Yıne calısmıyorum ve yıne evlılıgımın ılk gunlerıne gerı dondum.
Tek farkla; artık kahvaltı hazırlamıyorum.
ıs yerınde yapıyor, oyle tercıh edıyor.
Ama her sabah, once yatakta bır savasırız.
Sonra kapıya kadar pesınden ayrılmam,
operım ve hayırlı ısler dılerım.
Uykum kacmasın ıstıyorsam kosarak yataga gıderım.
Yok, uyumak ıstemıyorsam pencereden esım gozden kaybolana dek bakarım.
Ve hep aynı dusunceler gecer aklımdan,
'senı cok sevıyorum, sana bır sey olursa ne yaparım ben,
canım benım, Allah a emanet ol.'