Merhaba kk üyeleri hemen konuya giricem lütfen kırıcı yorum yapmayın...
2 buçuk aydır evliyim eşimle nişanlıyken hemen hemen hergün çocuk konusu açıp evlenince hemen çocuk yapmak istiyordu. Bende 1 sene bekleyelim filan beklemeyi önerdim çünkü eşim tüm düğün masraflarını kendisi karşıladı eski konumdan bilen bilir. Neyse evlendim borçlarımız var haliyle ama bende eşimde çalışıyoruz. Çok şükür borçları düzenli ve rahat bi şekilde ödüyoruz. Ama evlendikten sonra çocuk isteği içimde çok fazla büyüdü. Eşime çok çocuk istiyordun madem herşeyimiz düzenli gidiyor yapalım çocuk dedim. İstemedi direk istemiyorumda demedi ama nasip kısmet bakarız filan dedi durdu. Anlamadım. Nişanlıyken benim yaşımdakilerin boyu kadar çocukları var geç kaldım artık diyordu. Bu arada eşim 30 ben 23 yaşındayım. İlk başta dedim heralde yeni evlendik borç oldu haliyle ondan böyle biraz bekleyelim filan dedi diye. Ama sonra onu da sordum çok şükür bizi sarscak bi borcumuz yok dedi. Şimdi ben açık açıkta eşime çocuk istiyorum diyemiyorum çekiniyorum sanki olursa da benim isteğimle olurmuş o istemeyerek olcakmış gibi bir his doğuyor. Bilmiyorum. Dün akşam yatarken konuşuyoruz. Oğlumuz olursa ismi şu olsun dedim. OLur dedi. Kız olursa da sen koy dedim mesela ne koyarsın dedim bana ne dese beğenirsiniz gözümden uyku akıyor beynim çalışmıyor dedi (saat daha 23:30 ve eşim 12 yada 1 den aşağı uyumaz) bende uzatmadım tamam hayatım dedim uyuduk. Yani şimdi belki kiminiz erken daha filan dicek evet doğru belki ama eşim bi sebepte sunmuyor hani dese borç var demiyor dese evliliğimiz ilerlesin demiyor. Mesela ben bazen denemek için diyorum en az 1 buçuk 2 sene bekleriz heralde bakalım kısmet diyor. Ama aşırı çocuk sevgisi var yani görümcemin çocuklarına o kadar düşkün ki sanırsın kendi çocuğu. Yani çocuk sevgisi olan bi insan eşim. Yani ben çok çocuk istiyorum bi yandan diyorum evliliğimizin oturması mı beklense ama evlilik bozulcak olduktan sonra 10 yıl sonra millet ayrılıyor yani. Hem artık öyle bir devre geldik ki millet başta korunuyor 1 sene filan sonra çocuğu olmuyor. Böyle olsun istemiyorum. Rabbim ne eylerse hayırlı eyler ama bende çaba göstermek istiyorum. Hem diyorum belki ilk denemede tutmıcak etmicek bilemeyiz. Ama eşimin bu davranışlarını anlamıyorum ve çok üzülüyorum lütfen bir fikir verin sizce eşimle nasıl konuşabilirim bu konuyu yani nasıl doğru olur sizlerin tecrubesinden faydalanmak istiyorum. Çok uzun biliyorum okuyanlara sabırlarından dolayı teşekkür ediyorum...
2 buçuk aydır evliyim eşimle nişanlıyken hemen hemen hergün çocuk konusu açıp evlenince hemen çocuk yapmak istiyordu. Bende 1 sene bekleyelim filan beklemeyi önerdim çünkü eşim tüm düğün masraflarını kendisi karşıladı eski konumdan bilen bilir. Neyse evlendim borçlarımız var haliyle ama bende eşimde çalışıyoruz. Çok şükür borçları düzenli ve rahat bi şekilde ödüyoruz. Ama evlendikten sonra çocuk isteği içimde çok fazla büyüdü. Eşime çok çocuk istiyordun madem herşeyimiz düzenli gidiyor yapalım çocuk dedim. İstemedi direk istemiyorumda demedi ama nasip kısmet bakarız filan dedi durdu. Anlamadım. Nişanlıyken benim yaşımdakilerin boyu kadar çocukları var geç kaldım artık diyordu. Bu arada eşim 30 ben 23 yaşındayım. İlk başta dedim heralde yeni evlendik borç oldu haliyle ondan böyle biraz bekleyelim filan dedi diye. Ama sonra onu da sordum çok şükür bizi sarscak bi borcumuz yok dedi. Şimdi ben açık açıkta eşime çocuk istiyorum diyemiyorum çekiniyorum sanki olursa da benim isteğimle olurmuş o istemeyerek olcakmış gibi bir his doğuyor. Bilmiyorum. Dün akşam yatarken konuşuyoruz. Oğlumuz olursa ismi şu olsun dedim. OLur dedi. Kız olursa da sen koy dedim mesela ne koyarsın dedim bana ne dese beğenirsiniz gözümden uyku akıyor beynim çalışmıyor dedi (saat daha 23:30 ve eşim 12 yada 1 den aşağı uyumaz) bende uzatmadım tamam hayatım dedim uyuduk. Yani şimdi belki kiminiz erken daha filan dicek evet doğru belki ama eşim bi sebepte sunmuyor hani dese borç var demiyor dese evliliğimiz ilerlesin demiyor. Mesela ben bazen denemek için diyorum en az 1 buçuk 2 sene bekleriz heralde bakalım kısmet diyor. Ama aşırı çocuk sevgisi var yani görümcemin çocuklarına o kadar düşkün ki sanırsın kendi çocuğu. Yani çocuk sevgisi olan bi insan eşim. Yani ben çok çocuk istiyorum bi yandan diyorum evliliğimizin oturması mı beklense ama evlilik bozulcak olduktan sonra 10 yıl sonra millet ayrılıyor yani. Hem artık öyle bir devre geldik ki millet başta korunuyor 1 sene filan sonra çocuğu olmuyor. Böyle olsun istemiyorum. Rabbim ne eylerse hayırlı eyler ama bende çaba göstermek istiyorum. Hem diyorum belki ilk denemede tutmıcak etmicek bilemeyiz. Ama eşimin bu davranışlarını anlamıyorum ve çok üzülüyorum lütfen bir fikir verin sizce eşimle nasıl konuşabilirim bu konuyu yani nasıl doğru olur sizlerin tecrubesinden faydalanmak istiyorum. Çok uzun biliyorum okuyanlara sabırlarından dolayı teşekkür ediyorum...