Eşimin ailesini yaptıklarından dolayı affedemiyorum..

beyazguel17

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
2 Şubat 2021
30
19
28
Merhaba hanımlar..

Bende sizlere klişeleşmiş ‘kayınvalide ve kaynata’ sorunsalı ile danışmak istiyorum.

Öncelikle ben 23 yaşında almanyada doğup büyümüş birisiyim.

Hatta benim babam’da Almanya’da doğup büyüdüğü için, kendiside alman mentalitesine sahip ve beni çok rahat ve özgür bir şekilde yetiştirdi.
Annem ile Babam çok eğitimli, donanımlı ve sosyal insanlardır. Çevreleri geniş, bir çok insan tarafından taktir edilen, saygı duyulan insanlardır. Ayrıca hamd olsun ki , maddi durumlarıda çok iyi.
Benim de eğitimime çok önem verdiler, üniversiteyi 1.likle bitirip iyi bir yerde işe başladım. O arada eşimle tanışıp evlendim.
Eşimin ailesi Türkiye’de köy şartlarında büyümüş ve sonradan Almanya’ya göç etmişler. İkiside Almanca öğrenmemiş, annesiz babasız, hatta kimsesiz bir şekilde Almanya’da yuva kurmuşlar.

Ben asla onlara karşı küçümser bir tavırla yaklaşmadım, eşimin ailesi olduğu için saygı duydum ve sevdim onları.

Ama aramızda bir uçurum var oda kültür farkı.
Onlarım zihniyeti çok alaturka ve ataerkil bir zihniyet. “Sen evlendin, anne evinden çıktın ve artık biz sizin üzerinde hakimiyet kuracağız” kafasındalar. Ben şimdiye kadar hiç kimseden böyle bir muamele görmediğim için, eşimin ailesinede asla müsade etmedim ve hiç bir şeyime karıştırmadım.

Fakat onlar eşime sürekli psikolojik baskı uygulayarak (küsmek, hakkımı helal etmem gibi tehditler) bizim hayatımıza karışmak istediler.
Yanlış anlaşılmasın, her zaman nasihat dinlemeyi severim ama eşimin ailesi nasihat etmiyor, karar verip baskı yapıyor üzerimizde.

Tabi sorun yaşayan eşim ile ben oluyoruz, çünkü eşim kimseye hayır diyemeyen, çok iyimser birisi. Bu zaman kadar ailesini kırmamış, istediklerini yapmış.Ama artık biz bir hayat paylaşıyoruz ve eşimin ailesi, benim onlara karşı koyduğum mesafeyi kabullenemediler.

Okadar çok şey yaptılar ki.. burda yazmaya bile gerek yok ..

Evliliğimizin ilk ayları çok sorunlu geçti ama bir zaman sonra ortalık yatıştı ve ben onlara karşı daha samimi ve içten davranmaya karar verdim. Şimdiye kadar olan olayları (altın takmamaları, evimiz için bir parça eşya almamaları, eşimin maaşını ‘altın için biriktiriyorum’ bahanesiyle alıp kendilerine harcamaları ve bizim evliliğe borç ile başlamamız, aileme karşı kıskanç tutumları vs. Vs. Vs.. bu liste uzar gider) unutup, onlara iyimser yaklaşmaya , içimdeki kini yok etmeye çalıştım, çünkü hamileyim ve çocuğumun babaannesi ve dedesiyle tutumum daha iyi olmalı diye düşündüm.
Ben onlara iyimser yaklaştım ve ilişkimizi düzeltmek adına kendimi törpüleyip onlara doğru adım attım fakat onlar hamileliğimin başında öyle bir davranış yaptılar ki, ben bunu sineye çekemiyorum ve bundan dolayı bebeğimi bile onlardan uzak tutmak istiyorum..

Hamileliğimin başında kaynatam babamı arayıp dertleşmek istediğini söylüyor ve babam kırmayıp buluşmaya gidiyor.
Bu buluşmada kaynatam babama, benim eşimden önce görüştüğüm bir kişi olduğunu, hatta eşimle flirt edip aynı anda onu idare ettiğimi söylüyor.

Bunu eşimede anlattı defalarca , birisinden duymuş güya ve eşim her seferinde bunun doğru olmadığını, yalan olduğunu ve bu konu ile ilgili bidaha konuşmamasını söyledi.

