Eşimle ayrı yatıyoruz yardım

Doğumdan sonra öyle olmuyor maalesef hemen, senin de bakıma ihtiyacın oluyor bedenen çok büyük değişimler geçiriyorsun sağlıklı düşünemiyorsun hormon dengelerin şaşırıyor, en ufak şeyler bile batar hale geliyor, birisi bebeğe baksın da ben de biraz daha uyuyayım diyorsun. Lohusalık ayrı bir dünya. Şöyle yapabilirsin ama bebeği annenle aynı odada yatırıp emzirmesi için sana getirmesinş sağlayabilirsin. Lohusalıkta ne yaparsan yap bolca dinlen. Vücudunun ve ruhunun ihtiyacı olan neredeyse tek şey o. Ben herşeyi yaparım diye kendini parçalama. Sütün gelecek vs süt=dinlenmek.
Her şeyi yaparım gibi bir derdim yok. Benim evimin temizliği, yemeği, ütüsü yapılsın yeter bana. Ben yanımda tutmayı düşünüyorum. Başka türlü bebekli hayata adapte olamam.
 
Bir annenin sürekli bebeği emzirmeye getirmek için, kızının yatak odasına girip çıkması da hoş olmaz eşi yanında uyurken. Bebeğin annesiyle aynı odada olması lazım bana göre
Kesinlikle katılıyorum. Hani ikiz falan olur baş edilmez de yapılır ama tek çocuk ise, anne bebeğe bir an önce adapte olmalı. Baba da aynı şekilde. Yok yatak ayıralım, yok annem baksın. E sonra? Annem bir gün gidecek, zaten 10 saatlik yerde yaşıyor. Zor da olsa bebek bakimina alışması lazım annenin. Tabii Allah korusun ekstrem bir durum olmadığı sürece bu.
 
Evlendiğimizde ilk aylar evliliğe alışamadım vs diyerek de salonda uyuyakalırdı, yatağa gelmezdi ben sonra yatıcam derdi, sonra bir bakardım ayrı ayrı yerlerde uyanmışız. Şimdi de dinlenemiyorum diyor gelmiyor ama bir de geriye kalan işgisizliği var defalarca konuşmama rağmen değişmiyor. En son 2 dir kavga ediyoeuz bir kaç gğn dğzeliyor sonra yine aynı. Benim zorumla yatağıma gelen bir eş istemiyorum. Evliliğimde hep itici güç ben oldum, bir yerlere gitmek konusunda gezmek konusunda şakalaşmak ilgi ve sevgi göstermek konusunda bile ben hep eşimin peşinde dolandım. Hep depresyonda hep yorgun. Cuma geceleri 00:00-01:00 halı saha maçına bile gidemiyorum artık diye geçen akşam hayıflanıyordu bir de . Sinirlerimi alt üst ediyor. Benim hayatım değişti, çocuk sorumluluğu başka bir şeymiş dedim, arkadaşlarıyla görğşemediğinden şikayet ediyor. Ben ne yapayım peki? Ben de çalışmaya başlayınca ne olacak
Eşin evi otel gibi kullanıyor. Eşin istedi diye mutsuzken evliliğin oturmadan, emin olmadan hemen çocuk yaptın. Eşin mutsuz, depresyonda, telefonkolik biri. Baştan sona hata yapmışsınız. Simdi micinik bir bebekle nasıl olacak?
Ailelere haber vermeyin asla onları karıştırmayın. Hemen terapistten randevu alın gidin. Hep böyle olan birini değiştiremezsiniz ama en azından çabalarsa belki bırseyler için..
 
Yani ben çocuk olunca ayrı yatmanın evliliği bitirdiğini burada öğrendim ve bana inanılmaz saçma geliyor bu durum.

Oğlum doğdu, 6 ay oğlumla yattım ben. Eşim misafir odasında yattı.Haftasonları yanımıza gelirdi, evci geldin diye dalga geçer gülerdik hatta. Sonra kızım doğdu, onunla da aylarca beraber yattım. Eşim yine başka yataktaydı. Haftasonları beraber yatardık.. Aramızda ne cinsel bir soğukluk oldu, ne muhabbetimizde azalma. Şartlarımız o dönem buydu, uyum sağladık.

