Konu başlığından da anlaşılacağı üzere ben de boşanma kararı verdim ve cok ama cok mutsuz karmaşık duygular icerisindeyim. Su an çalışmadığım icin terapiye gitmek benim icin maddi anlamda mümkün değil. Aynı durumda olanlar bir araya gelelim istedim.
O kadar anlatması güç sebeplerden ki eşimin ruh dünyası cok karmasik artik hic birseyin care olmayacağını anladım açık açık yazamıyorum ama hic bir kadın kabullenmez öyle diyeyim bir yandan da telefonunda erkek ismiyle kayitli bir kadin mesaji gördüm. Msjin iceriginden erkek olmadigini anladim. Bu persembe kızım 1 yasina basacak ben en çok da kizima üzülüyorum.
Konustum tatlım ben zaten icimde tutamam acik acik konuştum ama ne bir özür ne de bir utanma sonuna kadar inkar politikası. Esimin diger rahatsızlığı yanında aldatma bile solda sıfır. 4 yillik evliyim ve hep cabaladim ama sonuc aynı.
Bi nevi sapkınlık onun ki. Detayini anlatacak gücüm en azindan şimdilik yok ama ben de hayatimda ne duymustum ne görmüştüm böyle birşey. Dusunun artik aldatilmak bile ikinci plan gelmeye başladı bana. Çok ketumdur icini hic dokmez ayri bir dunyasi var hep.
Ne sapkınlığı.....söylemek istemezseniz saygı duyarım......bir psikiatr ile goruşseniz belki cozumü vardir
Aile terapistine gitmek icin cok cabaladim ama hep erteledi o yasraki insani kulagindan tutup da goturemiyor da. Cinsel sapkınlık arkadaşım internetten birileriyle konusuyor onunla ayni sekilde düşünen allah kimsenin basina vermesin.
babaocağına dönmek ne zormuş meğer... ben 3 ayı geçkindir babaocağındayım. ben ki yıllarımı orada geçirdim. orada doğdum büyüdüm. ilk aşk acılarımı orada yaşadım :) temizliği, yemek yapmayı orada öğrendim. ne bileyim hayatımın %80i orada geçti. sonra oradan gelin çıktım.
çıktım ya geri dönmesi çok zormuş... şimdi mutsuzum. sanki misafirlikteyim. orası anamın babamın evi ama ben hala banyo yapmaya, tuvaleti kullanmaya çekiniyorumyemek yapmak için mutfağa hiç girmedim. önüme ne gelirse onu yiyorum. sanki ailemle ev arkadaşlığı yaşıyoruz. onlara yük olmamak için anneme haber vermeden market alışverişi yapıp getiriyorum. her defasında annem kızmasına rağmen...
konu komşu kimseyi görmek istemiyorum. ya evliliğimle ilgili birşey sorarlarsa diyesabahları işe olması gerekenden erken çıkıp, akşamları ters yönden gelip sessizce giriyorum apartmana evden çıkmadan apartman içini dinliyorum. merdivenlerde ses varsa çıkmıoyurm
ailemin bana bakışlarından hoşlanmıyorum. sanki ben ezikmişim gibi. aslında biliyorum benim için üzülüyorlar ama hoşlanmıyorum işte ne yapayım.
yani aslında yazılabilecek o kadar çok şey var ki... ama aklıma ilk gelen babaocağı ve konu komşu geldi. demek ki beni en çok bunlar etkiliyormuş
ALLAH cc her konu da herkesin yardımcısı olsun ve kimseyi yalnızlığa mahkum etmesin inş...
Umarım en kısa sürede bu süreci atlatirsin benim de böyle korkularim var.evlenip ayrilinca tekrardan ana baba yanina sigamiyor insan herkes ayni seyi soyluyor genelde.
babaocağına dönmek ne zormuş meğer... ben 3 ayı geçkindir babaocağındayım. ben ki yıllarımı orada geçirdim. orada doğdum büyüdüm. ilk aşk acılarımı orada yaşadım :) temizliği, yemek yapmayı orada öğrendim. ne bileyim hayatımın %80i orada geçti. sonra oradan gelin çıktım.
çıktım ya geri dönmesi çok zormuş... şimdi mutsuzum. sanki misafirlikteyim. orası anamın babamın evi ama ben hala banyo yapmaya, tuvaleti kullanmaya çekiniyorumyemek yapmak için mutfağa hiç girmedim. önüme ne gelirse onu yiyorum. sanki ailemle ev arkadaşlığı yaşıyoruz. onlara yük olmamak için anneme haber vermeden market alışverişi yapıp getiriyorum. her defasında annem kızmasına rağmen...
konu komşu kimseyi görmek istemiyorum. ya evliliğimle ilgili birşey sorarlarsa diyesabahları işe olması gerekenden erken çıkıp, akşamları ters yönden gelip sessizce giriyorum apartmana evden çıkmadan apartman içini dinliyorum. merdivenlerde ses varsa çıkmıoyurm
ailemin bana bakışlarından hoşlanmıyorum. sanki ben ezikmişim gibi. aslında biliyorum benim için üzülüyorlar ama hoşlanmıyorum işte ne yapayım.
yani aslında yazılabilecek o kadar çok şey var ki... ama aklıma ilk gelen babaocağı ve konu komşu geldi. demek ki beni en çok bunlar etkiliyormuş
ALLAH cc her konu da herkesin yardımcısı olsun ve kimseyi yalnızlığa mahkum etmesin inş...
babaocağına dönmek ne zormuş meğer... ben 3 ayı geçkindir babaocağındayım. ben ki yıllarımı orada geçirdim. orada doğdum büyüdüm. ilk aşk acılarımı orada yaşadım :) temizliği, yemek yapmayı orada öğrendim. ne bileyim hayatımın %80i orada geçti. sonra oradan gelin çıktım.
çıktım ya geri dönmesi çok zormuş... şimdi mutsuzum. sanki misafirlikteyim. orası anamın babamın evi ama ben hala banyo yapmaya, tuvaleti kullanmaya çekiniyorumyemek yapmak için mutfağa hiç girmedim. önüme ne gelirse onu yiyorum. sanki ailemle ev arkadaşlığı yaşıyoruz. onlara yük olmamak için anneme haber vermeden market alışverişi yapıp getiriyorum. her defasında annem kızmasına rağmen...
konu komşu kimseyi görmek istemiyorum. ya evliliğimle ilgili birşey sorarlarsa diyesabahları işe olması gerekenden erken çıkıp, akşamları ters yönden gelip sessizce giriyorum apartmana evden çıkmadan apartman içini dinliyorum. merdivenlerde ses varsa çıkmıoyurm
ailemin bana bakışlarından hoşlanmıyorum. sanki ben ezikmişim gibi. aslında biliyorum benim için üzülüyorlar ama hoşlanmıyorum işte ne yapayım.
yani aslında yazılabilecek o kadar çok şey var ki... ama aklıma ilk gelen babaocağı ve konu komşu geldi. demek ki beni en çok bunlar etkiliyormuş
ALLAH cc her konu da herkesin yardımcısı olsun ve kimseyi yalnızlığa mahkum etmesin inş...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?