneyimlerimi yazayım,gerçi çözümse istediğin hala bir çözüme de kavuşamadım ya neyse...
Önceleri bende nasılsa eşim ailesinin hiçbir eksiğini gözardı etmiyor diye kendimce masraflar çıkarıyordum ki ama kahretsinki her seferinde benimki devede kulak kalırdı...Artı sıkıştığı dönemlerde kendim için aldırdığım şeylerin taksitlerini ben ödemek zorunda bile kaldım...Örneğin pırlanta yüzük aldırdım ihtiyacım olduğuiçin değil sadece bir yatırım olsun diye,ne oldu aldı daha sonra beştaşını aldırdım onu da aldı,ama bu sefer ailesine daha çok yapmaya başladı...
Anlıyacağın almak çözüm değil,buarada psikoloğumun dediğini söylüyorum eğer seni kaybetmek istemiyorsa zaten her istedğini yapmalı, bu yüzden yok taksitle alayım yok ucuzu alayım demeden gerekirse bir maaş tutarını peşin olarak harca demişti...Tabi buna gönlüm razı gelmedi,yazıktır günahtır dedim ve son olarak şuna karar verdim...Her ay eşimden belli miktar para istiycem ve maaşıma dokunmayıp biriktireceğim gibi eşimin bana verdiği paraylada mutfak masrafı vs karşılandığı gibi gerisinide birikime ayıracam...Nasılsa onlar toplu paraları aileleri için danışıp sormadan harcıyor, birikimde olmuyor başka şeyde...Ben kendim biriktirecem ve buda kendi başıma kullanacağım bir şey olmayıp yalnızca ev alacağım zaman harcanacak bir para olacak...Sanırım bunun başka yolu yokkkk.....


Ben kaç gündür bu para mevzusunu nasıl açsam derken,yeni bir şok yaşadım,eşim ayın 15inde maaş alır,maaşını alınca benim kartıma 400lira asgariyi yatırmasını istemiştim.dün tekrar hatırlattım,dediki anca 100 tl falan verebilirim,öyle konuşmamıştık dedim,yaa babamın borcu varmış rica etti ona 1000 tl verdim maaşımdan dedi,henüz kartlara yatırmadık,kiramızı vermedik,faturaalrı ödemedik,ve maaşını aldığı gün 1000tl babasına vermiş!! olacak iş mi yaa? bende bunun üzerine diğer mevzuyu açtım,kavgasız,sakin sakin konuşarak bide elimde değil moral bozukluğuyla ağlamaya başladım nasıl bizim ihtiyaçlarımızı düşünmeden onlara gönderirsin diye.Yemin billah ediyor borç verdim geri alıcam diye,alamazsın dedim,bi vade ver bana ne zaman geri alıcan dedim 3ay sonramı 1yıl sonramı dedim,vade veremem babam ne zaman verirse o zaman,ama er-geç vericek demez mi? bak dedim yaşımız geçiyor,borçlar bitmiyor çocuk yapamıyoruz bu gidişle 50yaşına gelince evlatlık edinecez dedim,ee napalım kısmet demesinmi? sen bana güven ben bizi mağdur etmem falan diyor.Ne yapacağımı şaşırdım,birkez daha tekrarlarsa ailesine açıp bizim durumumuz belli böyle böyleyiz yeter artık isteyip durmayın desem,sonrada eşim kızar olay büyürse çekip gitsem ayrılsammı?çünkü daha önce de evi terk ettim,mahkemelik olduk,sonra geldi barıştı vs.,tekrar aynı şeyler olmaz, olucaksa bu sefer kesin bitiririm tek seferde,uğraşamam artık...Hemen çocuk yapıp onun sorumluluğunu yıksam belki tavrı değişir önceliği bize verirmi diyorum ama annesi aklına girer,ucuz olsun diye en kıytırık devlet hastanesinde kıytırık doktorlara götürürler bense sağlığımı güvendiğim ellere emanet etmek istiyorum.

