Öf şu yazıları okuyunca evliliğim film şeridi gibi geçiyor gözümün önünden ulan bütün erkekler böyle mi diyorum
zaten uyandırılmaz ama hadi yalnız olmak istemedi, birlikte zaman geçirmek istedi falan diyelim, bir çay koymak zor değil. çayı koyduktan sonra karısını uyandıracaksa öperek, güzelce uyandırsın madem. "hadi gel sevgilim, çayımızı koydum birlikte sohbet edelim istedim, özledim zaten seni" dese eminim ki o kadın seve seve uyanır, o adamın boynuna sarılırdı. ha yine de uyanmak istemese uyanmazdı benim dediğim davranışa rağmen. sağlık olsun, ne olacak? ayılığa lüzum yok yani." Öyle erkek yok sen uyduruyorsun" sözüne takıldım.
Hani hep diyorum ya burada , eşinin iyi huylarını yazan üyeleri taşlamayın.
Herkes okusun, okusun ki , gerçekten adabı bilen, hayatı paylaşmayı öğrenmiş, medeniyet sahibi, vicdanlı adam gibi adam bir çok erkeğin olduğunu öğrensin erkekler ve kadınlar.
Erkekler evet ama adam olamamışlar.
..
" Çay yaparsın iki muhabbet ederiz diye uyandırdım. " ne trajikomik bir cümle.
Bir kere insan uykusundan uyandirilmaz. Ee hadi uyandırdın , çay demle bari, film aç bir şey yap.
Bu kadarda vicdansızlık olmaz gerçekten.
kocanız hızmet bekleyen ve rahatına duskun bır erkek bence..Bugün öğleden sonra çocukları alıp eşimle parka filan götürdük.Yolda hafiften dişim ağrımaya başladı, yanımda da ağrı kesici filan yoktu, eşime eczanenin birinden ilaç alalım dedim, biraz ilerde de eczane görünüyordu zaten, arabayı oraya çekip ilaç almak yerine dönerken alırız dedi. Ağrımda daha başlangıç aşamasındaydı neyse dedim sesimi çıkarmadım.
Üç yaşındaki oğlum çişinin geldiğini söyledi parkta, eşim götürdü doğru dürüst yaptıramamış, suratı on karış çıkıp geldi, geçende de bu sebepten tartışmışlığımız vardı evde, küçük bebeğim emerken bari sen götür tuvaletine demiştim, ben anlamıyorum bu işlerden, erkeğim doğamda yok falan filan deyip tartışmıştı benimle. Bugün de yine kızmış anladığım kadarıyla ben götürmedim diye.
Neyse çok kalmadık geldik zaten, bu arada benim diş ağrım da iyice ağırlaştı eve geldiğimizde feci haldeydim, ilaç aldım, eşim uzandığı yerde uyuyup kaldı. O uyurken benimde ağrı hafifledi, evi topladım, birkaç bulaşık vardı yıkadım yemek yaptım filan, bu arada iki küçük çocukla da uğraştım ki hep yaptığım şey zaten, yemeğe kaldırdım. Çocuklarla biz sofradan kalktık eşim hala yemek yiyordu ama kalkmak üzereydi neredeyse o da. Çocukların uykusu geldi huzursuzlanmaya başladılar, üç yaşındaki oğlum uyumak istiyorum dedi.
Eşim sen yatır çocukları sofrayı ben toplarım deyince ben de götürdüm çocukları yatırdım. Çocuklarla birlikte bende biraz dalmışım, yarım saat sonra eşim geldi uyandırdı, gittiğimde sofra hala ortadaydı. Kaldıracağım dediği sofrayı kaldırmamış. Açıkçası oldukça kırıldım ve sinirlendim. Çünkü söz vermişti ve bende çok yoruluyorum. İki küçük bebekle hep ben uğraşıyorum, ev işleri tamamen bende ve üstelik eşim kendisi kalkıp bir bardak su bile almaz. Bununda tartışmasını yaptık daha önce, " benim için bir şeyler yapmak zor geliyorsa yapma " deyip trip atıyor.
Söz vermiştin niye kaldırmadın sofrayı dedim, anında mı kaldırmam gerekiyor kaldıracaktım filan diyor, ben seni sofra kaldır diye mi uyandırdım çay koyarsın vakit geçiririz diye uyandırdım bundan spnra bir daha uyandırmam dedi. Bende öfkeliydim konu biraz büyüdü galiba, sonra giyindi gecenin bu vakti çıktı gitti. Sinirlerim ciddi anlamda bozuk arkadaşlar. Böyle yapınca o değer görmediğimi hissediyorum, ben sırf o uyusun dinlensin diye ağrılı halimle kendimi paraladım. İnsan her zaman değilse bile arada bir uyandırıldığında, gel hayatım çay yaptım ne bileyim kafve yaptım desin istiyor. Ben mi fazla beklenti içindeyim onu da bilmiyorum, Sizce bu durum normal mi ben mi abartıyorum. Arayıp aramamak konusunda kararsız kaldım açıkçası. Ben haklı olduğumu düşünüyorum ama o da sanırım haklı olduğunu düşünüyor . Sizce ne yapmalıyım?