Bence ayrı yatmak zaten iletişim sorunu olan evliliklerde sadece sorunu katmerliyor. Yani başlı başına sorun değil; sorunun bir başka yansıması.

Bence ayrı yatmaktansa eşinize ev ve çocukla ilgili sorumluluk alma konusunda konuşup bunu çözmeye çalışın. Bu sorun siz çalışmaya başlayınca size çok daha büyük problem yaratacak. Çalışan, iki küçük çocuklu bir anne olarak söylüyorum bunu.
 
Bebeğim 3 aylık oldu, eşim diş hekimi ben de doktorum. Yoğun bir işi var sürekli ayakta kalıyor ve eğilerek çalışıyor. Gün sonunda sürekli eve mutsuz gelirdi zaten. Evliliğimizin 3.ayında hamile kaldım, cinsellik için yanıp tutuşan biri değildi zaten ama gebelikten itibaren benim de hoş görümle azaldı. Sürekli yakınır şikayet eder, çalıştığı kliniğe kğçük bir yüzdelikle ortak oldu ve borçlandı, borç ödediği için depresyona girdiğini söyleyip duruyor. Her zaman telefonuyla daha ilgili bir eşti. Balayımızdaki fotoğraflarımızda bile elinde sürekli telefon var, o zamanlar çok dikkatimi çekmezdi ama dönüp bakınca telefonuyla yapışık ikiz gibi. Evliliğimin 1.ayından sonra ufak tefek iletişim problemlerimiz başladı. Hamile kalmayı çok çabuk istemiyordum ancak eşim çok istiyor diye korunmayı bıraktığım ay gebe kaldım.
şuanda bebeğim geceleri sık uyanıyor kolil ve sor bir bebek gündüzleri de uyumaz doğru düzgün. Bir uyuması enfazla yarım saat sürer. Bedenen yorulmuş durumdayım zaten. Bir de eşim çok sık uyanıyor uyuyamıyorum diye ayrı yatmaya başladı ve sanırım kolayına geldiği için alışkanlık haline getirdi. Benim zorlamamla birlikte uyuduğumuz birkç haftanın sonunda hasta oldu ve yorgunlıktan hasta olduğunusöylüyor. Dayanıksız bir insan. Geçtiğimiz günlerde çok uykusuz yorgun bir de eşinden ilgi görmeyen biri olarak patladım. Ne evde yardımcı ne çocuk konusunda. Hayatı sadece işe gidip gelmek olarak görüyor. Ben çok ağır şeyler söyledim, biraz korktu ayrılmaktan aile terapistine gidelim dedi, birkaç gün sonra hastalandı ve mecburen ayrı yatmaya başladık yine. Dün akşam iyileştiği halde neden hala ayrı yatıyorsun dedim, cevap vermedi, “biliyorsun” der gibiydi. Evet biliyorum yoruluyorsun ama tek sebep bu olarak göremiyorum. Eşimdengitgide soğuyorum, eve geldiğinde kanepede ayaklarını uzatıyor elinde telefon, ben evde pervane misali, mutfağa gelip yardımlık bir şey var mı diye soran yok, rezene demleyeceğim mesela dur sen otur ben demliyim diyerek güle oynaya benim için bir şey yaptığı yok. Ne yapacağımı şaşırdım. Oğlum anne yanı beşikte ben koskoca yatakta tek. Bir tek pazar çalışmıyor, cumartesi akşamdan gelip yanımda yatıyor. Artık onu bile istemiyorum. Bana çok ayıpgeliyor.Cinsellik konusunda da bitik bir durumdayız. Ben doğumdan sonra zateneskisi gibi haz da almıyorum toplamda lohusalıktan sonra 2-3 kez onda da benim isteğim ön plandaydı. Ne durumdayım diye biraz da merakımdan istediğim bir şeydi.Bir kaçgün düzel sonra yine aynı. Ne yapmam lazım gerçekten ayrılmam mı gerekiyor? 2-3 ay sonra ben de çalışmaya başlayınca ne olacak?
Ben sırf eşiniz bebek istiyor diye hamile kalmanıza çok şaşırdım.
Bir evlilikte daha birbirinize alışmadan dengeleri oturtmadan ilk aylardan hamile kalanlar hep daha sosyo-kültürel yapısı baskıcı çevrede olanlar sanırdım. Üst düzey eğitimli birinin sırf eşi istiyor diye hamile kalması bana acele ile verilmiş bir karar gibi geldi.. Bence asıl çocuğa anne adayının hazır olması lazımdır. Siz daha evliliğinize, eşinize adapte olamamışken hop diye çocuk da olmuş.
Bir de eşiniz mesleğini sevmiyor olabilir mi?
Benim diş hekimim aynı zamanda aile dostumuz.
Onun da kliniği var 6 gün çalışıyor ama işini çok severek yapıyor. Hiç şikayet ettiğini duymadım.
Bence eşiniz biraz işten izin alsın. Kafasını toplasın..
Sizde her tartışmada boşanmayacaksanız boşanma konusu açmayın. Bu ilişkinizi yıpratabilir.