Ama eşim yetmiyormuş gibi babamı arayıp ona böyle şeyler anlatıyor, ben onları ayırana kadar elimden ne geliyorsa yapacağım diyor yüzsüzce. Ben şımarık yetiştirilmişim, başıma buyruk ve inatçı birisiymişim, hiç bişeyime karıştırmıyormuşum , onlara sormadan kendi anne babamın evine gidemezmişim ve bunu babama söyliyor..
ve daha bir çok saçmalıklar.. babam nasıl sakin kaldı bilmiyorum ama konuyu uzatmayıp onun seviyesine inmeden ordan uzaklaşmış..

Eşimin ailesi benim üzerimde hakimiyet kuramayacağını, benim buna izin vermeyeceğimi anlayınca, bana iftira atarak beni eşimden ayırmaya çalıştı ve benim ailemi işin içine karıştırarak babamı eşime karşi sinirlendirip huzursuzluk çıkarmak istedi ama babam tabiki onun tuzağına düşmedi ve eşimi anlayışla karşıladı.

İlk hamileliğimde, benim namusuma iftira atarak beni eşimden ayırmaya çalışmasını ben nasıl unutabilirim kızlar?

Zaman geçtikçe herşey unutuluyor ve bu benim zoruma gidiyor..

eşim bana hak veriyor ve ailesine karşı hep beni savunuyor ama hala zamanla herşeyi düzelteceğimizi ümit ediyor .

Ben bu kadar canımı yakan bir olayı nasıl unutabilirim ki?

Bebeğimi onların kucağına nasıl verebilirim? Bana yapılanları, bu iftirayı nasıl sineye çekip affedebilirim?

Eşimle tanışmadan bir sene öncesine kadar görüştüğüm kimse olmamıştı.. size yemin ederim ki, bu bir iftira ve ben bunu kabullenemiyorum.

Bebeğimi şimdiden onlardan esirgediğim için vicdan azabı duyuyorum, başıma kötü bişey gelecek Rabbim beni çok esirgediğim için bebeğimle imtihan edecek diye korkuyorum

Ama onlardan gelecek hiç bir şeyi istemiyorum.

Bu olaydan sonra 3 kez görüştük ve ben tabi mesafeliydim ama unutmak istemiyorum düzelsin istemiyorum.. nefsimi nasıl yenebilirim içimden bu hisleri nasıl atabilirim, bebek gelince nasıl davranmalıyım ne olur bana bir fikir verin..
 
Herkes kendisine ve ailesine denk biriyle evlenmeli, keşke bu mümkün olsa. Biri alt, biri üst olunca böyle saçma sorunlar oluyor maalesef. Ya her şeyi cahilliklerine verip hayatınıza devam edeceksiniz ya da olanları unutmayıp görüşmeyeceksiniz. Ama o kadar iyi niyetlisiniz ki, görüşmeseniz bu size dert olacak belli. O yüzden siz onların yaptıklarını görmezden gelin, ne oldukları belli zaten boşverin. Eşiniz de yanınızda ve sizi savunuyor, ailesini biliyor madem sıkıntı yaşamayın. Her şey gönlünüzce olsun.
 
Kendi ailenizin böyle ucuz insanlarla muhatap olmasina sebep sizsiniz.

Kendinizi ailenizi düşünmemişsiniz bir de çocuk yapmissiniz her sey yolunda gibi.

Ayrica kocaniz pasif.
Size boyle bir iftirayi atan adamla 3 kez daha görüşmüş. Yaninda sizi de götürmüş.

Iftira olmasa gercek bile olsa boyle bir sey konusulmamali. Bayağılık paçadan akıyor resmen.

Affetmek zorunda degilsiniz. Esiniz biraz ortaya koysun kendini. Benim karimin namusuna dil uzatan babam da olsa silerim desin.

Konu namusken bile susuyorsa bu adamdan hicbir sey olmaz kusura bakmayin

Babasiyla konuşsun durumu çözsün demiyorum bakin. Doğrudan görüşmemesi lazim artik.

Yazik olmus 23 yasindasiniz hamilesiniz kariyer sahibisiniz. Keske bastan düşünüp istişare etseydiniz.

Aile denkligi cok onemli. Her konuda hem de. Maddiyat, siyasi görüş, dini inanç, mezhep, kültür, görgü seviyesi...

Esiniz gorusmeye devam ettikçe sorunlar bitmeyecek.
Siz zamanla nefretinizi sesli dile getireceksiniz.
Senin annen senin baban ile baslayan cumleler kurulacak.
Suçlama, yargilama, giderek hor gormeye başlayacaksiniz.
Üzgünüm ki evliliğiniz ciddi yara alacak.
 
