Hep söylerim o bana gurbette anne olsaydı ben de ona evlat olurdum ki ilk başta gerçekten bu şekilde yaklasmistim. Sonra o kayınvalide olmayı seçti ben de gelin oldum.
Yaşadığım sıkıntıları özet geçecek olursam sezeryanim sekiz saat kadar gecikince basımda burada yaşlı insanları bekletiyorlar diye söylenmesi, eltinin doktoruna gitmedin deyip bana fırça atip on altı tansiyonla ameliyata girmeme sebep olması, doğumdan sonra çocuğu yikamayalim diye anneme bağırması, esimi anneme karşı kışkırtması ( güya annem ona emir veriyormus), kısaca lohusaligimi bana zehir etmesi ve o halimle kucağımda parmak kadar çocukla onun evime soktuğu fitnelerle uğraşmam.
Bu duruma kendimce tepkimi koydum iki yıl geçti aramam sormam, ayda bir defa çocuğu gorsun diye götürür mümkün olduğunca az sohbet eder donerim.
Bu insan sıkıntılı bir insan çünkü yanında bir tek akraba eş dost komşu gormedim. Neredeyse beş yıl oldu her lafinda gelinleri kötü ( erkek kardeşlerinin eşleri) ,dunurleri kötü, komşuların hepsiyle kavgalı, eltimin annesinin arkasından da konusur, benim anneme yaptıkları malum.
Bugün musluğu bozulmuş eşim gitti tamir etti. Geldi diyor ki iste evine bir tadilat lazım ama o komşularla zor annemin komşuları çok kotu. Bunu surekli söylüyor. Ben de bu sefer dayanamadım. Dedim ki senin annen başka bir yere de tasinsa kavga edecek birini bulur. Bir insan bir apartman dolusu insanla dükkanına varıncaya kadar kavgalı olabilir mi yani böyle bir durum varsa dönsün kendine baksın dedim. İnanılmaz bozuldu iste kaynanan ya göm hemen falan dedi. Muhtemelen birkaç gün de konuşmaz benimle. Ne yapayım gerçek dusuncemi soylemeyeyim mi? Kendimi tutmaya çalışıyorum ara ara bu şekilde patliyorum. Biliyorum konusmasam daha iyi ama bir yerden sonra dayanamıyorum. Siz bu durumlarda nasil davraniyorsunuz?
Yaşadığım sıkıntıları özet geçecek olursam sezeryanim sekiz saat kadar gecikince basımda burada yaşlı insanları bekletiyorlar diye söylenmesi, eltinin doktoruna gitmedin deyip bana fırça atip on altı tansiyonla ameliyata girmeme sebep olması, doğumdan sonra çocuğu yikamayalim diye anneme bağırması, esimi anneme karşı kışkırtması ( güya annem ona emir veriyormus), kısaca lohusaligimi bana zehir etmesi ve o halimle kucağımda parmak kadar çocukla onun evime soktuğu fitnelerle uğraşmam.
Bu duruma kendimce tepkimi koydum iki yıl geçti aramam sormam, ayda bir defa çocuğu gorsun diye götürür mümkün olduğunca az sohbet eder donerim.
Bu insan sıkıntılı bir insan çünkü yanında bir tek akraba eş dost komşu gormedim. Neredeyse beş yıl oldu her lafinda gelinleri kötü ( erkek kardeşlerinin eşleri) ,dunurleri kötü, komşuların hepsiyle kavgalı, eltimin annesinin arkasından da konusur, benim anneme yaptıkları malum.
Bugün musluğu bozulmuş eşim gitti tamir etti. Geldi diyor ki iste evine bir tadilat lazım ama o komşularla zor annemin komşuları çok kotu. Bunu surekli söylüyor. Ben de bu sefer dayanamadım. Dedim ki senin annen başka bir yere de tasinsa kavga edecek birini bulur. Bir insan bir apartman dolusu insanla dükkanına varıncaya kadar kavgalı olabilir mi yani böyle bir durum varsa dönsün kendine baksın dedim. İnanılmaz bozuldu iste kaynanan ya göm hemen falan dedi. Muhtemelen birkaç gün de konuşmaz benimle. Ne yapayım gerçek dusuncemi soylemeyeyim mi? Kendimi tutmaya çalışıyorum ara ara bu şekilde patliyorum. Biliyorum konusmasam daha iyi ama bir yerden sonra dayanamıyorum. Siz bu durumlarda nasil davraniyorsunuz?
