Eşimin ilk evliliğinden olan çocuklarıyla benim çocuklarım arasındaki sorun...


Bu yorumun dogru oldugunu varsayarsak iki tarafta haksiz. Bayiliriz biz siyah beyaz diye ayrim yapmaya ama hayat bazen gridir.

Bunu dediysem de , duzeltmek anne ve babalara duser ergen cocuklara degil. Bir cocuk terapistine gidilmesi yararli olabilir. Bosanmis anne/babalarin cocuklarina nasil davranilmasi gerektigi konu hakkinda bilgisi olan bir uzmandan ogrenilebilir.
 
Son düzenleme:
Kusura bakmada eşinde var 3 cocuk sende var 2 çocuk eder 5 çocukTabiki kıskançlıkkk olcak normal şeyler bunlar hata çocuklarda değil siz büyüklerdeEn başında düşünmeniz gerekiyordu bu durumları... Çocukları pek düşünmeden evlilik yapmıssınızÇocukların ile üvey çocukların arasında denge kurmalısın. Üvey çocukların gelince kendi çocuklarınıBabasına göndere bilirsin.. Yada babanne veya ananne ye böyle olucağı belli bişiSizin düşüncesiz davranışınız çocuklara yansımış
 

Yorum beni gulumsetti acikcasi. Ben de kirmiziyla boyadigim seyi soyledim zaten. Hatta daha azini. Ayrica "kapasitesi dusuk" bile demedim. Onu siz dediniz simdi. Yani ben sizin davaniz ne anlamadim. Siz deyince iyi, ben deyince mi kotu oldu. Hey Allahim. :) Kendinizle celisiyorsunuz farkinda degilsiniz. O yazdigim yoruma simdi daha da katiliyorum valla. Neyse uzatmaya gerek yok. iyi forumlar.
 

Ben kelime oyunları yapmam, direk söylerim. Size diyorum ki evet bu gercek var ama söyleme biçiminiz yanlış. Ben kimseye ayse senin kapasiten düşük demedim, kapasitesi düşük insanlar var dedim. Neyse aslında birbirimizi anladık ama siz tuş derdindesiniz.

Kendimle çelişmeyecek kadar dikkatli yazarım ben, zira yazdıklarım yol su elektrik olarak geri doner:)

Hoscakalin
 
Konu sahibine neden bu kadar yuklenmis anlayamadim.cocuklara uvey olduklarini hissetdirmediyi ve de kotu davranmadigi surece kimse hissetdikleri icin onu kinayamaz.hele cocuklarin davranisi bu kadar iticiyse.o sadece icinden gecenleri yazmis.mesela komsunun oglu bize geliyor,ogluma kotu davraniyor,bagiriyor,vuruyor,oglum uzuldugu icin Ben de uzuluyorum.yalniz siz uvey de olsa anneleri oldugunuz icin belki cocuklarlakonusarak ortak bir yol bula bilirsiniz.kucuk de degiller hani.
 
