- 6 Mayıs 2017
- 303
- 112
- 103
Selam arkadaşlar direk konuya giricem..
Yaklaşık 2 yıllık bir evliliğim var arada buraya yazıyorum canım sıkkın olunca.
Benim 2 adet yılan dan yılan seytan dan seytan görümcem var.
Benim hakkımda ileri geri konuşmayı çok seviyolar.
Evliler, çocukları vs...
Bu hafta bi akrabamıza kıza benle ilgili ailemle ilgili yalan yanlış seyler demişler ve bu benim kulağıma geldi.
Kız baktım sosyal medyada açık açık hakaret ederek bana msj veriyo!.
İsim vermeden paylaşım yapmış, 2 görümcem de yorum yapmış helal sana diye neyse ben direk msj attım kıza birinden bişey mi duydun kesin bizimkiler yine rahat durmadı diye.
Tabi kız bana der mi evet diye onları savundu ama kızın ailesi farklı diyo neyse.
Eşimle bu konuları konuştum ablanlar napmaya çalışıyo diye ufak bi tartıştık telefon da tabi o işteydi.
Görümcem, kaynanam bana ağza alınmayacak seyler dediler hemde annemlere.
Bende bunu eşime dedim iyi yapmışlar dedi.
İyi tamam dedim, babamı aradım anlattım durumu.
Babam eşimi aramış diye eşim bana demediğini bırakmadı!
Veee geliyoruz asıl olaya.
Eşim isten Geliyo, üst katta kaynanam oturuyo direk yukarı çıkıyo ve o kuş beyinleri ile plan yapıyolar ben bu kadarını tahmin etmemiştim.
Bana dedi ki çocuğu ver yukarı çıkarcam bende niye dedim Dedesi özlemiş sevecek dedi tamam dedim.
Yarım saat sonra gel dedi gidiyoruz, nereye dedim annenlere, onlarla konuşmam lazım.
Telefonda konuş dedim olmaz dedi.
Annemlerin evde yürüme 10 dk yok.
Neyse gittik annemlere ben kapıdan içeri adım attım o girmedi anneme döndü al kızını aklını başına toplamadan gelmesin dedi.
Anahtarı aldı, çocuk Anasıgilde!.
Ben çıldırdım direk içeri girer girmez kafayı yedim!
Arıyorum açmıyo, polisi arıyorum açmıyo.
Çünkü boşanacaktm kafaya koydum beni sebepsiz yere anamın evine çocuğumu alıp da atan bi insanla olmaz dedim.
Kaynatamı aradım ağzıma geleni saydım.
2 tane s*rt*k yüzünden yuvam yıkıldı dedim.
Sen Nasıl babasın bişey yapmıyosun dedim.
Bişey demedi korkak kapattı.
Babam geldi benim imam nikahımda ki şahitleri çağırdı, eşimi getirmiş o akraba kızın babası.
Ben boşanıcam dedim kızımı istiyorum dedim.
Herkes ortada bi bebek var daha 4 aylık vs dedi.
Eşim de ailesi tarafından dolmuş tabi oda ayrılmak istiyo ama Çocuğu zorla aldı benden!.
Gece 1e kadar konuşuldu adam değilsin sen dedim adam olan anasının ağzıyla yuvasını yıkmaz, 4 aylık bebeği anneden almaz.
O daha minicik!.
Öyle böyle bizi tekrar barıştırdılar ama çok soğudum ondan nefret ettim.
Sürekli laf çarpıyo, sevmiyo.
Mecburi aynı evde yaşıyoruz gibi hissediyorum.
Aynı yatakta mecbur yatıyoruz.
Bilmiyorum sizce yine eskisi gibi olur mu?
Anasıgille kesinlikle konuşmuyorum ama mecbur aynı binada oturuyoruz..
Sırf bebeğim için katlanıyorum..
Yaklaşık 2 yıllık bir evliliğim var arada buraya yazıyorum canım sıkkın olunca.
Benim 2 adet yılan dan yılan seytan dan seytan görümcem var.
Benim hakkımda ileri geri konuşmayı çok seviyolar.
Evliler, çocukları vs...
Bu hafta bi akrabamıza kıza benle ilgili ailemle ilgili yalan yanlış seyler demişler ve bu benim kulağıma geldi.
Kız baktım sosyal medyada açık açık hakaret ederek bana msj veriyo!.
İsim vermeden paylaşım yapmış, 2 görümcem de yorum yapmış helal sana diye neyse ben direk msj attım kıza birinden bişey mi duydun kesin bizimkiler yine rahat durmadı diye.
Tabi kız bana der mi evet diye onları savundu ama kızın ailesi farklı diyo neyse.
Eşimle bu konuları konuştum ablanlar napmaya çalışıyo diye ufak bi tartıştık telefon da tabi o işteydi.
Görümcem, kaynanam bana ağza alınmayacak seyler dediler hemde annemlere.
Bende bunu eşime dedim iyi yapmışlar dedi.
İyi tamam dedim, babamı aradım anlattım durumu.
Babam eşimi aramış diye eşim bana demediğini bırakmadı!
Veee geliyoruz asıl olaya.
Eşim isten Geliyo, üst katta kaynanam oturuyo direk yukarı çıkıyo ve o kuş beyinleri ile plan yapıyolar ben bu kadarını tahmin etmemiştim.
Bana dedi ki çocuğu ver yukarı çıkarcam bende niye dedim Dedesi özlemiş sevecek dedi tamam dedim.
Yarım saat sonra gel dedi gidiyoruz, nereye dedim annenlere, onlarla konuşmam lazım.
Telefonda konuş dedim olmaz dedi.
Annemlerin evde yürüme 10 dk yok.
Neyse gittik annemlere ben kapıdan içeri adım attım o girmedi anneme döndü al kızını aklını başına toplamadan gelmesin dedi.
Anahtarı aldı, çocuk Anasıgilde!.
Ben çıldırdım direk içeri girer girmez kafayı yedim!
Arıyorum açmıyo, polisi arıyorum açmıyo.
Çünkü boşanacaktm kafaya koydum beni sebepsiz yere anamın evine çocuğumu alıp da atan bi insanla olmaz dedim.
Kaynatamı aradım ağzıma geleni saydım.
2 tane s*rt*k yüzünden yuvam yıkıldı dedim.
Sen Nasıl babasın bişey yapmıyosun dedim.
Bişey demedi korkak kapattı.
Babam geldi benim imam nikahımda ki şahitleri çağırdı, eşimi getirmiş o akraba kızın babası.
Ben boşanıcam dedim kızımı istiyorum dedim.
Herkes ortada bi bebek var daha 4 aylık vs dedi.
Eşim de ailesi tarafından dolmuş tabi oda ayrılmak istiyo ama Çocuğu zorla aldı benden!.
Gece 1e kadar konuşuldu adam değilsin sen dedim adam olan anasının ağzıyla yuvasını yıkmaz, 4 aylık bebeği anneden almaz.
O daha minicik!.
Öyle böyle bizi tekrar barıştırdılar ama çok soğudum ondan nefret ettim.
Sürekli laf çarpıyo, sevmiyo.
Mecburi aynı evde yaşıyoruz gibi hissediyorum.
Aynı yatakta mecbur yatıyoruz.
Bilmiyorum sizce yine eskisi gibi olur mu?
Anasıgille kesinlikle konuşmuyorum ama mecbur aynı binada oturuyoruz..
Sırf bebeğim için katlanıyorum..