Kendi ailenizin böyle ucuz insanlarla muhatap olmasina sebep sizsiniz.

Kendinizi ailenizi düşünmemişsiniz bir de çocuk yapmissiniz her sey yolunda gibi.

Ayrica kocaniz pasif.
Size boyle bir iftirayi atan adamla 3 kez daha görüşmüş. Yaninda sizi de götürmüş.

Iftira olmasa gercek bile olsa boyle bir sey konusulmamali. Bayağılık paçadan akıyor resmen.

Affetmek zorunda degilsiniz. Esiniz biraz ortaya koysun kendini. Benim karimin namusuna dil uzatan babam da olsa silerim desin.

Konu namusken bile susuyorsa bu adamdan hicbir sey olmaz kusura bakmayin

Babasiyla konuşsun durumu çözsün demiyorum bakin. Doğrudan görüşmemesi lazim artik.

Yazik olmus 23 yasindasiniz hamilesiniz kariyer sahibisiniz. Keske bastan düşünüp istişare etseydiniz.

Aile denkligi cok onemli. Her konuda hem de. Maddiyat, siyasi görüş, dini inanç, mezhep, kültür, görgü seviyesi...

Esiniz gorusmeye devam ettikçe sorunlar bitmeyecek.
Siz zamanla nefretinizi sesli dile getireceksiniz.
Senin annen senin baban ile baslayan cumleler kurulacak.
Suçlama, yargilama, giderek hor gormeye başlayacaksiniz.
Üzgünüm ki evliliğiniz ciddi yara alacak.
Belki de anlattığı kadar fark yoktur. Konu sahibi -tabii ki son konuda haklı olarak- öyle görüyordur sadeve.
 
Yaşadıklarınızdan dolayı güven duyamazsınız ki asla.
Siz değil, onlar değişmeye, güven vermeye uğraşmalı ki, sizde onları affedebilesiniz.
Siz daha ne yapabilirsiniz ki?
Ya onlar, ya da eşiniz düzeltme amaçlı bir yol çizebilir anca.
 
Belki de anlattığı kadar fark yoktur. Konu sahibi -tabii ki son konuda haklı olarak- öyle görüyordur sadeve.
Şüpheyle bakacaksak kayinpeder de masumdur belki diyebiliriz. Anlatilan kadarini yorumladim. Iyi egitimli kültürlü kalbi temiz biri oldugu belli. Yaşı da küçük zaten. Farkinda bile degil kocasinin pasif oldugunun.
 
Bu kadar sorun varken keşke hamileliği biraz erteleseydiniz kültür farkı önemli evlenirken önemsenmiyor ama işte işin içine girince ne kadar önemli olduğu ortada. Bence eşinin tavrı önemli sustursun ailesini bana iftira atacak ailesi eşim susacak oldu. eşin pasif kalırsa daha çok uğraşırsın bu aileyle bence mesafeni koru
 
Kendi ailenizin böyle ucuz insanlarla muhatap olmasina sebep sizsiniz.

Kendinizi ailenizi düşünmemişsiniz bir de çocuk yapmissiniz her sey yolunda gibi.

Ayrica kocaniz pasif.
Size boyle bir iftirayi atan adamla 3 kez daha görüşmüş. Yaninda sizi de götürmüş.

Iftira olmasa gercek bile olsa boyle bir sey konusulmamali. Bayağılık paçadan akıyor resmen.

Affetmek zorunda degilsiniz. Esiniz biraz ortaya koysun kendini. Benim karimin namusuna dil uzatan babam da olsa silerim desin.

Konu namusken bile susuyorsa bu adamdan hicbir sey olmaz kusura bakmayin

Babasiyla konuşsun durumu çözsün demiyorum bakin. Doğrudan görüşmemesi lazim artik.

Yazik olmus 23 yasindasiniz hamilesiniz kariyer sahibisiniz. Keske bastan düşünüp istişare etseydiniz.

Aile denkligi cok onemli. Her konuda hem de. Maddiyat, siyasi görüş, dini inanç, mezhep, kültür, görgü seviyesi...

