- 27 Şubat 2012
- 17.099
- 29.031
- 798
Geçen akşam eşimle oturuyorduk. Aslında olmasa da olur dedi. Kim canım dedim. Babam dedi gözleri dolarak. ..
Biraz geçmişe gidelim sizinle. Eşimin babası yaklaşık 26 27 yıl önce yurtdışına calismaya gitmiş bir kaç sene sonra da eşimi kardeşlerini annesini götürecekmis. Bazı sebeplerden dolayi süreç uzamis ve gidememisler.
Eşimin anlattigina göre; kayinvalidem bir gün bahçede çamaşır yıkarken bir telefon gelmiş. Telefonda bir kadın ben kocanla beraberim evlenmek istiyoruz nikahı ver demiş. Kayinvalidem olduğu yere diz çökerek ağlamaya başlamış. Ve zorlu süreçleri o günden sonra başlamış.
Babası çok az gelmeye başlamış Türkiye ye. Tabi o kadından da 2 tane çocuğu var. Çok uzatmak istemiyorum ama baya zor zamanlar yaşanmış.
Kayinvalidem çocuklarına her ne kadar babanız bu hatayı yapsa da sizin babanız olduğu gerçeğini değiştirmez diyerek buyutmus evlatlarini hepsini okutmus tek başına. Kayinpeder 2 3 yılda bir gelirmiş. Bu arada kayinvalidem hala kayinvalidesiyle yaşıyor tahmin edersiniz zorlukları.
Eşim yıllardır için de hem özlem hem nefreti bir arada tutmuş. Karşısına geçip ağzına geleni haykırmak isterken annesinin hep o sözü gelmiş ve onun uzulmesini istemediği için susmus.
Kayinpederim o kadından olan çocuklarını hep daha çok sever buna kaç kez şahit olduk. Kocaman adam olmasına rağmen esimin içi hep burkulur o manzara karşısında. Bazen de böyle aklına gelir gözyaşlarını saklar.
Acaba hayatın da babası olsaydı eşim daha mı güçlü olurdu ? Ben hiç Kayinpeder dönemi yaşamadım eşim açısından hersey daha mı farklı olurdu ?
Elimden geldiği kadar yanındayım ama yine de babasının yokluğunu her an yaşıyor.
Daha birçok şey var atladigim daha uzun olmaması adına bu yazı da çok uzun oldu kusura bakmayın. Bende biraz içimi dökmek istedim. O aglayinca ben daha çok agliyorum kendime gelemiyorum bi kaç gün. Okuyan herkese çok teşekkür ederim.
Biraz geçmişe gidelim sizinle. Eşimin babası yaklaşık 26 27 yıl önce yurtdışına calismaya gitmiş bir kaç sene sonra da eşimi kardeşlerini annesini götürecekmis. Bazı sebeplerden dolayi süreç uzamis ve gidememisler.
Eşimin anlattigina göre; kayinvalidem bir gün bahçede çamaşır yıkarken bir telefon gelmiş. Telefonda bir kadın ben kocanla beraberim evlenmek istiyoruz nikahı ver demiş. Kayinvalidem olduğu yere diz çökerek ağlamaya başlamış. Ve zorlu süreçleri o günden sonra başlamış.
Babası çok az gelmeye başlamış Türkiye ye. Tabi o kadından da 2 tane çocuğu var. Çok uzatmak istemiyorum ama baya zor zamanlar yaşanmış.
Kayinvalidem çocuklarına her ne kadar babanız bu hatayı yapsa da sizin babanız olduğu gerçeğini değiştirmez diyerek buyutmus evlatlarini hepsini okutmus tek başına. Kayinpeder 2 3 yılda bir gelirmiş. Bu arada kayinvalidem hala kayinvalidesiyle yaşıyor tahmin edersiniz zorlukları.
Eşim yıllardır için de hem özlem hem nefreti bir arada tutmuş. Karşısına geçip ağzına geleni haykırmak isterken annesinin hep o sözü gelmiş ve onun uzulmesini istemediği için susmus.
Kayinpederim o kadından olan çocuklarını hep daha çok sever buna kaç kez şahit olduk. Kocaman adam olmasına rağmen esimin içi hep burkulur o manzara karşısında. Bazen de böyle aklına gelir gözyaşlarını saklar.
Acaba hayatın da babası olsaydı eşim daha mı güçlü olurdu ? Ben hiç Kayinpeder dönemi yaşamadım eşim açısından hersey daha mı farklı olurdu ?
Elimden geldiği kadar yanındayım ama yine de babasının yokluğunu her an yaşıyor.
Daha birçok şey var atladigim daha uzun olmaması adına bu yazı da çok uzun oldu kusura bakmayın. Bende biraz içimi dökmek istedim. O aglayinca ben daha çok agliyorum kendime gelemiyorum bi kaç gün. Okuyan herkese çok teşekkür ederim.