Tabiki hatalı değilsin, sen ona tüm samimiyetinle yaklaşmışsın o da seni abla yerine koymuş. bu yaşlar zor yaşlardır. ergenlik döneminde bir genç kız var karşında böyle tepkileri üzerinde çok durma. ileride söyledikllerine pişman olacaktır ama şu an farkında olmayabilir seni incittiğinin. takılmamanı tavsiye ederim onun sözlerine. eşinle hayırlısı ile bebek sahibi olmanı ve mutlu bir hayat yaşamanı dilerim. Onun kızı ile annelik duygularını yaşayamazsın. Rabbim sana tez zamanda hayırlı evlat versin
Herkese Merhaba.
Ben 10 ay önce 2. evliliğimi yaptım ve çok şükür mutluyum. Benim ilk evliliğimden çocuğum yok, eşimin ise 15 yaşında bir kızı var. Ben ilk görüşte ısındım çok sevdim onu. Kızım dedim hatta hemen. Çünkü ben anne olmaya hasretim. O da beni çok sevdi. Annesini hiç bilmiyor, babaannesi büyüttüğü için ona anne diyor. Bana da abla diyor.
İlk aylar çok iyiydik, bana ablası gibi her derdini anlattı, yazın birkaç ay bizde kaldı, zaten kayınvalidemle yakın oturuyoruz.
Yalnız bizde kaldığı zaman, 2 defa kalbimi kırdı. Ben "bak şunların kızı ne güzel annesine yardım ediyor" dedim, o da bana " ama o annesine yardım ediyor" dedi.. kalakaldım... çok üzüldüm... Bir süre sonra yine buna benzer şekilde "kızın değilim" demek istedi...
En son geçen kandilde kayınvalideme uğramıştım, üçümüz konuşurken, dersleri kötü gelmiş karnede, onunla ilgili şeyler söyledim ben, bu sene dikkat etmelisin, lise 1. sınıf önemli falan derken bana aynen şöyle dedi : "Sen kendi çocuğunu doğur büyüt, bana karışma."
Bu arada ben de bebek çok istiyorum ama henüz olmadı.. İlk evliliğimde düşükler yapmıştım. Şimdi doktora gidiyoruz eşimle, hayırlısı olur inşallah.. yani bu hassasiyetimi bile bile bana bunu söyledi... çok üzgünüm... Şimdi de ben hatalıymışım gibi konuşmuyor, gelip gitmiyor, eşim de bana uzatmayın falan, iyi geçinin diyor.. hatalı olan ben miyim ? :44:
Tavsiyeleriniz için çok teşekkür ederim, bu konuyu buraya yazıp yazmamakta çok tereddüt etmiştim, ama iyi yapmışım, farklı görüşler almak içimi rahatlattı, sağolun. Tabii ki bende de hata vardır, hiçbir hata tek taraflı olmaz, ben de çok sıkıntı çektim ve çok uzun zaman yalnız kaldıktan sonra, eşim ve kızımla mutlu bir aile olalım istedim.
Yine de iyiyiz çok şükür ama şimdiden böyle sorunlarla başlayıp ilerde bunların daha büyümesinden korkuyorum. Çözümleyerek gidersem, birikmez diye düşündüm..
Dersleriyle ilgili çok üstünde durmamın sebebi, kadınlar için tahsil ve meslek çok önemli. Ben kendi ayaklarım üzerinde durabildiğim için, meslek sahibi olduğum için kendimi toparlayabildim. Hele bu zamanda kız çocukları mutlaka okumalı, yeni nesilin işi daha zor, bunu ona da söylüyorum ama anlar inşallah... hayatın ne getireceğini bilemiyoruz, bu yüzden mutlaka meslek sahibi olmalı. Babası yüksek tahsil yapmamış ama çok şükür çalışkan ve işi iyi ama olmayabilirdi de... neyse... böyle işte...
Ama hakikaten annesi değilsiniz insanın annesinin demesine bile bozulacağı lafları babasının eşinden duymak istemez. Arkadaşı gibi davranırsanız kalbini kazanabilirsiniz.
Kendisi talep etmediği halde neden annelik yapmaya çalışıyorsunuz ki?
Boşu boşuna tepkisini çekiyorsunuz..
O yaşlarda gençler eleştirilmeyi zaten sevmez, bir de siz bunu "anne" sıfatı ile yapmaya çalışıyorsunuz, anlıyorum iyi niyetlisiniz. Ama siz onun annesi değilsiniz, sadece babasının eşisiniz.
Zaten sürekli sizinle yaşamıyor. Sizinle olduğu zamanlarda da nasihat vermeyin, karışmayın. Başkalarından örnek vermeyin. Eleştirmeyin. Sıcak bir ilişki kurmaya da çalışmayın bence.
Benim üvey annem bana pek karışmazdı, gene de sevmezdim onu. Kendinizi sevdirme çabalarına girmeyin, neticesi hayal kırıklığı olur zaten.
"üvey anne" çok ağır bir söz değil mi?
bir de, ne yaparsa yapsın sevilmez mi bu konumda olanlar? bana karışmazdı ama ben yine de sevmezdim demişsiniz...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?