Esiniz gorusmeye devam ettikçe sorunlar bitmeyecek.
Siz zamanla nefretinizi sesli dile getireceksiniz.
Senin annen senin baban ile baslayan cumleler kurulacak.
Suçlama, yargilama, giderek hor gormeye başlayacaksiniz.
Üzgünüm ki evliliğiniz ciddi yara alacak.
tartısmalar olene dek bu sekılde surer gıder bence..bu tarz evlılıklerde hep aynı sorunlar
 
tartısmalar olene dek bu sekılde surer gıder bence..bu tarz evlılıklerde hep aynı sorunlar
Eş pasif ise ayrilana dek yanda ölene dek surer evet. Hemen herkes büyük ya da küçük sorunlar yasamistir kayin ailr ile. Benim de oldu. Esim kimseye söz soyletmedi. Bütün kararlarima saygi duydu. Eşimin bu tavrindan ötürü herkes cekidüzen verdi kendine. Simdi bir sorun kalmadi. Her şey eşte bitiyor. O pasifse hiçbir şey düzelmiyor.
 
Eş pasif ise ayrilana dek yanda ölene dek surer evet. Hemen herkes büyük ya da küçük sorunlar yasamistir kayin ailr ile. Benim de oldu. Esim kimseye söz soyletmedi. Bütün kararlarima saygi duydu. Eşimin bu tavrindan ötürü herkes cekidüzen verdi kendine. Simdi bir sorun kalmadi. Her şey eşte bitiyor. O pasifse hiçbir şey düzelmiyor.
evet esıde pasıfmıs..boyle adamlar evlenmıycek..yada anası babası kımı ıstıyosa onu alıcak..adam pasıf kadının omrunden omur gıdıyor..bır kayınpeder kızzın babasına bu tarz seyler soylermı farzı mısal oldu dıyelım yınede ona kalmıyo soylemek bence..4 kıslık evlılık sankı
 
Merhaba hanımlar..

Bende sizlere klişeleşmiş ‘kayınvalide ve kaynata’ sorunsalı ile danışmak istiyorum.

Öncelikle ben 23 yaşında almanyada doğup büyümüş birisiyim.

Hatta benim babam’da Almanya’da doğup büyüdüğü için, kendiside alman mentalitesine sahip ve beni çok rahat ve özgür bir şekilde yetiştirdi.
Annem ile Babam çok eğitimli, donanımlı ve sosyal insanlardır. Çevreleri geniş, bir çok insan tarafından taktir edilen, saygı duyulan insanlardır. Ayrıca hamd olsun ki , maddi durumlarıda çok iyi.
Benim de eğitimime çok önem verdiler, üniversiteyi 1.likle bitirip iyi bir yerde işe başladım. O arada eşimle tanışıp evlendim.
Eşimin ailesi Türkiye’de köy şartlarında büyümüş ve sonradan Almanya’ya göç etmişler. İkiside Almanca öğrenmemiş, annesiz babasız, hatta kimsesiz bir şekilde Almanya’da yuva kurmuşlar.

Ben asla onlara karşı küçümser bir tavırla yaklaşmadım, eşimin ailesi olduğu için saygı duydum ve sevdim onları.

Ama aramızda bir uçurum var oda kültür farkı.
Onlarım zihniyeti çok alaturka ve ataerkil bir zihniyet. “Sen evlendin, anne evinden çıktın ve artık biz sizin üzerinde hakimiyet kuracağız” kafasındalar. Ben şimdiye kadar hiç kimseden böyle bir muamele görmediğim için, eşimin ailesinede asla müsade etmedim ve hiç bir şeyime karıştırmadım.

Fakat onlar eşime sürekli psikolojik baskı uygulayarak (küsmek, hakkımı helal etmem gibi tehditler) bizim hayatımıza karışmak istediler.
Yanlış anlaşılmasın, her zaman nasihat dinlemeyi severim ama eşimin ailesi nasihat etmiyor, karar verip baskı yapıyor üzerimizde.

Tabi sorun yaşayan eşim ile ben oluyoruz, çünkü eşim kimseye hayır diyemeyen, çok iyimser birisi. Bu zaman kadar ailesini kırmamış, istediklerini yapmış.Ama artık biz bir hayat paylaşıyoruz ve eşimin ailesi, benim onlara karşı koyduğum mesafeyi kabullenemediler.

Okadar çok şey yaptılar ki.. burda yazmaya bile gerek yok ..