Malesef her erkek annesini suçlayamam ama geneli oğluşum yorulmasın oğluşum acıkmasın oğluşum üşümesin kafasında yetiştiriyorlar cocukları ve bu adamlarda evlendikleri zaman ayı seyi eşlerinden bekliyorlar.Sanki biz insan değiliz bizim canımız yok.Benim kv de hala çocuk gibi davranır eşime aslında çok komik bir durum ama böyle.Genelde fedakarlık ve yük hep bizim kadınların omuzunda oluyor birileri şu adamlara bizimde canımız olduğunu öğretsin yahuBugün öğleden sonra çocukları alıp eşimle parka filan götürdük.Yolda hafiften dişim ağrımaya başladı, yanımda da ağrı kesici filan yoktu, eşime eczanenin birinden ilaç alalım dedim, biraz ilerde de eczane görünüyordu zaten, arabayı oraya çekip ilaç almak yerine dönerken alırız dedi. Ağrımda daha başlangıç aşamasındaydı neyse dedim sesimi çıkarmadım.
Üç yaşındaki oğlum çişinin geldiğini söyledi parkta, eşim götürdü doğru dürüst yaptıramamış, suratı on karış çıkıp geldi, geçende de bu sebepten tartışmışlığımız vardı evde, küçük bebeğim emerken bari sen götür tuvaletine demiştim, ben anlamıyorum bu işlerden, erkeğim doğamda yok falan filan deyip tartışmıştı benimle. Bugün de yine kızmış anladığım kadarıyla ben götürmedim diye.
Neyse çok kalmadık geldik zaten, bu arada benim diş ağrım da iyice ağırlaştı eve geldiğimizde feci haldeydim, ilaç aldım, eşim uzandığı yerde uyuyup kaldı. O uyurken benimde ağrı hafifledi, evi topladım, birkaç bulaşık vardı yıkadım yemek yaptım filan, bu arada iki küçük çocukla da uğraştım ki hep yaptığım şey zaten, yemeğe kaldırdım. Çocuklarla biz sofradan kalktık eşim hala yemek yiyordu ama kalkmak üzereydi neredeyse o da. Çocukların uykusu geldi huzursuzlanmaya başladılar, üç yaşındaki oğlum uyumak istiyorum dedi.
Eşim sen yatır çocukları sofrayı ben toplarım deyince ben de götürdüm çocukları yatırdım. Çocuklarla birlikte bende biraz dalmışım, yarım saat sonra eşim geldi uyandırdı, gittiğimde sofra hala ortadaydı. Kaldıracağım dediği sofrayı kaldırmamış. Açıkçası oldukça kırıldım ve sinirlendim. Çünkü söz vermişti ve bende çok yoruluyorum. İki küçük bebekle hep ben uğraşıyorum, ev işleri tamamen bende ve üstelik eşim kendisi kalkıp bir bardak su bile almaz. Bununda tartışmasını yaptık daha önce, " benim için bir şeyler yapmak zor geliyorsa yapma " deyip trip atıyor.
Söz vermiştin niye kaldırmadın sofrayı dedim, anında mı kaldırmam gerekiyor kaldıracaktım filan diyor, ben seni sofra kaldır diye mi uyandırdım çay koyarsın vakit geçiririz diye uyandırdım bundan spnra bir daha uyandırmam dedi. Bende öfkeliydim konu biraz büyüdü galiba, sonra giyindi gecenin bu vakti çıktı gitti. Sinirlerim ciddi anlamda bozuk arkadaşlar. Böyle yapınca o değer görmediğimi hissediyorum, ben sırf o uyusun dinlensin diye ağrılı halimle kendimi paraladım. İnsan her zaman değilse bile arada bir uyandırıldığında, gel hayatım çay yaptım ne bileyim kafve yaptım desin istiyor. Ben mi fazla beklenti içindeyim onu da bilmiyorum, Sizce bu durum normal mi ben mi abartıyorum. Arayıp aramamak konusunda kararsız kaldım açıkçası. Ben haklı olduğumu düşünüyorum ama o da sanırım haklı olduğunu düşünüyor . Sizce ne yapmalıyım?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?