Bir süredir işsizim. Eşim de bu durumdan şikayetçi. Aramız iyi iken sorun yok ama kavga ederken sen zaten napiyosun ki , ben meşgul insanım, bunu da yap yani diyerek beni aşağılıyor. Sen çalışmak istemiyosun, yatmayı seviyosun, bi kahvaltı bile hazirlamiyosun gibi bir sürü cümle....
Bu akşam aynısı tekrarlandı, dışarıdaydım eşimin gelmesine yakın eve geldin yemekleri koyuyorum, arabadan konu açıldı, pasta cilaya vermis. En az 300 tl. Ben de bana da sorsaydın keşke dedim. Vay efrndim parasini o veriyormus(!) Mesgul inşanmış , ben de evde oturuyorum ama sorumluluk sahibi olmasam sen işten gelmeye yakın eve gelmezdim dışarda olurdum dedim. Sabah çıkıp akşam gelirdim dedim. Ayrıca o parasını veriyorum dediği arabayı benim ve o çalıştıkları ile aldık, ancak şimdi çalışmıyorum diye gözünde kıymetsiz olduk.
Her tartışmada böyle gurur kırıcı davranıyor. Oturup konuşamıyoruz da , ilk gün küs durup ertesi günü hicbir şey olmamış gibi gelir konuşur. Iletişim de kuramıyoruz. Kapatıyor kendini. Erkekler kadinlari banka gibi görmekten ne zaman vazgeçecek? Elbette yine çalışacağım ama ondaki bu tavır beni evin içinde gereksiz hissettiriyor. Ayrıca birlikte iş arıyoruz yani. Ben bu adamla ne yapayım bilmiyorum. Şu an yine küsüz. Eminim yine konuyu açıp da konuşmayacağız. Ama bir kavgada aynı şeyleri yine duyacağım..... baskıdan yıldım. Evlendigime pisman olduğum zamanlar oluyor...