Merhaba canlar, 1 hafta çok tehlikeli bir ameliyat geçirdim ve ölümden döndüm Allah'a çok şükür atlattım ve beni yavruma, aileme bağışladı ama içten içe içimi kemiren bir durum var ki buraya yazmak istedim. Eşim çok iyi bir insan birbirimizi severek evlendik 10 aylık bir de oğluşum oldu ama ailesi için aynısını söylemek çok zor özellikle son ameliyatımdan sonra evlenirken ne maddi ne manevi bir kaynanalık ve kayınbabalık görmedik ama hep başımızın üstünde tuttuk daha doğrusu tuttum 10 ay önce hastanede doğum için yatış verdiler devlet hastanesi olduğu için özel oda imkanımız yoktu yanımda kalacak refakatçimde yoktu annem çalışıyor babam çok ağır kalp hastası mecbur eşim kalacaktı tek kişilik oda olmadığı için eşimi almadılar karnım burnumda tek başıma kaldım eşimin annesinden rica ettim yanımda kalmasını sonuçta oğlunun karısı torunun annesiyim ve geliniyim kayınpederim karısını kıskanıyormuş güya yanıma göndermedi tek başıma kaldım yanımdaki diğer hamile hanımın anneside bana bakmak zorunda kaldı iki canlı halimle ağlaya ağlaya doğumu bekledim yinede büyüklük bende kalsın eşimin hatırı var diye sesimi çıkarmadım 9 ay sonra beynimde beyincik sarkması olduğunu ve çok beni öldürecek kadar tehlikeli bir seviyeye geldiğini öğrendik tek çaresi ameliyatmış olmak zorundaydım yoksa hayatımdan olacaktım annem işten çıktı bebeğime ve bana bakmak için daha doğrusu bebeğim hala anne sütü alıyor ve kesilmek istemiyordu yine eşimin ailesi ne aradı sordu benim ailem aradı ne yapalım diye sonuçta dünürüz diye ama lafı yediğimizle kaldık bana etmediği kötü laf kalmadı kaynanamın yalan söylediğimi ve oyun oyun oynattığımı anneme söyledi çok zoruma gitti ameliyata kadar hiç aklımdan çıkmadı doktorlar söyleyince ikna oldular pişman olmuş ama iş işten geçti artık Allah günahımı affetsin ama onları hiç affedemiyorum hakkımı helal etmek bile içimden gelmiyor daha doğrusu etmiyorum sizce ben haksız mıyım?