Biz vicdan sahibi merhametli yufka yürekli olduğumuzdan yiyemiyoruz adamların parasını,ama ailesi çatır çatır yiyor,eşim bana paran varmı diye sorunca var derdim verdi mi çekine çekine alırdım çalışan kadınım ya yediremiyordum kendime,verdiğide öyle 100ler falan değil,arada bir 20-30 liralık harçlıklar,hayat müşterek diye her akşam markete uğrar evin ihtiyaçlarını alırdım,ama bu son olaydan sonra artık acımamaya karar verdim,her istediğimi pahalı ucuz taksit peşin demeden ,gerekli gereksiz demeden aldıracam yiyecem parasını,ne yapayım nasılsa borçlarımızı kapatmıyor,ailesine veriyor ,öylede gidecek para böylede gidecek,bari üstüme başıma gitsin,çünkü paraya acıdıkça kaybeden gene ben oluyorum ve eve bir ekmek bile almayacağım,fatura ödemeyecem,aç kalalım,elektriksiz susuz kalalım kendi düşünsün...
 
KK'da bir şok daha yaşıyorum canım senin hikayeni okuduktan sonra..bak yine gözüm seyriyo sinirden:53::53::53:

Olucak iş değil anlattıkların..Böyle asalak böyle böcek bi yaşam olamaz (ailesi için söylüyorum)
Arsızlık,pişkinlik,bencillik,vicdansızlık diz boyu..
hani Afrikayı sömüren beyaz adamlar varya,ingilizler fransızlar..Aynı onlar gibiler..
Eşin de kukladan beter..Sadece sana aslan kesilen,ailesine karşı kedileşmiş,efsunlanmış,beyni yıkanmış aczmendi müridleri gibi...
Ne eşinden ne de ailesinden bi hayor gelmez sana..Evin erkeği sen misin eşin mi belli değil..
Sürekli senden gizli saklı yapılan para alışverişleri,param yok diye ağlayıp herşeyin en güzelini istedikleri zaman elde edebiliyor olmaları,eşinin sana karşı olan arkadan dolap çevirme alışkanlığı...vb.. Asla çocuk sahibi olma böyle bi durumda.Yaş geçsin boşver..Yaş geçiyor diye bu tarz insanların arasında yetişecek,maddi sıkıntılarla boğuşmak zorunda kalacak bi insan getirme dünyaya zaten...
O seni, bacısının evine kira vermek için boşanma davası açacak konuma getirmiş ya, senin daha geçerli daha mantıklı bi nedenin var..Çivi çiviyi söker..sen de ona ya aileni doyur ya ailemizi geleceğini..de! Hep ailesine çalışacaktı madem ne diye evlendi? evine karın tokluğuna çalışacak hizmetçi mi aldı?
Çok yıkıcı bi durum...Aklını başına topla ve sürekli hesap kitap yapıp borçlardan nasıl kurtulacağının yollarını arayan evlilik muhasebecisi mi olucaksın? Yoksa gerçek bi kadın,bi insan gibi muamele göreceğin birisi olarak mı yaşayacaksın?
 
KK'da bir şok daha yaşıyorum canım senin hikayeni okuduktan sonra..bak yine gözüm seyriyo sinirden:53::53::53:

Olucak iş değil anlattıkların..Böyle asalak böyle böcek bi yaşam olamaz (ailesi için söylüyorum)
Arsızlık,pişkinlik,bencillik,vicdansızlık diz boyu..
hani Afrikayı sömüren beyaz adamlar varya,ingilizler fransızlar..Aynı onlar gibiler..
Eşin de kukladan beter..Sadece sana aslan kesilen,ailesine karşı kedileşmiş,efsunlanmış,beyni yıkanmış aczmendi müridleri gibi...
Ne eşinden ne de ailesinden bi hayor gelmez sana..Evin erkeği sen misin eşin mi belli değil..
Sürekli senden gizli saklı yapılan para alışverişleri,param yok diye ağlayıp herşeyin en güzelini istedikleri zaman elde edebiliyor olmaları,eşinin sana karşı olan arkadan dolap çevirme alışkanlığı...vb.. Asla çocuk sahibi olma böyle bi durumda.Yaş geçsin boşver..Yaş geçiyor diye bu tarz insanların arasında yetişecek,maddi sıkıntılarla boğuşmak zorunda kalacak bi insan getirme dünyaya zaten...
O seni, bacısının evine kira vermek için boşanma davası açacak konuma getirmiş ya, senin daha geçerli daha mantıklı bi nedenin var..Çivi çiviyi söker..sen de ona ya aileni doyur ya ailemizi geleceğini..de! Hep ailesine çalışacaktı madem ne diye evlendi? evine karın tokluğuna çalışacak hizmetçi mi aldı?
Çok yıkıcı bi durum...Aklını başına topla ve sürekli hesap kitap yapıp borçlardan nasıl kurtulacağının yollarını arayan evlilik muhasebecisi mi olucaksın? Yoksa gerçek bi kadın,bi insan gibi muamele göreceğin birisi olarak mı yaşayacaksın?

