eşimle yemeğe çağırıldık (sorun asosyal ben)

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
ilk yazdığınız doğru evin küçüğüyüm. ben ailenin iyi, akıllı çocuğu olarak görülüyordum. ama ailemin bana baskı yaptılar diyecek kadar büyük bir şeyi olmadı. hep bebek gibi severlerdi hala da öyle. biraz da çocuk ruhluyum girdiğim ortamda kendimi küçük hissederim, belki biraz da ondan konuşmam, görünüşüm de öyle mesela beni 18 yaşında falan sanıyorlar

daha çok ablamla sorunları vardı. şuanda annemle babamla oturup arkadaş gibi sohbet ederiz sorunumuz yok ama ablamın hiçbir konuda aklı başında davranmaması hala ailemi yoruyor ki onunla daha çok ilgileniyorlar.

eşimle de tanıştığımda nerdeyse birkaç gün içinde uzun süredir tanışıyor gibiydik nerdeyse bir tek onunla böyle bir sorun yaşamadım. birbirimize benzediğimiz için olabilir. ama eşim bir kez bile sessizliğim hakkında yorum yapmamıştır.

normalde çok güzel konuşabilecek bir kapasiteye sahip olduğumu ancak kalabalık ortamlarda sırf sessizsin demesinler diye bazen saçmaladığımı düşünüyorum. ki saçmalamışlığım vardır bazen aklıma birşey gelir cümleleri toparlayamam mesela, o yüzden mümkün olduğunca az konuşuyorum.
 
Ablanız sizce ve ailenizce evin sorun çıkaran bireyi olarak görüldüğünden siz daha çok ailenizin istediği gibi olmayı tercih etmişsiniz, ablanızın aksine iyi ve akıllı olursanız ailenizle sorun yaşamazsınız fikir kodlanmış beyninize, bu da kişiliğinizi baskılamanıza neden olmuş bence.

Sessizsin demelerinden korkmayın, bunu aşağılayıcı rencide edici bir şey olarak görmeyin, siz sessiz olmak istemiyorsunuz aksine sosyalleşmek, insanlarla kaynaşıp konuşmak istiyorsunuz ama korkularınızı yenemiyorsunuz, bence terapi alın, strese girmeyin ufak ufak topluma girmeye gayret edin, mesela bu yemek çok iyi bir başlangıç olur, kendinizi ifade etmekten korkmayın. Eşiniz, arkadaşıyla eşi konuşurken onların konuştukları konu üzerinden sizde fikrinizi söyleyin, birden bıcır bıcır konuşmanız beklenemez ama küçük küçük konuşmalar bir süre sonra daha uzun soluklu sohbetlere döner
 
Sayfalarin hepsini okuyamadim ama genel bir sey dikkatimi cekti
İlk sayfalarda yapay, yapmacik diye tanimlamissiniz insani iliskileri
Neden
İnsanlar oturup konusur, gundelik hayattan havadan sudan, yemegini yer, politikadan konusur ulke bile kurtarir sonra da olaysiz dagilirlar
Nasil bir sey bekliyorsunuz ki bu kadar temel iletisimi yapay ve yapmacik buluyorsunuz
Cok mu kotu insanlarla karsilastiniz

Ben konuskan biriyim gulerim guldururum eglenirim yani yeni tanismalarda da hemen tarzim anlasilir, arkadas ortaminda asiri rahat biriyim ama karsimdaki cok sessizse ya da ustten bakan bir tavri varsa, espriyi anlamiyorsa, laf sokmaya tetikte bekliyorsa vs o enerjim aciga cikmaz

Ya da sessizdir ama vakarlidir yani kibir var agirbaslilik var, en azindan ay mallara bak havasinda degilse benim acimdan sikinti olmaz
Oyle birine sessiz denilebilirse bile bu kotu bir anlama gelmez
Siz neden bunu kotu bir sey gibi hissediyorsunuz

Ya siz cok ustten bakiyorsunuz ya da kotu insanlara denk gelip kapanmissiniz diyecegim ama esimle yetiyoruz birbirimize diyorsunuz

Nasil yapabiliyonuz bunu
Arada caniniz esinizin de dedikodusunu yapmayi cekmiyo mu :d
Kv gorumce dedikodusunu falan esinizle nasil halledebilirsiniz ki
Ailem var deseniz o da bir yere kadar
Benim de buyuk bir arkadas grubuymus gibi takildigimiz hemen her gun gorustugumuz kardeslerim ve esleri var ama benim canim yine de arkadaslarimi çeker

Bilemedim
 
Bir de şunu ilave edeyim, konuşmaktan çekindiğinizi ifade edebilirsiniz, insanlar bunu garipsemez, samimi olarak karşınızdaki insanlara çekingen olduğunuzu konuşmaya çekindiğinizi söylerseniz kimse sizinle dalga geçmez, aksine karşınızdaki insan konuşkan ise size konuşabileceğiniz bir sohbet açar.

