Pek seçenek yok, adamın yapısı böyle. Benim eşim de böyle. Ben bile bile evlendim 5 yıl aynı evde yaşadıktan sonra.
Bana batmıyor, çünkü evine bağlı olması, bensiz bir şey yapmak istememesi, güven duyduğum biri olması yetiyor bana.
7 senedir beraberiz, içinden gelerek bir kez "çok güzelsin" demişti, ağlayacaktım nerdeyse =) Onda da rakı içiyorduk =)))
Yani yapı gereği iltifat etmez, duygusal 2 çift laf çıkmaz ağzından, ama gecenin bir yarısı canım bir şey istese gidip bulur getirir. İstediğim herhangi bir şeyi gerçekleştirmek için elinden gelen ne varsa yapar. Hayatının merkezinde benle kurduğu aile vardır. Önemser, değer verir, toplum içinde yüceltir, kararlarımı destekler vs..
Bilmiyorum yaşla ilgisi var mı ama ben 30'umdan sonra evlendim.. E daha önce de yaşayacağımı yaşadım, göreceğimi gördüm.. Ne Romeo'lar gördüm iş icraate gelince puff diye sönen... Dolayısıyla bir hayat arkadaşlığından beklentilerim artık iltifat etsin, sürpriz yapsın falan değil.
Ama sizin beklentileriniz gerçekten karşılanmıyorsa, yalnızlık duygusuyla başa çıkamıyorum diyorsanız net bir tavır gösterip sizi anlamasını sağlamaya çalışın, ama pek ihtimal vermiyorum çünkü yapısı bu adamın.. Bu sebeple boşanma kararı alırsanız da hiç kimsenin sizi yargılamaya hakkı olamaz. Böyle mutsuzum diyorsunuz ötesi var mı?