Tahminen maddi geliriniz üst seviyedir. Bir yardımcı tutun bence.. hem eşinize hem çocuğunuza daha fazla vakit ayırırsınız.
 
Son düzenleme:
Evlendiğimizde ilk aylar evliliğe alışamadım vs diyerek de salonda uyuyakalırdı, yatağa gelmezdi ben sonra yatıcam derdi, sonra bir bakardım ayrı ayrı yerlerde uyanmışız. Şimdi de dinlenemiyorum diyor gelmiyor ama bir de geriye kalan işgisizliği var defalarca konuşmama rağmen değişmiyor. En son 2 dir kavga ediyoeuz bir kaç gğn dğzeliyor sonra yine aynı. Benim zorumla yatağıma gelen bir eş istemiyorum. Evliliğimde hep itici güç ben oldum, bir yerlere gitmek konusunda gezmek konusunda şakalaşmak ilgi ve sevgi göstermek konusunda bile ben hep eşimin peşinde dolandım. Hep depresyonda hep yorgun. Cuma geceleri 00:00-01:00 halı saha maçına bile gidemiyorum artık diye geçen akşam hayıflanıyordu bir de . Sinirlerimi alt üst ediyor. Benim hayatım değişti, çocuk sorumluluğu başka bir şeymiş dedim, arkadaşlarıyla görğşemediğinden şikayet ediyor. Ben ne yapayım peki? Ben de çalışmaya başlayınca ne olacak
Nasıl tanıştınız?
Bu ilgisizliği sevgili iken fark etmediniz mi?
Bir de sizin evlilik kararınız sırf mantık evliliği olmuş gibi geldi bana..

Üzüldüm, umarım düzelir..
 
Evlendiğimizde ilk aylar evliliğe alışamadım vs diyerek de salonda uyuyakalırdı, yatağa gelmezdi ben sonra yatıcam derdi, sonra bir bakardım ayrı ayrı yerlerde uyanmışız. Şimdi de dinlenemiyorum diyor gelmiyor ama bir de geriye kalan işgisizliği var defalarca konuşmama rağmen değişmiyor. En son 2 dir kavga ediyoeuz bir kaç gğn dğzeliyor sonra yine aynı. Benim zorumla yatağıma gelen bir eş istemiyorum. Evliliğimde hep itici güç ben oldum, bir yerlere gitmek konusunda gezmek konusunda şakalaşmak ilgi ve sevgi göstermek konusunda bile ben hep eşimin peşinde dolandım. Hep depresyonda hep yorgun. Cuma geceleri 00:00-01:00 halı saha maçına bile gidemiyorum artık diye geçen akşam hayıflanıyordu bir de . Sinirlerimi alt üst ediyor. Benim hayatım değişti, çocuk sorumluluğu başka bir şeymiş dedim, arkadaşlarıyla görğşemediğinden şikayet ediyor. Ben ne yapayım peki? Ben de çalışmaya başlayınca ne olacak