Çocukluk arkadaşımızın karısı sizin gibiydi, ben, eşim ve çocukluk arkadaşımız çok konuşkanız, ben ilk girdiğim ortamda bile hemen cır cır konuşurum yabancılık çekmem ama arkadaşımızın eşi konuşmayınca kendi kendime konuşuyor gibi oluyordum tabii sonra biz onu sessizliğine bırakıp üçümüz sohbet ediyorduk, kızın mizacı sessiz değilmiş aslında, aynı sizin gibi konuşmaya çekiniyormuş sonradan bizimle bir açıldı, sohbet başlatmaya başladı, baştan bana konuşmaya çekindiğini söyleseydi birlikte aşardık çekinme duygusunu.
 
Ne kadar doğru bir tespit. Aynen bende böyle büyütüldüm. hep sen küçüksün konuşma, cevap verme diye diye büyütüldüm. Yengem bile döverdi beni küçükken annem, senin için oğlumu küstüremem falan derdi. Daha ortaokula gidiyordum. öğretmen beni çağırmıştı odasına, neden bu kadar suskunsun diye, o öğretmenimide çok severdim, o kadar uzun anlatmışımki kadına, dışarı bir çıktım kimse kalmamıştı okulda. yaşım 37 oldu. Hala özgüven problemi yaşıyorum. Cevap veremiyorum kimseye, toplum içinde konuşamıyorum. Çok çileler çektim bu hayatta.
 
Bu sorunu belli ki tek başına yenemiyorsunuz, maddi imkanlarınız elveriyorsa terapi almalısınız bence.
 
Anne12345 .!.:
Doğru söylüyorsun, yaşım ilerledikçe daha kötü oluyorum. Terapi için araştıracağım.
Genişletmek için tıkla...
Çocukluk yaralarını sarmak kolay değildir ama özgüven sorunu sizi karakterinize göre daha agresif veya daha pasif biri haline dönüştürür bence, artık eski defterleri içinizde kapatıp hayata devam edebilmeniz için bir uzmandan yardım almanız lazım.
 
C
Çok doğru söylüyorsunuz. Bende evin en küçüğüyum annemle degilde babam hep küçükken konuşmayın ses çıkarmayın derdi ve büyüdükçe babamin yaninda bir cümle bile kurmamaya başladım hep korktum babamla konuşurken. Hala da öyle. Ve evet bende sessiz içine kapanık biriyim.
 
Bilirkişi değilim ama bana kalırsa bazı insanların asosyal olması, topluma karışmaktan, kendini ifade etmekten korkmasının altında ailelerinin olduğunu düşünüyorum, genelleme yaptığım düşünülmesin tek çocuklu ailelerde de bu sorun vardır belki ama genelde 2 ve daha fazla çocuklu ailelerde çocuklardan bir tanesi daha içine kapanık ve ürkek oluyor sanki.
Büyük kardeşten ziyade ortanca ya da küçüklerde korkular gelişiyor gibi, anne babaların gözünde sorun çıkarmayan iyi çocuk olabilmek için abla abilerinden farklı olmaya çalışırken susturulmuş ve bastırılmış insanlar yetişiyor maalesef.
 
Tam tersi de olabilir. Baskılanarak, iyi insan olsun, düzgün kadın olsun, aman başına iş gelmesin, en iyisini biz yetiştirelim diye diye büyütülen içine kapanık, asosyal ilk çocuklar da var. Sonrakilere bazen anne babanın enerjisi kalmıyor, bazen e ilkine bişey olmadı deyip salıyorlar bazen de ilk çocukta yaptıkları hataları farkedip diğerlerine daha farklı davranıyorlar anne babalar.

Bizde ailenin en dışa dönük çocuğu benim mesela. Diğerleri de asosyal değil ama daha sinik karakterler bana göre. Bunun da sebebi muhtemelen geç gelen son çocuk olmam. Diğerleri çocukken babam çok çalışırmış, annemin üç çocuk ve kayınaileyle işi başından aşkınmış. Benim çocukluğumda ise üç yetişkin büyük kardeş, işi rahatlamış öğle arasında bile eve gelip benimle oyun oynayan bir baba, artık sadece çekirdek ailesiyle ilgilenen bir anne vardı.
 
Haklısınız direkt genellemedim de zaten ama benim çevremde de ben dahil büyük ve küçük kardeşler daha başına buyruk, ortancalar daha içine kapanık.
Ben ele avuca gelmiyor düz duvara tırmanıyor ay ne çektim dedikleri büyük çocuğum, küçüğümüzde eskilerin en küçüğü kan kırmızı dediklerinden o da küçük olmanın avantajını kullanırdı ama rahmetli ortanca kardeşim ikimiz arasında çok ezildi, annem benim yaramazlıklarım, küçüğün inadı derken ortancamızın sessizliğinin üzerine düşmedi, ortancamız aşırı sessiz bir çocuktu 8 yaşına kadar yaşadı ama mesela okulda bile aşırı sessiz hali öğretmeni tarafından fark edilmişti, büyüyebilseydi şu an muhtemelen ürkek bir kadın olarak hayatını idame ettirecekti.
 