Bence de haklisiniz, ben de olsam katlanamazdim, ama sessiz de kalmazdim. Cocuklari alir karsima buyuk insan gibi konusurdum. Artik aile oldugumuzu, onlarin cocuklarin ablasi ve agabeyleri, benimkilerin de kardesleri oldugunu soyler, kutuplasmalara izin vermezdim. Temizlik, tertip konusunda onlara analari ogretmemisse ben ogretirdim, isterse uvey ana desinler, ne derlerse desinler. Yarin buyuduklerinde ogrettiklerinizin kiymetini anlar size dua ederler. Sofraya cagirirken "hadi herkes ellerini yikasin gelsin, sofra hazir" demekte ne var? Doktukleri, yaydiklarini kendilerine toplatirdim, ilk olarak neyi nasil toplayacaklarini ogretmekle, kendim gostermekle baslardim. Tuvaleti nasil kullanacaklarini, nasil birakacaklarini, neyle temizleyeceklerini, kirlilerini nereye atacaklarini, herseyi.. Kimse kimsenin hizmetcisi degil. Ustelik simdi ogrenmeyecekler de ne zaman ogrenecekler?
Arkadasimin 9 yasindaki oglu bir ay kadar bende kalmak zorunda kalmisti, okullar acildigi ve kendileri henuz bizim sehre tasinamadigi icin. O ufacik cocuk okuldan gelince ustunu cikarir asar, coraplarini cikarip katlayip yavrum yastiginin altinda tutardi temizlerse hala, ya da kalkip citileyip asardi kucucuk elleriyle ben daha ne yaptigini anlayamadan.. Ufacik birseyini yerlere attigini gormedim, tabagini kaldirmadan sofradan kalktigini da.. Yetistiren yetistirmis. Abisi de eltimde kaldi, ona verdigi cekmece kendininkilerden daha derli toplu imis. Iste, kimi analar cocuklarini daha kucucukken boyle egitiyor, o cocuk da kimselere agir gelmiyor. 9 yasinda erkek cocuk boyle iken, 12 yasindaki donunu ortaliklara atan kiz cocugunu kucuk diye savunmak abesle istigal.. Kucuk degil, terbiye gormemis demek daha yerinde, ayip nedir kimse ogretmemis iste bu.
Madem ki esinizin cocuklari, birbirinizi seviyorsunuz ve gecinmek durumundasiniz, o zaman anasinin ogretmediklerini, "saldim cayira mevlam kayira" diyerek buyuttuklerini bu yastan sonra da olsa siz egiteceksiniz. Hem onlara iyilik, hem kendinize..
Arkadasimin uveyanasi vardi, 15 yasinda idi. Butun gun bulasik, temizlik, toz alma islerini arkadasim yapardi, bir de 5-6 yasindaki kardesini bakardi (uveyanneden olma), kadin "yaptigin banaysa ogrendigin kendine" derdi hic unutmam. Ben de oyle diyorum kizlarima simdi.. Arkadasim o zamanlarda ondan cekinirdi ama kadin da onun ne kiyafetinden ne gezmesinden kisardi, guleryuzlu ve muhabbetliydi de ayni zamanda.
Onlarla konusun, arkadas olun, sayin, ama mutlaka kendinizi de saydirin, dediginizi yaptirin, guler yuzle, tatli muhabbetle.. Onlari tanimaya calisin, nelerden hoslandiklarini ogrenin, ufak tefek hediyeler alip mutlu edin. Deger verirseniz deger gorursunuz. Bu kisir dongu ancak boyle kirilir.
 
bu olayda o kadar çok taraf var ki tek bi açıdan bakılamayacak kadar hassas...bi kere konu sahibi bile isteye 3 çocuklu -ve çocuklar ergen- bir adamla evlenmiş kendisinde 2 çocuğu var, konu başlığı değiştimi bilmiyorum ama şu an ki başlık bana batmadı, kadının çocukları adam için adamın çocukları kadın için üvey evlattır,üvey kelimesinin yaratıcısıda konu sahibi değil, o çocuklar konu sahibini anne olarak göremezler konu sahibide onları evlatlarıyla bir tutamaz, ama nedir taraflar birbirlerine daha ılımlı daha anlayışlı yaklaşabilirler,bi diğer konuda acaba bu çocukların anneleri kıskançlık içinde çocuklarına akıl veriyo olabilirmi, işte gidince huzur vermeyin dağınık olun arkanızı toplasın gibi, yoksa mantıklı değil 12 yaşında bi kız çocuğunun iç çamaşırlarının ortada gezmesi, konu sahibinin hamile olmasını ya da eski eşinin yeniden evlenmiş olmasını, kendi çocuklarına değilde başka bi kadının çocuklarına babalık yapması ergenlerin annesine batmış olabilir, karnı burnunda bi kadınında o kadar çocuklu hengameli bi evde bu durumda olması normal bence, ben bazen sadece eşimle kendime tahammül edemiyorum, konu sahibini vicdansız ya da klasik üvey anne gibi görmedim o hissi almadım zamanla dengeler kurulacaktır su akar yatağını bulur
 
