Eşimin kızı...

_asya_

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
21 Ocak 2010
145
0
96
İstanbul
Herkese Merhaba.
Ben 10 ay önce 2. evliliğimi yaptım ve çok şükür mutluyum. Benim ilk evliliğimden çocuğum yok, eşimin ise 15 yaşında bir kızı var. Ben ilk görüşte ısındım çok sevdim onu. Kızım dedim hatta hemen. Çünkü ben anne olmaya hasretim. O da beni çok sevdi. Annesini hiç bilmiyor, babaannesi büyüttüğü için ona anne diyor. Bana da abla diyor.
İlk aylar çok iyiydik, bana ablası gibi her derdini anlattı, yazın birkaç ay bizde kaldı, zaten kayınvalidemle yakın oturuyoruz.
Yalnız bizde kaldığı zaman, 2 defa kalbimi kırdı. Ben "bak şunların kızı ne güzel annesine yardım ediyor" dedim, o da bana " ama o annesine yardım ediyor" dedi.. kalakaldım... çok üzüldüm... Bir süre sonra yine buna benzer şekilde "kızın değilim" demek istedi...
En son geçen kandilde kayınvalideme uğramıştım, üçümüz konuşurken, dersleri kötü gelmiş karnede, onunla ilgili şeyler söyledim ben, bu sene dikkat etmelisin, lise 1. sınıf önemli falan derken bana aynen şöyle dedi : "Sen kendi çocuğunu doğur büyüt, bana karışma."
Bu arada ben de bebek çok istiyorum ama henüz olmadı.. İlk evliliğimde düşükler yapmıştım. Şimdi doktora gidiyoruz eşimle, hayırlısı olur inşallah.. yani bu hassasiyetimi bile bile bana bunu söyledi... çok üzgünüm... Şimdi de ben hatalıymışım gibi konuşmuyor, gelip gitmiyor, eşim de bana uzatmayın falan, iyi geçinin diyor.. hatalı olan ben miyim ? :44:
 
Canım sen de diyorsun daha 15 yaşında çocuk bu...
Sözünün nereye gideceğini kestiremeyebilir...
Bu dönemlerde olur böyle şeyler...
Sen alttan almaya çalış, gerisi ona kalmış...
 
bahsettiğiniz kişi 15 yaşında.
annesiz büyümüş bir ergen.
bence çok fazla olgunluk bekliyorsunuz
insanlar bu dönemlerde kendi anneleri ile bile kanlı bıçaklı olabiliyorken sizi nasıl bu kadar çabuk kabullenip bağrına basmasını bekliyorsunuz
 
Tabiki hatalı değilsin, sen ona tüm samimiyetinle yaklaşmışsın o da seni abla yerine koymuş. bu yaşlar zor yaşlardır. ergenlik döneminde bir genç kız var karşında böyle tepkileri üzerinde çok durma. ileride söyledikllerine pişman olacaktır ama şu an farkında olmayabilir seni incittiğinin. takılmamanı tavsiye ederim onun sözlerine. eşinle hayırlısı ile bebek sahibi olmanı ve mutlu bir hayat yaşamanı dilerim. Onun kızı ile annelik duygularını yaşayamazsın. Rabbim sana tez zamanda hayırlı evlat versin
 

amin.. çok teşekkür ederim.. ama olmazsa. Allah çocuk nasib etmezse, onun kızı benim de yavrum olur demiştim, mutlu bir aile oluruz demiştim.
Gerçekten benim öz kızım olsa bu kadarcık laf ona ağır gelmezdi, cevap veren arkadaşlar yaşı küçük demişler ama annemiz bizlere neler derdi o yaşlarda, herkes bilir az çok, hiç küsmezdik, ama öz olmayınca böyle oluyor demekki...
ayrıca kayınvalidem de tek laf etmedi, kızım o da senin büyüğündür, iyiliğini ister falan demedi benim yanımda.. o da ayrı bir sorun...
 