Herkes çok cana yakın konuşkan olacak diye bi kural yok ki etrafa negatif enerji yaymasın surat asmasın yeter. Ben sosyalimdir normalde çok çabuk muhabbete girer iletişim kurarım ama bazen öyle bir ortam oluyor ki kişiye göre değişiyor olsa gerek bende çözemedim ne konuşacağımı bilmiyorum içimden muhabbet etmek gelmiyor ya da onun düşünce yapısıyla benim ki çok farklı olduğu için bir türlü muhabbet ilerlemiyor yani bu ne sorunun onda ne de bende olduğunu gösterir beni de sessiz yapmaz onu da olacak şeyler yani Genel olarak sessiz bir yapınız vardır belki alışkın olmaıdğınız içindir ben sürekli kurs, etkinlikler, geziler derken geveze oldum adeta ama evde uzun süre durduğum zamanlar da türkçemi bile unutuyorum
 
Bu o kadar kötü bişey ki bence bı cocuk için. O zaman biz boyle mutluyuz diyeneyecekler ama bide o zamana kadar girmedikleri ortamlara da sonradan herkes dahil etmek istemez yani kimseyi. Ben ve eşim çok sosyal insanlarız. Çocuğumuzda öyle. İnşallah küçük kardeside öyle olsun. Geçen hafta arkadaşının doğum günü vardı oraya gittik ne biliyim bu hafta diğer arkadaşının var. Küçücük çocuk bile nasıl mutlu arkadaşlarım var görüşüyorum diye. Beraber hediye beğeniyoruz falan. (Az kişi oluyoruz tabi bu ortamlarda) sonrasında biz oğluma yapicax açık havada. Çocuk şimdiden hevesli o günlere ki arkadaşlarım,arkadaşlarım diye. O zaman görüşmek istememek imkansız yani. Öyle bi dünya yok :) en basitinden parka goturuyorsun orda sosyallesiyor çocuk illaki konuşuyorsun anneleriyle. Ne yapcak çocuğu parka oynarken çocuk başka arkadaşının annesinin etrafinda olurken uzaktan gelmesini mi bekliycek. Bence konu sahibinin ki cidden asosyallikten öte bişey ama mutluyum böyle diyor. Madem mutlusun neden konuyu açtın? Madem senin için problem değil neden sorun ettin 2 saatlik yemeği.
 
yakın birinin olmamasını problem etmiyorum dış ortamda sessiz olmayı sorun ediyorum demiştim zaten. dışarda birileriyle rahatça sohbet etmek onunla illaki yakın olmak anlamına gelmiyor. yani evet sohbet edebilmek istiyorum
 
Tamam işte dış ortamda çok sessiz olacağınız yer olcak dedim bende
 

Aynen doğruları dimdik söylerim adı altında her konuda mutlaka 1 cümle ile dalga gecersenize yorumları var...ve bunlar doğrular oluyor nedense...kime göre neye göre...

Siz bosverin...polemiğe girmeyin sonra siz ban yersiniz o yemez
 
Kadınlarklübünde ayrımcılık yok.
Burda çoğumuz aynı fikirdeydik ama karşı yorum yapanlar inatla tonlarca yazı yazdıkları icin, yorumlar zamanla biraz ağır olabiliyor cünkü karşı tarafta kabullenmeyis var.
Doğruları söylüyor ister komik bir dille ister sert ister yumuşak, yorumlara tahammülü olmayan konu açmasın ozaman. Bu forumun amacıda bu degilmi zaten?
Şikayet ettiğiniz üye KudrAlobar cok mantıklı bir yorum yapmıştı bu sorunun nelere yol açabileceğini bile ifade etmişti. Konu sahibine yardımcı olmak istiyorsanız gerçekleri söyleyin dürüst olun, sizden fazla ses cıkartabilenlerede kinlenmeyin.
 
ilk cevabı Allah kurtarsın olmuştu diğerinde de eşinle nasıl tanıştınız sorusuna kendisi cevap vermişti bunlar bana yardımcı olabilecek cevaplar değildi. ben birine yorum yaparken onun psikolojisini düşünerek yazıyorum haksız olduğunu düşünsem bile.
 
bendekidurumlar .!.:
ilk cevabı Allah kurtarsın olmuştu diğerinde de eşinle nasıl tanıştınız sorusuna kendisi cevap vermişti bunlar bana yardımcı olabilecek cevaplar değildi.
Genişletmek için tıkla...
E sonrasında yazdığı yorumları neden yazmiyorsunuz? Kadın uzun uzun açıklayıp anlatmıştı size yardımcı olabilmek için..
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

Benzer Konular

Eşim neden böyle hissetti ? Neydi bu..
17 18 19
Yorumlar
365
Görüntüleme
18K
fatma1284
F
S
Sizce annemiz hasta mı?
2 3 4
Yorumlar
63
Görüntüleme
6K
absurdizm
B
çok severek evlendim ama çok mutsuzum eşimle vakit geçirmek istemiyorum
6 7 8
Yorumlar
151
Görüntüleme
20K
escada35
A
Bir aile meselesi
3 4 5
Yorumlar
83
Görüntüleme
4K
sevimlicosh
P
  • Kilitli
Çok kötüyüm okuyun lütfen
2 3
Yorumlar
57
Görüntüleme
7K
Umurumdaydi
U
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…