Bu kadar ilgisiz ve hatta sizinle birlikte ilk zamanlar uyumayan eşinize uyup keşke çocuk yapmasaydınız. Bir sene falan alışsaydınız birbirinize. Adam bariz strese gelemiyor, ona göre bir meslek seçecekti o zaman. Gerci bu zamanda mesleğini yapabiliyor olmasına şükretmeli bana göre, bu kadar şikayet etmesi normal değil. Mesleğine de mi alışamadı evliliğe alışamadığı gibi?
 
  • Beğen
Reactions: 000
Sorunlu bir evlilikte, daha evliliğiniz oturmadan sırf eşiniz istedi diye hamile kalmak yaptığınız en büyük yanlış olmuş. Kötü giden bir durumu daha da karmaşık hale getirmiş. Eşiniz belli ki evliliğe hazır değilken evlenmiş. Bence evlilik terapisi deneyin, çocuk olmasaydı boşanma kararını düşünürdüm ama daha çok küçük bebeğiniz. Onun hatrı için elinizden geleni yapın sonra olmazsa başka düşünürsünüz. Ek olarak aileleri işin içine dahil etmek bana çok gereksiz geliyor.
 
Bebeğim 3 aylık oldu, eşim diş hekimi ben de doktorum. Yoğun bir işi var sürekli ayakta kalıyor ve eğilerek çalışıyor. Gün sonunda sürekli eve mutsuz gelirdi zaten. Evliliğimizin 3.ayında hamile kaldım, cinsellik için yanıp tutuşan biri değildi zaten ama gebelikten itibaren benim de hoş görümle azaldı. Sürekli yakınır şikayet eder, çalıştığı kliniğe kğçük bir yüzdelikle ortak oldu ve borçlandı, borç ödediği için depresyona girdiğini söyleyip duruyor. Her zaman telefonuyla daha ilgili bir eşti. Balayımızdaki fotoğraflarımızda bile elinde sürekli telefon var, o zamanlar çok dikkatimi çekmezdi ama dönüp bakınca telefonuyla yapışık ikiz gibi. Evliliğimin 1.ayından sonra ufak tefek iletişim problemlerimiz başladı. Hamile kalmayı çok çabuk istemiyordum ancak eşim çok istiyor diye korunmayı bıraktığım ay gebe kaldım.
şuanda bebeğim geceleri sık uyanıyor kolil ve sor bir bebek gündüzleri de uyumaz doğru düzgün. Bir uyuması enfazla yarım saat sürer. Bedenen yorulmuş durumdayım zaten. Bir de eşim çok sık uyanıyor uyuyamıyorum diye ayrı yatmaya başladı ve sanırım kolayına geldiği için alışkanlık haline getirdi. Benim zorlamamla birlikte uyuduğumuz birkç haftanın sonunda hasta oldu ve yorgunlıktan hasta olduğunusöylüyor. Dayanıksız bir insan. Geçtiğimiz günlerde çok uykusuz yorgun bir de eşinden ilgi görmeyen biri olarak patladım. Ne evde yardımcı ne çocuk konusunda. Hayatı sadece işe gidip gelmek olarak görüyor. Ben çok ağır şeyler söyledim, biraz korktu ayrılmaktan aile terapistine gidelim dedi, birkaç gün sonra hastalandı ve mecburen ayrı yatmaya başladık yine. Dün akşam iyileştiği halde neden hala ayrı yatıyorsun dedim, cevap vermedi, “biliyorsun” der gibiydi. Evet biliyorum yoruluyorsun ama tek sebep bu olarak göremiyorum. Eşimdengitgide soğuyorum, eve geldiğinde kanepede ayaklarını uzatıyor elinde telefon, ben evde pervane misali, mutfağa gelip yardımlık bir şey var mı diye soran yok, rezene demleyeceğim mesela dur sen otur ben demliyim diyerek güle oynaya benim için bir şey yaptığı yok. Ne yapacağımı şaşırdım. Oğlum anne yanı beşikte ben koskoca yatakta tek. Bir tek pazar çalışmıyor, cumartesi akşamdan gelip yanımda yatıyor. Artık onu bile istemiyorum. Bana çok ayıpgeliyor.Cinsellik konusunda da bitik bir durumdayız. Ben doğumdan sonra zateneskisi gibi haz da almıyorum toplamda lohusalıktan sonra 2-3 kez onda da benim isteğim ön plandaydı. Ne durumdayım diye biraz da merakımdan istediğim bir şeydi.Bir kaçgün düzel sonra yine aynı. Ne yapmam lazım gerçekten ayrılmam mı gerekiyor? 2-3 ay sonra ben de çalışmaya başlayınca ne olacak?
Evlilik oturmamis hemen bebek olmasa daha iyiydi.Cinsellikte bir istikrar sağlanırdı, kişiler birbiriyle uyumaya alışırdı malum bekarken çok rahat uyuyoruz. Gebelik zor zaten ustune doğum..Yogun calisan bir eş hele de işte sorun varsa uykusunu almak istemis olabilir sonucta surekli bebegi emzireceksiniz eşiniz de surekli uyanacak ve sabah nasil işe gidecek empati yapın. Gercekten sabahin köründe uyanıp da hazırlanıp yollara düşmekle evde pijamayla takilmak ayni sey değil.
Bence açıkça konuşun ve baskı da yapmayın. Zamana bırakın çocuğunuzun daha cok zorlu gunleri olacak diş ,hastalik donemleri vb.yardimci alma sansiniz varsa temizlik ve yemek için alın mutlaka,uyku duzeni oluşturmaya da çalışın. Esinizden bazen ufak yardımlar isteyin.Kendiliginden isten gelip size bitki çayı yapacak erkek yok zaten.Soyleyin.Uzanip tv izlemesi ve telefonuna bakmasi normal degil mi adam işten gelmiş ,herkesin evinde benzer manzaralar var hepimiz boşanalım o zaman.
 