Evliliğimizin ilk ayları çok sorunlu geçti ama bir zaman sonra ortalık yatıştı ve ben onlara karşı daha samimi ve içten davranmaya karar verdim. Şimdiye kadar olan olayları (altın takmamaları, evimiz için bir parça eşya almamaları, eşimin maaşını ‘altın için biriktiriyorum’ bahanesiyle alıp kendilerine harcamaları ve bizim evliliğe borç ile başlamamız, aileme karşı kıskanç tutumları vs. Vs. Vs.. bu liste uzar gider) unutup, onlara iyimser yaklaşmaya , içimdeki kini yok etmeye çalıştım, çünkü hamileyim ve çocuğumun babaannesi ve dedesiyle tutumum daha iyi olmalı diye düşündüm.
Ben onlara iyimser yaklaştım ve ilişkimizi düzeltmek adına kendimi törpüleyip onlara doğru adım attım fakat onlar hamileliğimin başında öyle bir davranış yaptılar ki, ben bunu sineye çekemiyorum ve bundan dolayı bebeğimi bile onlardan uzak tutmak istiyorum..

Hamileliğimin başında kaynatam babamı arayıp dertleşmek istediğini söylüyor ve babam kırmayıp buluşmaya gidiyor.
Bu buluşmada kaynatam babama, benim eşimden önce görüştüğüm bir kişi olduğunu, hatta eşimle flirt edip aynı anda onu idare ettiğimi söylüyor.

Bunu eşimede anlattı defalarca , birisinden duymuş güya ve eşim her seferinde bunun doğru olmadığını, yalan olduğunu ve bu konu ile ilgili bidaha konuşmamasını söyledi.

Ama eşim yetmiyormuş gibi babamı arayıp ona böyle şeyler anlatıyor, ben onları ayırana kadar elimden ne geliyorsa yapacağım diyor yüzsüzce. Ben şımarık yetiştirilmişim, başıma buyruk ve inatçı birisiymişim, hiç bişeyime karıştırmıyormuşum , onlara sormadan kendi anne babamın evine gidemezmişim ve bunu babama söyliyor..
ve daha bir çok saçmalıklar.. babam nasıl sakin kaldı bilmiyorum ama konuyu uzatmayıp onun seviyesine inmeden ordan uzaklaşmış..

Eşimin ailesi benim üzerimde hakimiyet kuramayacağını, benim buna izin vermeyeceğimi anlayınca, bana iftira atarak beni eşimden ayırmaya çalıştı ve benim ailemi işin içine karıştırarak babamı eşime karşi sinirlendirip huzursuzluk çıkarmak istedi ama babam tabiki onun tuzağına düşmedi ve eşimi anlayışla karşıladı.

İlk hamileliğimde, benim namusuma iftira atarak beni eşimden ayırmaya çalışmasını ben nasıl unutabilirim kızlar?

Zaman geçtikçe herşey unutuluyor ve bu benim zoruma gidiyor..

eşim bana hak veriyor ve ailesine karşı hep beni savunuyor ama hala zamanla herşeyi düzelteceğimizi ümit ediyor .

Ben bu kadar canımı yakan bir olayı nasıl unutabilirim ki?

Bebeğimi onların kucağına nasıl verebilirim? Bana yapılanları, bu iftirayı nasıl sineye çekip affedebilirim?

Eşimle tanışmadan bir sene öncesine kadar görüştüğüm kimse olmamıştı.. size yemin ederim ki, bu bir iftira ve ben bunu kabullenemiyorum.

Bebeğimi şimdiden onlardan esirgediğim için vicdan azabı duyuyorum, başıma kötü bişey gelecek Rabbim beni çok esirgediğim için bebeğimle imtihan edecek diye korkuyorum

Ama onlardan gelecek hiç bir şeyi istemiyorum.

Bu olaydan sonra 3 kez görüştük ve ben tabi mesafeliydim ama unutmak istemiyorum düzelsin istemiyorum.. nefsimi nasıl yenebilirim içimden bu hisleri nasıl atabilirim, bebek gelince nasıl davranmalıyım ne olur bana bir fikir verin..
Onlarla eşinin hatrina görüş.Esine senin için görüşüyorum de ama bir seyler olursa lafini güle güle sanki espiri yapiyormus gibi sok.Gerekirse mağduru oyna eşine ailesini şikayet etme.Ben elimden geleni yapıyorum modunu esinin yanında zirveye taşı 😅Ailesine o iftirayi unutmadığını ama yaptıklarının elinde kaldiklarini onlarin yanında esinle mutluluğunla gösteri.Biraz sabırlı davran surat bile asma.Onlari ciddiye almadığını göster
 
