Eşimin ailesinden bıktım

Superisi142526

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
1 Ekim 2019
28
21
3
35
Merhaba arkadaşlar
Ben 3 yıldır evliyim, dogma büyüme Hollandalıyım ama Belçika’ya gelin gittim. Bu yeni ortama alışamıyorum çok mutsuzum. Üstelik kayınvalidemi ve eşimin küçük kardeşi (9 yasında) beni çok huzursuz ediyorlar. Kayınvalidem birkaç kez beni oğluna layık görmüyor, bir kaç kez laf soktu bana. Erkek kardeşi ise abisini çok sevdiğinden, abisinin benimle evli olduğunu kabullenemiyor, beni sevmediğini söylüyor. Bunlar neyse alıştım artık ama benim derdim başka. Eşimin başka bir kardeşi var 25 yaşlarında, bana dedi ki annesi ve babası emekli olunca alti ay boyunca Türkiye’ye gideceklerini, ve diğer erkek çocuğunun biraz bizde biraz onda biraz da kız kardeşlerinde kalacağını ima etti. Ve bu, her sene olacak, emekli olduklarında o çocuk 14 yaşında olacak, ve ben bir ergenin sorumluluğunu almak istemiyorum. Gerçekten bu aileden bıktım, kim kabul eder bu durumu bilmem ama ben katiyen kabul edemem. Evlenmeden önce bu durumu anlatsalardı hayatta evlenmezdim eşimle. Siz bu konu hakkında neler düşünüyorsunuz?
 
Eşinize bunu kesinlikle istemeduginizi büyük bir sorumluluk olduğunu anlatın yani bizden çok onun ne dusundugu önemli sizi savunacakmi yoksa ezdirecekmi ama ben sizin yerinizde olsam bende istemezdim kim isterki evlendim 7 yil.esimle bas basa geçti şükürler olsun
 
Eşime bu durumu anlattığımda başta bana karşı çok sinirlendi ve tabiki bakicam o benim kardeşim dedi. Ben de karşı olduğumu söyledim, sonuçta annesi babası sağ, onlar keyiflerine bakacaklar Türkiye’de, bizde çocuklarıyla mi ilgilenelim? O da tepkimi görünce, annem bırakmaz ki zaten merak etme dedi. Ama o gün bugündür içimde bir huzursuzluk var ve evliliğime yansıyor, yaşadığım şehirden kaçmak istiyorum çok uzaklara... esimede güvenemiyorum, birkaç yıl sonra bana emrivaki yapacak diye çok korkuyorum.
 
İma etmişler sadece ve oraya yerleşeceklerse çocuğun ne işi var başka ülkede olmaz o iş şimdiden karalar bağlamaya gerek yok..hem bikaç kez,kaynana istemediğini demiş de 9 yaşında daha henüz çocuk olan biri sizi sevmiyor diye abartı tepki veriyorsunuz o yaşta çocuk kıskanıyor olabilir
 
Sizi layık görsün görmesin oğlunun eşisiniz. Aynen böyle belirtin bir söyler iki söyler sonunda susar. 9 yaşındaki çocuğun tepkisi normal. Adı üstünde çocuk. Bu şimdi böyleyse ergen olursa nasıl olur diye düşüneceğinize biraz sevgi gösterin. O zaman hem sizi sever hem sizi kabullenir. Bir çocuğa bilenecek raddeye gelmeyin rica ederim.Yıllar sonrasının planını da kendinize dert etmeyin. Öyle şey mi olur canım? Diyin geçin. Zorla bırakamazlar ya. Çocuk bu, saksı çiçeği mi ki birine emanet edip yazları bir yere gidilsin
 
5 yıl var daha. Gerçekten şimdiden bunun kavgasını mi yapacaksınız 5 yıl boyunca?
Eşinizle konuşmuşsunuz, annem bırakmaz zaten diyip konu bağlanmış şimdilik.
5 yıl sonra ne olacağını hiç birimiz bilemeyiz.
Belki çocuklarınız olur, Belki o sehirden tasinirsiniz, belki biri ölür, belki boşanırsınız.
Hayatınıza bakin, zamanı gelince dert edersiniz.
 

Senin fikirlerini önemsemeyen biri ile evlilik niye? Hadi emri vaki yapti, rest çekemiyormusun? O zaman sende Hollandaya ailenin yanina git. Baksin esin kardesine tek basina.

Ki yapilan yasal bile olmaz. Halen ebeveyn onlar olmus oluyor. Okul ile ilgili kararlari onlar almasi lazim. Bu durum fark edilirse dava bile açilabilir.
 
Birkaç yıl dediğiniz 5 koca sene var. 5 sene sonrasında üstelik birinci ağızdan duymadığını bir plan için bence gereksiz tepki gösteriyorsunuz. 5 yıl sonraya neler neler olur
 
Kocanda bitiyor iş. Eğer annesi çocuk kalsın derse tepki vermeyecek belli. Annem zaten izin vermez demek yerine eşimle ortak kararımız kardeşim sizle kalsın demesi gerekir.
 
Kocanda bitiyor iş. Eğer annesi çocuk kalsın derse tepki vermeyecek belli. Annem zaten izin vermez demek yerine eşimle ortak kararımız kardeşim sizle kalsın demesi gerekir.
Evet çok haklısınız. Eşim çok aileci, onların sözünden çıkmıyor, bana hiç bir konuda hak vermiyor hep onlar haklı. Eminim ki annesi bakacaksınız dediğinde ona karşı çıkamayacak.
 
Haklısın giderim gitmesine ama ne bileyim o duruma gelmek istemiyorum..
hukuksal açıdan hiç bakmamıştım bu duruma 18 yaşına kadar bakmak zorundalar zaten, sağol fikrin icin
 
Zorla dert arıyormuşsunuz gibi geldi bana.
Hayatımda çok büyük sıkıntılar geçirdim annemi kanserden kaybettim 2 yıl boyunca annemin gözlerimin önünde ölmesine şahit oldum, her nefes alışım haram geliyordu annemin bu hastalıkla savaştığını görünce. Şimdi evliyim, ve sadece huzur arıyorum çok zor birsey mi istiyorum? Sağlıcakla kalın.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…