Sorunlar üst üste birikmeden konuşarak yol bulun konuşmazsan birikir birgün patlarsın. O zamanda hic birşey çözemeden ayrılık sözcüğünü ağzınıza alirsinizki bu gerceklesme sede yine sorunlar oldugunda ayrilik sozcugu agir gelmiyecek ve birgun gercekten ikinizde ayrılacaksınız. Bu sorunlarınız her evlilikte var.bosanip başkasıylayda evlerseniz butur durumlarla yine karşılaşacaksınız.sabirli olun kendinizden cok taviz vermeyin ve her sorunu biriktmeyin konusun
 
Eşim geçen benimle ufaktan bir pazarlık yapmaya başladı. Annen gelince (doğum için gelecek) siz bizim odada yatın bebekle, ben salonda yatarım kadın rahat etsin dedi. Hayır dedim. Çocuk senin sesine, horlamana vs alışacak. Sonra zorlanırız. Çünkü biliyorum, burada da çok okudum, çoğu erkek alıştı mi rahata, yatağa geri dönmüyor.

Terapi için randevu aldın mı birinden? Bence erteleme. Kabul etmişken git. Malum erkekler bu konuda da zorlar biraz. Terapiden sonuç alırsınız bence.

Telefon için de kurallar ve saatler belirlemek gerek aslında. Akşam şu şu saatler arası telefon yasak olsun mesela ikinize de. Film izleyin birlikte, sohbet edin. Bu telefon denen lanet cidden öldürüyor sohbeti.
İlk 2 gece dediğiniz şey çok zor çünkü bedenen hiç hazır olmuyorsunuz bebek bakımına ve bebek o kadar küçükki eşler biraz çekiniyorlar. Mutlaka evde ilk 2 gecede anneniz yatsın yanınızda bu konuda diretmeyin. Sonra eşinizle uyumaya başlayıp süreci yönetirsiniz
 
Yani ben çocuk olunca ayrı yatmanın evliliği bitirdiğini burada öğrendim ve bana inanılmaz saçma geliyor bu durum.