Ah arkadaşım ne güzel şeyler ifade etmişsin,bunları düşündükçe daha bi kendimi buluyorum,aklıma dank ediyor,evlendiğim günden beri hep özverili olmaya çalıştım,sıkıntılar geçer,sabrın sonu selamet dedim ama ben alttan aldıkça ailesi tepemize çıktı maddi bakımdan.benim evime birkez temizliğe yardımcı bayan gelmedi,her işimi kendim yaptım,eşim iç çamaşırına kadar ütülü ister yapmazsam söylenir,dizlerimin üzerinde yer sildim,evimin işi dedim gocunmadım,çalışmayan ev hanımı arkadaşlarıma bile yardımcı geliyor bense tasarruf olsun dedim,bekarken 2-3ayda bir gittiğim röflemi önce 6aya sonra yılda bire düşürdüm,düğünümde takılan set 14 ayardı ve bizim o zaman tuttuğumuz evin aylık kirasından bile düşüktü değeri.ailem de bende bilmiyorduk ki meğer takıları gelin beğenip istermiş biz tokgözlülük olsun diye hiç şunu isteriz bunu isteriz dememiştik, neyi layık görürlerse eyvallah demiştim.Bazen diyorumki nasılsa anası babası eninde sonunda ölüp gidecekler sabredip öldüklerinde mallarını çatır çatır yiyeyim diyorum,biryandan da düşünüyorum,erkeğin her yaşta çocuğu olur, birkaç yıl sonra çocuk sahibi olma veya tedavi olma şansım zora girerse o zaman ailesi diyecekki genç birini al niye uğraşıyosun,ölmeden torun görelim diye duygu sömürüsü yapacaklar,eşimde sırf onlar mutlu olsun diye bana sahip çıkmayıp istediklerini yapar biliyorum,ben kiminle yola çıktıysam her şartta onunla yaşlanırım diyemez,ailesinin ağzına bakar yine.
2sene önce ayrılmadım devam ettim,2yıl daha kaybettim, dul denmesinide göze alamıyorum,ayrılsam karşıma daha iyisinin çıkacağı meçhul,öyle veya böyle zaman geçiyor,yaş geçiyor ve ben ne yapacağımı bilemiyorum.
Bazen de diyorumki ben mi tahammülsüzüm,içkisi kumarı yok,dışarda gözü yok,hastalandığımda işten izin alır bana bakar,hemen doktora götürür,beni gezdirir dolaştırır,istediğimi imkanları nisbetinde alır ama zaten ben de hiç öyle pahalı fazla şeyler istemedim şimdiye kadar,aldıkları da zaruri ihtiyaçlarımdı aslında düşününce.İşten geç çıkarsam evde yemek yoksa uğraşma yorulma dışarda yiyelim der.Bunları bir arkadaşıma anlattım,sen bunları niye lütuf gibi görüyorsunki zaten yapması gereken şeyler dedi..İnsan ne yapacağını nasıl davranacağını bilemiyor,bugün dedimki eşime eğer sana güvenmemi istiyorsan sende bana güveniyosan,bir daha babama vermicem diyorsan,arabanın satış parasından geriye kalanla altın alalım ben saklıcam ve hiç dokunmucaz dedim,bakalım ne cevap verecek bekliyorum.
 
Back
X