Eşinizin pasif kalmasından kaynaklanıyor bu durumlar. Sizin namusuna laf söyleyen anne baba ile hala nasıl rahatça konuşabiliyor eşiniz bunu sorgulayın bence
 
evet esıde pasıfmıs..boyle adamlar evlenmıycek..yada anası babası kımı ıstıyosa onu alıcak..adam pasıf kadının omrunden omur gıdıyor..bır kayınpeder kızzın babasına bu tarz seyler soylermı farzı mısal oldu dıyelım yınede ona kalmıyo soylemek bence..4 kıslık evlılık sankı
Dedikoduya merakli erkek beni hep korkutmuştur. Bu hem dedikoduya merakli hem de iftiradan korkmayan biri.
 
ben onları ayırana kadar elimden ne geliyorsa yapacağım diyor yüzsüzce.

benim eşimden önce görüştüğüm bir kişi olduğunu, hatta eşimle flirt edip aynı anda onu idare ettiğimi söylüyor.

Bu cümleleri kuran adamın ayağına 3 kere daha giderseniz bunlar bu şekilde daha çok konuşur.
Dediklerini yapana kadar da durmaz.
Bazı şeylerin affı yoktur.
Bıçakla keser gibi kesip atmak gerek.
Eşin de yanında dimdik duramıyorsa onu da bir daha değerlendir.
 
Belki de anlattığı kadar fark yoktur. Konu sahibi -tabii ki son konuda haklı olarak- öyle görüyordur sadeve.

Ben de anlattigi kadar fark oldugunu dusunmuyorum. Hatta konu sahibinin Alman mantelitesine sahip olarak yetistirildigini de sanmiyorum.
Bahsettigi tarzda bir aile Turkiyede dahi kabul gormez çogu kişi tarafindan. Gidip Almanyanin ortasinda oyle birini ve ailesini bulabilip anlaşıp evleniyorsa...
 
Bence hikayede tutarsizlik cok. Ne ara üniversiteyi bitirip ise baslayip evlendiniz? Daha yas 23..Diplomaniz hangisi? Ne ara calisip tanisip evlendiniz? Biri babanizin karsina gecip sizin hakkinizda atip tutuyor, ayiricam diyor ve babaniz sakince ordan uzaklasiyor mu? Yani kusura bakmayin gecek gibi degil konu. Gercekseniz de geleceginizi yakmissiniz baya. Böyle pasif bir esle, hemen hamile kalip basiniz cok agirir cünkü hala o insanlarin ayagina gidebiliyorsunuz. Imsallah gercekten fakesiniz
 
Kendi ailenizin böyle ucuz insanlarla muhatap olmasina sebep sizsiniz.

Kendinizi ailenizi düşünmemişsiniz bir de çocuk yapmissiniz her sey yolunda gibi.

Ayrica kocaniz pasif.
Size boyle bir iftirayi atan adamla 3 kez daha görüşmüş. Yaninda sizi de götürmüş.

Iftira olmasa gercek bile olsa boyle bir sey konusulmamali. Bayağılık paçadan akıyor resmen.

Affetmek zorunda degilsiniz. Esiniz biraz ortaya koysun kendini. Benim karimin namusuna dil uzatan babam da olsa silerim desin.

Konu namusken bile susuyorsa bu adamdan hicbir sey olmaz kusura bakmayin

Babasiyla konuşsun durumu çözsün demiyorum bakin. Doğrudan görüşmemesi lazim artik.

Yazik olmus 23 yasindasiniz hamilesiniz kariyer sahibisiniz. Keske bastan düşünüp istişare etseydiniz.

Aile denkligi cok onemli. Her konuda hem de. Maddiyat, siyasi görüş, dini inanç, mezhep, kültür, görgü seviyesi...

Esiniz gorusmeye devam ettikçe sorunlar bitmeyecek.
Siz zamanla nefretinizi sesli dile getireceksiniz.
Senin annen senin baban ile baslayan cumleler kurulacak.
Suçlama, yargilama, giderek hor gormeye başlayacaksiniz.
Üzgünüm ki evliliğiniz ciddi yara alacak.
Koskoca paragrafta 1 tane pozitif Cümle aradm yok.. aile yüzünden hemen herkes boşansın ayrılsn hemen kocalar beş para etmez hemen hamilelik çok kötü böyle evliliğeAllah aşkma bir gram pozitif tutum sergileyn hayata karşı
 
X