Oğlum doğdu, 6 ay oğlumla yattım ben. Eşim misafir odasında yattı.Haftasonları yanımıza gelirdi, evci geldin diye dalga geçer gülerdik hatta. Sonra kızım doğdu, onunla da aylarca beraber yattım. Eşim yine başka yataktaydı. Haftasonları beraber yatardık.. Aramızda ne cinsel bir soğukluk oldu, ne muhabbetimizde azalma. Şartlarımız o dönem buydu, uyum sağladık.

Bence ayrı yatmak zaten iletişim sorunu olan evliliklerde sadece sorunu katmerliyor. Yani başlı başına sorun değil; sorunun bir başka yansıması.

Bence ayrı yatmaktansa eşinize ev ve çocukla ilgili sorumluluk alma konusunda konuşup bunu çözmeye çalışın. Bu sorun siz çalışmaya başlayınca size çok daha büyük problem yaratacak. Çalışan, iki küçük çocuklu bir anne olarak söylüyorum bunu.

Bana göre sizinki de sorun zaten. Size iyi gelen, normal gelen bana gelmedi. Çocuk beşiğinde uyuyabilir ne diye yatağa alacaksın? Ben yatağın içinde eşime sarılıp uyumadan rahat edemem. Koluma yapıştığın için kaç kez geç kaldım işe der hatta bırakmak istemez. Benim için imkansız onla 6 ay yatak ayırmak. Kendi de ayıramaz. Her şey cinsellik değil de sırf sevişmeye bir araya gelmek de çirkin.

Konu sahibi keşke istemeden ve bu kadar erkenden bebek yapmasaydınız. Eşim eve gelip bana kahvaltı, yemek yapan biri olduğu halde, temizliğe yardım ettiği halde ben istemiyorum. Çünkü henüz bir bebeğe ayıracak zamanım yok. 3 ay çok erken olmuş. Çift olarak zaman geçirmek lazım. Şu anda da aileye açılmayın. Eve bir yardımcı alın ve terapiye gidin. O size yardım etmiyorsa siz yardım isteyin. Bir tarafını devirip sizden kölelik beklemesin. Çocuk çok küçük boşanmamak için çaba sarf edin. Baktınız adamda iş yok basın tekmeyi telefonuyla oynamaya devam etsin. Çalışan eden kadınsınız çekmeyin bu derdi. Değmez.
 
İlk 2 gece dediğiniz şey çok zor çünkü bedenen hiç hazır olmuyorsunuz bebek bakımına ve bebek o kadar küçükki eşler biraz çekiniyorlar. Mutlaka evde ilk 2 gecede anneniz yatsın yanınızda bu konuda diretmeyin. Sonra eşinizle uyumaya başlayıp süreci yönetirsiniz
Anneden anneye hatta doğumdan doğuma değişiyor bu durum. Doğumdan yürüyerek çıkıp eve gelip her işini tek başına yapan da var. Bir hafta yerinden kalkamayan da var.
 
Evlendiğimizde ilk aylar evliliğe alışamadım vs diyerek de salonda uyuyakalırdı, yatağa gelmezdi ben sonra yatıcam derdi, sonra bir bakardım ayrı ayrı yerlerde uyanmışız. Şimdi de dinlenemiyorum diyor gelmiyor ama bir de geriye kalan işgisizliği var defalarca konuşmama rağmen değişmiyor. En son 2 dir kavga ediyoeuz bir kaç gğn dğzeliyor sonra yine aynı. Benim zorumla yatağıma gelen bir eş istemiyorum. Evliliğimde hep itici güç ben oldum, bir yerlere gitmek konusunda gezmek konusunda şakalaşmak ilgi ve sevgi göstermek konusunda bile ben hep eşimin peşinde dolandım. Hep depresyonda hep yorgun. Cuma geceleri 00:00-01:00 halı saha maçına bile gidemiyorum artık diye geçen akşam hayıflanıyordu bir de . Sinirlerimi alt üst ediyor. Benim hayatım değişti, çocuk sorumluluğu başka bir şeymiş dedim, arkadaşlarıyla görğşemediğinden şikayet ediyor. Ben ne yapayım peki? Ben de çalışmaya başlayınca ne olacak
Cnm lohusalıkla ilgili bu durumlar. Anne daha çok ilgi bekliyor. Yorgunluk bebek bakımı derken sinirler yıpranıyor. Eşiniz işinden dolayı yorgun ve stresi var dediniz. Bence bir müddet ailelerinize hissettirmeden ayrı kalin. Annenize gidin mesela bir müddet ziyâret diye
 