Ben sahsen empati kuruyorum da kafayi yerdim herhale.hem hamilesin,evin tum yuku ustunde,2 cocuk,3 de uvey cocuk ustelik isinizi zorlastiriyorlar.ustelik onlarin annesi var ,hayatta,onlara annelik yapmak zorunda da degilsiniz.yapiyorsanizsa eger ALLAH RAZI OLSUN.ama arkadaslarin da dedigi gibi oturup konusmanizda fayda var
 
bide şu geldi bugün aklıma, ben dahil herkes bilerek evlenmişsin dedik, yani bu ne demek bilerek evlendin sus, e o zaman burda hiç kv elti görümce konuşulmasın neticede hepimiz bilerek evlendik, bilerek evlenildi diye çilemi çekmek lazım 12 yaşında bi kız çocuğu donlarını katlayabilir ortada bırakmaz açıkçası ben öğretildiğini düşünüyorum
 
eşinin çocukları geldiğinde bence sen çocuklarını olabildiğince çok babalarına yolla yani babalarını yılda kısıtlı bir zaman görüyorlar o zamandada senin çocuklarınla çok görüşmeseler daha iyi olur, yaşları itibariyle babaları ile özel vakit geçirmek istiyor olabilirler seni ve çocuklarınıda kıskanıyorlardır çok normal yani az görüşsünler en doğrusu bu senin çocuklarında üzülmez o çocuklarda üzülmez
 
Merhaba,
Tüm yazdıklarınızı okuyamadım.. Bir kaç post'tan yola çıkarak kendi fikirlerimi yazmak istedim.

Bahsedilen "üvey" çocukların yaşları birbirine çok yakın ve çok tazeler henüz.. Ben ergen yerine bu kelimeyi tercih ediyorum. Zor bir dönemdeler kendi ebeveynleri için bile.. Sizi de anlıyorum haklı olarak evlatlarına çok "düşkün" bir anne yüreği taşıyorsunuz.

İki aylığına babalarının yanına gelmiş olan bu kardeşlerimiz henüz hala çocuklar.. Üstelik üçlü salto=) halinde hareket ettikleri için kuvvetliler. Yüksek ihtimal bir ön yargı ile geldiler ve her hareketinizi de tartıyorlar. Sizin farketmediğiniz her mimiğin farkındalar.. Ah şimdi ki çocuklar... Evladlarınıza düşkün olduğunuzu belli etmişsiniz. Onların tavırlarından anladığım kadarıyla gerçekten yumuşak da davranıyorsunuz eşinizin çocuklarına... (Rahat hareket edebiliyorlar)... Sanırım problem "aman iyi olayım, sayılı gün çabuk geçer" mantığı ile hareket edip koymanız gereken sınırı esnek bırakmış olmanız.

Ne anlatmak istediğimi karşılıklı otursaydık daha rahat anlatabilirdim. Bunlar çocuk evet.. Anlayışa ve empatiye ihtiyaçları var.. buna da evet.. Ama bir çocuğun hakettiği en güzel ödül ve hediye, onun hayat tarzında yol belirleyecek olan "disiplin"dir.. Disiplinden kastım kesinlikle sertlik değil.. Disiplin genellikle büyüklerin araya koydukları mesafe ve üstü örtülü verdikleri terbiye ile tanımlanır...

Geç mi kalındı bilemiyorum... Ama tüm çocukları "kardeş" kabul ederek üstten ve büyük bir insan gibi hepsine aynı mesafede yaklaşmak (ki zor kabul ediyorum) bir yerden sonra çok işe yarar.. Üstelik birbirlerine sahip de çıkmaya başlarlar, kocaman bir aile oluverirsiniz... Kızmayın, bunu beceremediğiniz ortada... Ki bunu başarabilmek de ehil insan işi zaten, zor...

Bence biraz sıkın dişinizi ve bir sonra ki ziyaretlerine kadar başka bir yol haritası belirleyin... Bence...

Çünkü bu çocukları üveylikten sıyırıp "Kardeş" yapacak olan sizlersiniz.. Kendileri değil... Ön yargıyı bırakın.. Zor olduğunu düşünmeyi de bırakın.. Bu ziyaret bitsin.. Bir sonra ki için başka bir yol haritası belirleyin...

Selamlar ve sevgiler,
Bebeğiniz "Kocaman ve güzel" ailenize hayırlı olsun..
 
Son düzenleme:
Konuyu simdi gördüm söyle bir göz gezdirdim.
Bircok tartisma olmus. Konu dagilmis.
Ama ben düsüncelerimi yazacagim.

Benim 3 cocugum var.

