Konu sahibi ben sizi çok iyi anladım. Diyorsunuz ki evlilik iki kişilik, çocuğu da tek başıma yapmadım, sorumluluğu da sadece bana ait olmamalı. Çok haklısınız çoğu erkek(ne kadar eğitimli olursa olsun) işine gelmediği için de(telefonu eline alıp kıçını yaymak daha rahat çünkü) maalesef merhametsizliğin, sevgisizliğin dibini yaşatabiliyorlar kadına aileye yeni bebek katıldığı dönemde özellikle. Benim eşim çocuktan önce etrafımda fır döner, ev işi falan konusunda da benden fazla çalışır, hiç sıkıntı yaşatmazdı evlilikte. Ama ne zaman çocuk geldi(çocukta aşırı zor bir çocuktu gerçekten)
“Sen annesin” sözleri, senin başetmen gerekir bu zorlu dönemle, ama benim şu köşeye çekilip teli elime alıp rahatça keyfime bakma hakkım var tavırları(sen kucağında çocukla aç kalmış oldan dahi)..maalesef sürekli bu aşılanıyor, erkeğe de kadına da..kayınvalim de sürekli “o erkek, onlar vurdumduymaz olur” diye güdüler hep genelde..ömrümüz böyle çürümeliymiş bizim kadınlar olarak..
Ben asla böyle bir muameleyi kendime de başka bir anneye de hak görmüyorum, çalışsın ya da çalışmasın.
İlk kızımda çalışıyordum(eşimin üç katı yoğunlukta) ve yukardaki muameleye tabiydim, kanıksamıştım çünkü. Nasıl bir beyin tutulmasıysa bir buçuk yıl öyle geçti. Şu an ikinci bebeğim 4 aylık, ayrı yatıyoruz eşimle çoğunlukla ama odalarda küf sorunu var, bebeğimi korumak için başka odadayım. Eşimi sık sık geceleri kaldırıp bebeğin yanına gönderiyorum, gazını al ben uyuyamadım, biraz da sen ilgilen diye. Gayet de bakabiliyor. İlk çocukta yaşadıklarım tersine döndü diyebilirim çoğunlukla. Ha bunu eşim düşünceli hale gelerek sağlamadık. Ben geri çekildim çoğunlukla. Geçenlerde işe giderken “oh sana hergün tatil ne güzel” diyerek gitti. Ertesi gün iki çocuğu birden bırakıp uyumaya gittim, dayanamıyorum diye..sonrasında nasıl nazireler diziyor, “anne babalığın mesaisi yokmuş da” falan filan..
Ha bir de zoruna giden adamın miskinliği, tembelliği galiba..ona yapacak bişey yok sanırım..sen sabahtan akşama evin içinde bebekle didinirken, o bir bardağı şurdan alıp şuraya koymaya üşenince insanın bütün kanı, enerjisi çekilir vücudundan:/ onu da anlıyorum..
Sana önerim; öncelikle bir sling ya da kanguru edin. Mümkün mertebe dışarı çık. Hava çok soğuk çıkamam deme, ben almanyadayım iki çocukla hergün çıkıyorum, bebeği de içine alan bir mont giyiyorum slinge taktıktan sonra.
Eşin için terapiyi ayarla ama onun çaba göstermesine fırsat ver..çocukla ilgili sorumluluk da ver, ince düşünce, anlayış bekleme ondan. Yemek hazırlama ona, yetemiyorum bebekle, daha uygun bir işe geç artık mesajı ver sürekli..söylenmek de işe yaramıyor, tavırlarınla, halinle, terapide anlatmaya bak derdini. (Ben de böyle diyorum ama maalesef işlerine gelmediği için beyinsiz gibi davranıyorlar) ..böyle konuları gördükçe ah ben erkek olsam da karım lohusayken krallar gibi yaşatsam diyorum..gerçekten hayatın en zorlayıcı dönemi, hele ki ilk bebekte.
Allah yardımcın olsun, inşallah bi çare bulursun.