Ya böyle adamlar ne diye evlenir ya Allah aşkına. "Evliliğe alışamamis mış". Ayyy paşaaam sorumluluk almak zor mu geldi? Ayyyy adam gibi hareke etmek çok mu zor? Otursaydin ya ananin dizinin dibinde. Aileleri karıştirmayin. Aile terapistine gidin. Benim eşimde doktor. Iki cocuktada asla yatağı ayırmadi. Yeri geldi o kalktı ilgilendi. Esiniz fazla rahat etmis. Zora gelince "hastalanır" yine kendi köşesine çekilir. Birde şöyle birşey var: Bu adam evlat sahibi olmayı ne sandı acaba? Hazır 18 yaşında altı temiz gelmiyorlar ya bebekler
 
Evlendiğimizde ilk aylar evliliğe alışamadım vs diyerek de salonda uyuyakalırdı, yatağa gelmezdi ben sonra yatıcam derdi, sonra bir bakardım ayrı ayrı yerlerde uyanmışız. Şimdi de dinlenemiyorum diyor gelmiyor ama bir de geriye kalan işgisizliği var defalarca konuşmama rağmen değişmiyor. En son 2 dir kavga ediyoeuz bir kaç gğn dğzeliyor sonra yine aynı. Benim zorumla yatağıma gelen bir eş istemiyorum. Evliliğimde hep itici güç ben oldum, bir yerlere gitmek konusunda gezmek konusunda şakalaşmak ilgi ve sevgi göstermek konusunda bile ben hep eşimin peşinde dolandım. Hep depresyonda hep yorgun. Cuma geceleri 00:00-01:00 halı saha maçına bile gidemiyorum artık diye geçen akşam hayıflanıyordu bir de . Sinirlerimi alt üst ediyor. Benim hayatım değişti, çocuk sorumluluğu başka bir şeymiş dedim, arkadaşlarıyla görğşemediğinden şikayet ediyor. Ben ne yapayım peki? Ben de çalışmaya başlayınca ne olacak

Bu saydıklarınız sanırım evlilik hayatına adapte olamamışken baba olan bir adamın tarifi.
Biz kadınlar Anne olarak doğuyoruz, önce oyuncak bebeklerimize, sonra varsa kardeşimize.....
Erkekleri de herhalde bizler gibi olmasalar da 3/1 i kadar olsun diye beklentiye giriyoruz.
Olmayınca da kızıyoruz.
Dediğim gibi bu eş sanırım eğitilmesi hatta bir uzmanla görüştürülmesi gereken bir eş,
Ben boşanmış bir kadın olarak bu problemleri olan bir eşi boşarmıydın derseniz boşamazdım.
Elimden gelen her türlü mücadeleyi verdiysem ama hayat halen benim sırtımdaysa hiç yükümde değişiklik olmadıysa tamam ama eminim onunda vardır bu evlilikte bir rolü
Bence pes etmeyin Dr. hanım bu evlilik sizden sadece çaba istiyor.
Sağlıkla büyüsün böceğiniz Sevgiler....
 
