hayır o izlenimi vermiyorsun en azından genel çerçeveden tanıdığım için seni bu izlenim oluşmadı bende.
Ancak çocuklar masumdur bu doğru, melektirler bu da doğru ama her türlü olayda kullanabileceğin bir yapıya getirebilirsin. bu tamamen insanın elinde. Boşanan anne baba çocuklarının psikolojilerini anlıyorum ancak dediğim gibi bu bir ekip çalışması. Herkes üzerine düşeni yapmalı.
farklı bir noktada değiliz.
8 yaşında bir oğlum var benim.
ideal bir anne baba olamadığımız anlar oluyor ve çocuğumun da hataları oluyor.
vurup ısırdığında gülüp geçmedim.tabi bunu küçükken yapıyordu 3-4 yaş sendromları.bilenler bilir:))
gülüp geçecek eğitimde de değilim çok şükür.
ancak ve ancak her çocuk hata yapar.
hatası hoşgörülmeli demiyorum her çocuk hata yapar ve o hata uygun bir biçimde telafi edilmelidir anne baba tarafından.
benim de çocuğum beni üzen hatalar yapıyor ama oturup karalar bağlamıyorum,hayata küsmüyorum.
o hatayı düzeltmek için tatlı tatlı konuşuyorum.
bizim özel konuşmalarımız vardır oğlumla.
özel konuşmak istermisin derim tamam anne der odamıza geçeriz.orada konuşur dertleşiriz.gereken uyarıyı da yaparım.
sonra aramızda kalıcak tamam mı der.tamam der çıkarız.
yani bir şekilde ebeveyn çocukla bir iletişim yolu bulmalı ve hatasını ona gösterebilmeli.
ama bunun yolu küsmek değil,silmek değil,karalar bağlamak değil,oturup ağlamak hiç değil.
konu sahibini bu açıdan fazlaca kırılgan buldum.
ha o öz annesi değil,bunları yapmak zorunda değil denilecekse bi yorumum yok.o zaman konu sahibi de beklentilerini en aza indirgeyecek.ama amacı o çocuğa eşinin yanı sıra ebeveynik yapmak ise yani öz evladı gibi benimsemek ve benimsenmek istiyorsa acilen kendine başka rota çizmeli.
şimdi bu açıdan bir daha bakarsan belki kendimi daha iyi ifade etmiş olurum senin için ve tabi konudaki fikrim açısından.