Konunuzda bahsettiginiz seylere, tek tek deginmek istiyorum.
Cocuklarin birbiri ile gecinememesi ve kiskanclik.
Benim cocuklarim birbirini cok sever ama gün icinde kimi zaman öylesine tartisirlar, öylesine birbirlerine kizarlar ki, birbirlerine odalarinin kapisina bile gelmeme ihtari verirler.
Ikisi büyük ergenlik caginda, tartisma yasayanlarda bu ikisi. Digeri kücük.
Kizim son zamanlarda ( ergenlik cagina adim attigindan beri) bir daginik bir daginik sormayin.
Günde 10 kez giysi degisir, sacini masalamaya calisir, ojeler, tokalar, takilar, Allah im düzenli tertipli kiz gitti yerine akli bir karis havada, süs püs pesinde kiz geldi.
Birbirlerini cok seviyorlar oglum ve kizim ama bazan birden " anneeeee" diye bir ciglik duyarim, sanirsinki vukaat var.
Sorun ya birinin müziginin sesi, ya digerinin odasina izinsiz girmesi yada baska birsey.

Ama onlarin yaptigi hicbirsey ne onlardan nefret etmeme, nede fazlalik olduklari hissine kapilmama neden oluyor.
Cünkü onlar BENIM COCUKLARIM!
Ne yaparlarsa yapsinlar sabirla onlarin yanlislarini düzeltmeye, onlara dogruyu ögretmeye calisiyorum.
Simdi siz derseniz ki " ama onlar benim cocuklarim degil, mecburmuyum ben onlara bazi seyleri ögretmeye, sabretmeye"
Bu durumda esinizde sizin cocuklariniza karsi mecbur degil.
LÜTFEN hislerinize yenik düsmeyin, ne olursa olsun onlar cocuk!
Üstelik dagilmis bir ailenin yükünü tasiyan cocuklar!
 
aradan gecmis 5 yıl benzer bir durumla karsi karsi oldugum icin yazayim dedim insallah düzelmiştir. ama ben seni anliyorum...bu durumlar cok zor. ancak eşin cocuklari kucuk yastaysa ve ikinci es benimseyip buyutebilmişse o bağ düzeb irtibat iletisim samimiyet saygi vs ne dersek diyelim kurulabiliyor. sonrasi zor...uvey anne olmak oz anne olmaktan daha zor bence...sınırları bilemiyorsun cunku...senin gozunden bakinca sen de haklisin. cocuklar da hakli...bence en iyisi boyle durumlara girismemek...ama hayat bu kader bu.
 
Iyi de siz onlarin anneleri degilsiniz butun bunlari neden yapiyorsunuz ki? Onlar babalarini gormeye geliyor.
Bizim insanımızın ikinci evlilikte yaptığı en büyük hata bu ne yazık ki. Eşinizle konuşun ve çocuklarının sorumluluğunu alsın. Bakin mesela kız ortada bulaşık mı bıraktı siz kendi işinize bakın babası onu çağıracak ve onu ordan aldıracak nasıl kaldırılması gerekiyorsa öyle kaldırılacak aynı şekilde siz de çocuklarınızı bu şekilde eğitirseniz size de kolaylık olur. Herkes kendi sorumluluğunu bilsin. Ha eşiniz çalışıyorsa da izin alacak çocukları evdeyken neden? Çünkü siz ne bakıcı, ne de onların annesisiniz!. Çok basit bir çözümü var aslında ama ille de kendimize zorlaştıracağız.
 
Neden eski Konuyu hortlatma Gereği duydunuz yeni bir konu açabilirdiniz
 
Sizinkiler nasıl çocuksa eşinizinkiler de çocuk. Her ne kadar siz canavar gibi anlatsanız da çocuklar işte. Davranışları gayet doğal. Size doğru gelmese de onlar babalarının başka çocuklara babalık yaptığını düşünüyorlar. Biraz anlayışlı olun.
 
Bütün bunlari
Bütün bunları evlenirken düşünecektiniz. Iki çocuğunuz varken üç çocuklu adamla evlenip bir de ortak çocuk yapmak. Toplamda altı çocuk eder. Evlendiyseniz o üç çocuğun yayintisi fazla gelmemeli. Hatta kendi çocuklarımızın fazla gelse bile onların gelmemeli. Her şekilde son derece haksızsınız.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…