15 yaşında bir genç kızın kendi annesinden bile duymaktan hoşlanmayacağı bir cümle kurmuşsunuz...bence şu aşamada hatalısınız..bencede bu şekilde karışmayın...15 yaşında daha önce siz olmadan yaşadığı bir hayat var ve bu tür davranışlarınızı baskı olarak algılar ve tepki geliştirir uzaklaşır..bence annesi olmaya çalışmaktan öte saygı duyduğu, sevdiği bir büyüğü olun..ve bence yaş ve konum itibarı ili idare etmesi, anlayışlı olması gereken sizsiniz..bir çocuktan sizi anlamasını beklememelisiniz....kendinizi o çocukla bir tutmuşsunuz...ben hatayı sizde gördüm kusuru bakmayın....
 
sizin iyi niyetinizi anlamamis olabilir
ama inanin onun sucu degil
hem ergen hem annesiz buyudu
sizi hemen bir anne gibi kabul edemez
15 yasimda annem baskalarinin kizini ornek verdigi zaman
cildirirdim kendi annem oldugu halde
tutunki o sizi daha yeni hayatina koymus
bir anne olarak kabul etmeyebilirsin ama bir abla olarak kabul edersen
ikimizde mutlu oluruz diyip
bebek yapma sikintisi icinde oldugunuzu ve bu konu sizi mutsuz
ettigini tatlilikla dile getirin
kimseyi ornek vermeyin
anne gibi sizi sevmesini beklemeyin
ama bir abla gibi koruyun sevin kontak kurun
dersleri zorsa yada gelecege yonelik buyuklerden bir seyler duymasi gerekiyorsa
bunu cok daha ince bir sekilde dile getirin
 
bu kadar alinmayin.
15 yasinda ergenlik doneminde olan bir kiz.
ayrica 15 sene boyunca babasinin hayatinda kendisinden ve babaannesinden baska bir kadin gormemis.
dogal olarak babasini kiskaniyor da olabilir.sizi heme kabullenmeyecektir.
siz de su donemler fazla uzerine gitmemeye calisin.
birakin bir sure okulu ve ozel hayati hakkinda babasi konussun.
 
Tavsiyeleriniz için çok teşekkür ederim, bu konuyu buraya yazıp yazmamakta çok tereddüt etmiştim, ama iyi yapmışım, farklı görüşler almak içimi rahatlattı, sağolun. Tabii ki bende de hata vardır, hiçbir hata tek taraflı olmaz, ben de çok sıkıntı çektim ve çok uzun zaman yalnız kaldıktan sonra, eşim ve kızımla mutlu bir aile olalım istedim.
Yine de iyiyiz çok şükür ama şimdiden böyle sorunlarla başlayıp ilerde bunların daha büyümesinden korkuyorum. Çözümleyerek gidersem, birikmez diye düşündüm..
Dersleriyle ilgili çok üstünde durmamın sebebi, kadınlar için tahsil ve meslek çok önemli. Ben kendi ayaklarım üzerinde durabildiğim için, meslek sahibi olduğum için kendimi toparlayabildim. Hele bu zamanda kız çocukları mutlaka okumalı, yeni nesilin işi daha zor, bunu ona da söylüyorum ama anlar inşallah... hayatın ne getireceğini bilemiyoruz, bu yüzden mutlaka meslek sahibi olmalı. Babası yüksek tahsil yapmamış ama çok şükür çalışkan ve işi iyi ama olmayabilirdi de... neyse... böyle işte...
 

endişenizi çok iyi anlayabiliyorum. ve bu kadar sahip çıkmak istemeniz çok güzel ama bence birbirinize biraz zaman tanıyın. önce birbirinizi daha iyi tanıyın ve annesi olmaya çalışmadan onun güvenini saygısını kazanın, ablası olun gerisi kendiliğinden gelir. dilerim istediğiniz mutluluğu yakalarsınız.
 
Teşekkür ederim.. umarım sadece abla olabilmeyi başarırım. Onu gerçekten sevdim ve iyi anlaşmak istiyorum, ama insan hassas olduğu bir konuda sevdiğinden laf duyduğu zaman daha çok kırılıyor, zaten sevmediğin insandan gelen kötü söz seni kırmaz ki, takmazsın bile...
 
