- Konu Sahibi Akuamarin10
-
- #1
merhaba 5 yıllık evliyim 2 yaşında çocuğum var eşim sakin yapılı kavgayı tartışmayı sevmeyen uyumlu bir insandır ama buna rağmen çekilmicek huylarıda fazla bikaçından bahsetmek isitiyorum eşim her tartışmada beni sürekli öğrencisiymişim gibi eleştiriyor yani bağır çağır değil alçak sesle belki ama sürekli bana akıl veriyor "şurda yanlış yapıyorsun ,böle yaparrsan seni kimse saymaz,sevmez vb..şeyler söylüyor mesela ondan bişey istememi emri vaki buluyormuş nefret ediyomuş gerçekten yardıma ihtiyacım olduğunda isticekmişim ,kibar konuşcakmışım atıyorum bardağı uzatsana değilde "verirmisin" gibi nazik olcakmışım yapası gelmiyormuş vss..ültimatomları bitmiyor..insanım ben robot değil ya hep bi resmiyet sanki....bazen hak verdiğim oluyor dediklerini yapıyorum haklı bazen diye ama o her dediğinin doğru olduğuna hep benim hatalı davrandığımı söylüyor beni sanki onun çocuğuymuşum gibi nasihatlere boğuyor birde herşeyden rahatsız oluyor beyfendi yok yüksek sesle konuşmicakmışım evde çocuğa bağırmıcakmışım panik yaratmıcakmışım hoşlanmıyormuş,rahatsız oluyormuş .hep kendi isteklerini dile getiriyıor bunu bunu sevmem yapma diyor bazen yapıyorum bazende o anki ruh halimle neticede insanız fevri yada sinirli olabilyorum ters cevap verebiliyorum öle sürekli al gülüm ver gülüm sessiz suspus olamıyor insan. vss..talepleri bitmiyor hiç birde sürekli genelleme yapıyor dışarda da böyle davranırsam beni sevmez saymazlarmış gibi başkalarını işin içine sokuyor..kısacası eşim değil sanki babam.belki haklı ama ben bu durumdan çok sıkıldım artık her tartışmada karakter analizimi yapmasından.. kendimi kişiliksiz ve değersiz hissetmeye başladım beni bu kadar yönlendirmesi ,kendini dosdoğru ben hep hatalıyım gibi anlatmasından sıkıldım.tabi bende rahatsız olduklarımı dile getirdim...siz olsaydınız napardınız nasıl davranırdınız..