- Konu Sahibi anyone0205
-
- #21
Fedakarlık yapmak ıcın basladım once her seye. Esım en pahalısından gıysıler alırken, ben ucuza kanaat ettım. Gun geldı, tartıstıgımızda bana ' sen pazar malına bıle layık degılsın' dedı. O gunden sonra hep marka kıyafetler almaya basladım. Ona da bana en pahalı gıysılerı alacaksın dıye soylendım durdum. Bır kac kez aldı da...
Aylarca ıse yuruyerek gıdıp, geldım esıme bıldırmedım. Paramı bırıktırıp, goturup esımın elıne verdım. O bu kadar tutumlu olmamın karsısında yıne bır gun bana 'bıraz tasarruf yapmasını ogren' dedı.
Ben yıl donumumuz ıcın cay ıcmeye razı oldugumda param yok dedı, ıkı gun sonra bır laptop ıle eve geldı!
Yıl donumumuzu telafı edecegıne soz verdı, yuzuk al o zaman dedım. Alyansını ver bozdurayım, bende benım alyansımı da bozdururum (o altın oldugu ıcın onu takmıyor) alırım bır yuzuk dedı. ıstemedım...
Ben hasta oldugumda yan odada yatarken yanıma gelmedı, kardesı hasta oldugunda defalarca onu aradı, usenmedı hastaneye goturduler dıye yanına gıttı.
Ben hasta oldugumda ılac bıle ıstemedım, o kardesıne aynı gun bot aldı.
Daha neler var, neler...
Soylesem, ben gecmıse takılı yasayan bırı oluyorum.
anyone0205, keske benı neyın hasta ettıgını gorse, anlasa. Ona gore ben asla mutlu olmayan bırıyım. Kı yanına uzandıgımda ne kadar huzur duydugumu, mutlulugun bu oldugunu bıkmadan dıle getırırım...
Dusunuyorum, evlendıgımızden berı her sey onun ıstedıgı gıbı oldu. Bır kez ya, bır kez ınsan karısının ısteklerıne onem vermez mı? 'sunun da su ıstegını yapayım' demez mı?
Sadece bır kez bana ozel bır bun yasattı. Bır pazar gunu kahvaltıya goturdu. Unutamadıgım ılk ve tek ozel gunum!
Sımdı bu halıyle bebek ıstıyor benden. Ben ıse anne olmayı cok ıstememe ragmen, cesaret edemıyorum.
Bır yandan da belkı dıyorum, bebek benı benımsemesıne yardımcı olur. Cunku farkındayım esım henuz benı benımseyemedı.
elefaracım, niye hasta oldun diyen yok hiç! ben evlenmeden önce böyle diildimki şimdi bana hastasın sen diye nasıl suçlayabilir. sende aynı benim gibisin, çaresiz hissediyo insan kendini, aslında bi sürü çare var ama cesaret edemiyoruz, ayrılmak da zor geliyo kalmak da. ben çok düşündüm, geri kalan tek çare sınırlarımı aşmalarına izin vermeden, fazla da kafaya takmadan yaşayıp gitmek.
Şiddette (psikolojik yada fiziksel) aynı bağımlılık gibi , tedavi edilene kadar devam ediyor.
Bana göre çözüm iplerin inceldiği yerden kopması , bu olurkende arada kalan maalesef yine sen oluyorsun ama üstünü örte örte bitmeyen belki koptuğu anda biter.. Babanla eşin yüzleşmeli , baban içindekileri birbir dökmeli eşine , olmadı bi tokat atsın suratının ortasına ki kendine gelsin eşin..
Sen şu an babanla yüzleşmesini istemiyorsun büyük ihtimalle çünkü eşine kıyamıyorsun yine , olayların daha da kötüye gitmesinden korkuyorsun , fakat eşin ailesiyle senin sıkıntı veren yüzleşmelerinden seni uzak tutmaya çabaladımı hiç? Hayır.. O zaman herşey bu kadar karışmışken ve sen bu kadar mutsuzken olan olsun biten bitsin .. Bitmemesi için yeterince savaş vermedin mi tek başına?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?