Bebeğim 3 aylık oldu, eşim diş hekimi ben de doktorum. Yoğun bir işi var sürekli ayakta kalıyor ve eğilerek çalışıyor. Gün sonunda sürekli eve mutsuz gelirdi zaten. Evliliğimizin 3.ayında hamile kaldım, cinsellik için yanıp tutuşan biri değildi zaten ama gebelikten itibaren benim de hoş görümle azaldı. Sürekli yakınır şikayet eder, çalıştığı kliniğe kğçük bir yüzdelikle ortak oldu ve borçlandı, borç ödediği için depresyona girdiğini söyleyip duruyor. Her zaman telefonuyla daha ilgili bir eşti. Balayımızdaki fotoğraflarımızda bile elinde sürekli telefon var, o zamanlar çok dikkatimi çekmezdi ama dönüp bakınca telefonuyla yapışık ikiz gibi. Evliliğimin 1.ayından sonra ufak tefek iletişim problemlerimiz başladı. Hamile kalmayı çok çabuk istemiyordum ancak eşim çok istiyor diye korunmayı bıraktığım ay gebe kaldım.
şuanda bebeğim geceleri sık uyanıyor kolil ve sor bir bebek gündüzleri de uyumaz doğru düzgün. Bir uyuması enfazla yarım saat sürer. Bedenen yorulmuş durumdayım zaten. Bir de eşim çok sık uyanıyor uyuyamıyorum diye ayrı yatmaya başladı ve sanırım kolayına geldiği için alışkanlık haline getirdi. Benim zorlamamla birlikte uyuduğumuz birkç haftanın sonunda hasta oldu ve yorgunlıktan hasta olduğunusöylüyor. Dayanıksız bir insan. Geçtiğimiz günlerde çok uykusuz yorgun bir de eşinden ilgi görmeyen biri olarak patladım. Ne evde yardımcı ne çocuk konusunda. Hayatı sadece işe gidip gelmek olarak görüyor. Ben çok ağır şeyler söyledim, biraz korktu ayrılmaktan aile terapistine gidelim dedi, birkaç gün sonra hastalandı ve mecburen ayrı yatmaya başladık yine. Dün akşam iyileştiği halde neden hala ayrı yatıyorsun dedim, cevap vermedi, “biliyorsun” der gibiydi. Evet biliyorum yoruluyorsun ama tek sebep bu olarak göremiyorum. Eşimdengitgide soğuyorum, eve geldiğinde kanepede ayaklarını uzatıyor elinde telefon, ben evde pervane misali, mutfağa gelip yardımlık bir şey var mı diye soran yok, rezene demleyeceğim mesela dur sen otur ben demliyim diyerek güle oynaya benim için bir şey yaptığı yok. Ne yapacağımı şaşırdım. Oğlum anne yanı beşikte ben koskoca yatakta tek. Bir tek pazar çalışmıyor, cumartesi akşamdan gelip yanımda yatıyor. Artık onu bile istemiyorum. Bana çok ayıpgeliyor.Cinsellik konusunda da bitik bir durumdayız. Ben doğumdan sonra zateneskisi gibi haz da almıyorum toplamda lohusalıktan sonra 2-3 kez onda da benim isteğim ön plandaydı. Ne durumdayım diye biraz da merakımdan istediğim bir şeydi.Bir kaçgün düzel sonra yine aynı. Ne yapmam lazım gerçekten ayrılmam mı gerekiyor? 2-3 ay sonra ben de çalışmaya başlayınca ne olacak?
Doğumdan sonra eşten ayrı yatmakta moda oldu. O çocuğu birlikte yaptınız o işte çalışıyosa sizde evde çalışıyosunuz. Bende doğum yaptım. Hastaneden eve geldiğimiz günden beri birlikte yatıyoruz. Ne ben teklif ettim nede eşim. Eşimde işini ayakta yapar bedenen yorulduğu bi iş yapıyo. Madem evlilik terapistini teklif etmiş bi deneyin.
 
Benimki 3 aylıkken yerde miyim gökte myim bilmiyordum. Ciddi anlamda rüya ve gerçeklik algım kaybolmuştu :D
1-2 sene zaman vermelisiniz. Yeni düzene alışmak kolay değil ve böyle ciddi kararlar büyük değişimlerden hemen sonra verilmemeli.
 
Back
X