Ama hakikaten annesi değilsiniz insanın annesinin demesine bile bozulacağı lafları babasının eşinden duymak istemez. Arkadaşı gibi davranırsanız kalbini kazanabilirsiniz.
 
o şimdi ergenlik döneminde.

hayatının en karmaşık zamanları.
ona destek olun. yapıcı eleştirlerde bulunun. kırmayın. onun söylediği sözlere kırılmamaya çalışın.
yada ona ben seni kızım gibi görmek istedikçe sen yüzüme vuruyorsun deyin.
birkaç sene sonra durulacaktır. onu kazanmaya çalışın.
 
Kendisi talep etmediği halde neden annelik yapmaya çalışıyorsunuz ki?
Boşu boşuna tepkisini çekiyorsunuz..

O yaşlarda gençler eleştirilmeyi zaten sevmez, bir de siz bunu "anne" sıfatı ile yapmaya çalışıyorsunuz, anlıyorum iyi niyetlisiniz. Ama siz onun annesi değilsiniz, sadece babasının eşisiniz.

Zaten sürekli sizinle yaşamıyor. Sizinle olduğu zamanlarda da nasihat vermeyin, karışmayın. Başkalarından örnek vermeyin. Eleştirmeyin. Sıcak bir ilişki kurmaya da çalışmayın bence.

Benim üvey annem bana pek karışmazdı, gene de sevmezdim onu. Kendinizi sevdirme çabalarına girmeyin, neticesi hayal kırıklığı olur zaten.

Boşverin size yardım etmesin içinden gelmiyorsa, onu uyarmayın, kıyaslamayın. Karnesi kötüyse "düzeltebileceğine eminim, çok akıllı bir kızsın sen" deyin. Buna itiraz edemez hiç kimse. Asla ama asla akıl vermeye kalkmayın, defansa geçer, engel olamazsınız.
 
daha 15 yaşında ve annesini hiç tanımamış bir çocuk,
inanın onun sıkıntıları sizinkinden daha fazladır şu anda,
sizin bebek sahibi olmak için doktora gitmenizin ve bunun için canınızın sıkkın olmasını anlayamazki daha o, çok şey beklemeyin bence ondan,
abla olarak yaklaşın, arkadaş olmayı deneyin,
umarım kısa zamanda çözülür sorunlarınız
 
Ama hakikaten annesi değilsiniz insanın annesinin demesine bile bozulacağı lafları babasının eşinden duymak istemez. Arkadaşı gibi davranırsanız kalbini kazanabilirsiniz.

hakikaten annesi değilsiniz...

evet değilim maalesef... ama bu lafı duyduğumda üzülüyorum..
 

"üvey anne" çok ağır bir söz değil mi?

bir de, ne yaparsa yapsın sevilmez mi bu konumda olanlar? bana karışmazdı ama ben yine de sevmezdim demişsiniz...
 
"üvey anne" çok ağır bir söz değil mi?

bir de, ne yaparsa yapsın sevilmez mi bu konumda olanlar? bana karışmazdı ama ben yine de sevmezdim demişsiniz...

kimsin nesin bilmiyorum ama ben sevdim seni de anneliğini de...umarım bebeğin olur ve ikisine de layıkıyla annelik yaparsın...
 
Henüz 10 aydır evliymişsin ve çocukla aynı evde yaşamıyorsun.Bu sebeple çocuk sana tam alışmamış olabilir.Annesinin yerini almaya çalıştığını düşünüp tepki duyabilir.Veya kendisi babasıyla yaşamıyorken senin yaşıyor olmana kızıyordur.
Hepsini kenara bıraksan bile,ergenlikteki bir küçük hanım zaten her ikaza fazlasıyla tepkili olur.Bu dönemde öz anneye bile isyan edilir,ters düşülür.İnternette üvey anne-çocuk ilişkisi ile ilgili yazılar var,onlardan yardım alabilirsin.
Mümkün olduğunca ters düşmeden,alınganlık göstermeden iletişim kurmaya çalış.Çocuk konusunda hassassın ama o yaşta onun bunu anlayıp bilerek kalbini kıracağını hiç sanmıyorum.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…