- 25 Mayıs 2025
- 5
- 1
- 1
- 27
- Konu Sahibi kabaksarisi
-
- #1
Eşimle yaklaşık 2 yıldır evliyiz, ilişkimiz ise 5 yıllık. İkimizin de arkadaş çevresi çok geniş. Zaten ortak arkadaş grubumuz sayesinde tanıştık. Genellikle arkadaş gruplarımızla sosyalleşiyoruz, bu açıdan birbirimizi tamamlasak da ilişkinin başından beri yalnız vakit geçirmek, ikili sohbet etmek gibi konularda sorunlar yaşıyoruz. Bunu önceden çok problem ederken zamanla hem ben alıştım hem de o normalin bir tık altına gelebildi :) Evlendiğimizden beri bir elin parmağını geçmez baş başa dışarı çıkmamız (özel günler dahil). Aynı evde yaşıyoruz sonuçta, bir kahve içtiysek 5-10 dakika muhabbet ettiysek (sıklığı da haftada 2 falan) baş başa vakit geçirdik sayıyor eşim. Bir komşunla karşılaştığında merhabalaşıyor isen komşuluk ilişkilerin harika mı demektir? İşte bizim durumumuz da tam olarak bu
Geçen gün bir erkek arkadaşı ile onların evliliğindeki “ilgi” problemi üzerine konuşuyor, ona akıl veriyordu. Bir kısmını (yan odamda konuştuğu için) duydum, bir kısmını ise kendisi anlattı. Erkeğe hatalı değilsin, bunu eşine anlat ve onu ikna et kadınlar 1 yaparsan 2 ister, beklentisini de minimumda tut, daha önce yaptığın alıştırdığın şeylerin altına düşme ama sakın mantığında bir açıklama verdi.
Bana bu konuşmasının savunması olarak ise Baş başa görüşmek, güzel bir yerde yemek yemek gibi aktivitelerin erkeklerin ilgisini çekmediğini, hiçbir erkeğin bunu sevmediğini, görevi olduğu için bunu yaptıklarını söyledi. Beynimde havai fişekler çaktı ve benim için puzzle tamamlandı. O ağzından kaçırdığı şeyi o an fark edemedi :)
Bunun üzerine eşime “Uzunca süredir seninle anlamlı ilişki kurmadığımı, yaşadığım çoğu şeyi seninle paylaşmadığımı, bu nedenle genelde telefonda arkadaşlarımla konuştuğumu ya da arkadaşlarım/ailemle tatillere çıkıp buluşmalar düzenlediğimi evden uzaklaştığımı kendi özel hayatımı yaşadığımı anlatıyordum ancak beni anlamıyordun. Dün itibariyle seninle baş başa görüşmek vs gibi bir talebim olmayacak. Gene arkadaşlarımız ile takılırız ancak ben görev adamı olmanı istemiyorum.” dedim. Bunun üzerine çok anlamlı bir şey demedi ama sağduyuyla yaklaşıp birlikte birkaç aktivite yapmayı önerdi, hepsini reddediyorum. Bir kadın kavga ediyor, taleplerini söylüyorsa mutlu olun susan/artık bir şey istemeyen kadından korkun diye boşuna dememişler. Hevesim kalmadı, içimden bir şeyler kopup gidiyor. Sizlerin tecrübe/düşüncelerini merak ettiğim için yazmak istedim
Geçen gün bir erkek arkadaşı ile onların evliliğindeki “ilgi” problemi üzerine konuşuyor, ona akıl veriyordu. Bir kısmını (yan odamda konuştuğu için) duydum, bir kısmını ise kendisi anlattı. Erkeğe hatalı değilsin, bunu eşine anlat ve onu ikna et kadınlar 1 yaparsan 2 ister, beklentisini de minimumda tut, daha önce yaptığın alıştırdığın şeylerin altına düşme ama sakın mantığında bir açıklama verdi.
Bana bu konuşmasının savunması olarak ise Baş başa görüşmek, güzel bir yerde yemek yemek gibi aktivitelerin erkeklerin ilgisini çekmediğini, hiçbir erkeğin bunu sevmediğini, görevi olduğu için bunu yaptıklarını söyledi. Beynimde havai fişekler çaktı ve benim için puzzle tamamlandı. O ağzından kaçırdığı şeyi o an fark edemedi :)
Bunun üzerine eşime “Uzunca süredir seninle anlamlı ilişki kurmadığımı, yaşadığım çoğu şeyi seninle paylaşmadığımı, bu nedenle genelde telefonda arkadaşlarımla konuştuğumu ya da arkadaşlarım/ailemle tatillere çıkıp buluşmalar düzenlediğimi evden uzaklaştığımı kendi özel hayatımı yaşadığımı anlatıyordum ancak beni anlamıyordun. Dün itibariyle seninle baş başa görüşmek vs gibi bir talebim olmayacak. Gene arkadaşlarımız ile takılırız ancak ben görev adamı olmanı istemiyorum.” dedim. Bunun üzerine çok anlamlı bir şey demedi ama sağduyuyla yaklaşıp birlikte birkaç aktivite yapmayı önerdi, hepsini reddediyorum. Bir kadın kavga ediyor, taleplerini söylüyorsa mutlu olun susan/artık bir şey istemeyen kadından korkun diye boşuna dememişler. Hevesim kalmadı, içimden bir şeyler kopup gidiyor. Sizlerin tecrübe/düşüncelerini merak ettiğim için yazmak istedim