Selam kızlar bu ara inanılmaz yoğun geçiyor günler o yüzden kusura bakmayın önümüzdeki haftadan itibaren düzenli buralardayım. Kayınvalidem memlekete gitti ben işten izin aldım evde çocuklara bakıyorum sonra kayınpeder evinde hergün ona yemek yapıyorum götürüyorum yediriyorum evi falan toparlıyorum gece eve dönüyorum falan o kadar doluyum ki nefes alamadım valla. Bi de o da uzakta bize yani tuzla da oturuyor arabayla iki çocukla arabaya bin oraya git yok çocukları bi daha toparla çık falan mahvoldum valla. Diyet falan da yalan oldu evde böyle olunca.
Ayrıca bu topiğe pek gelen olmaz birilerini çekecek bir isim falan bulmak lazım. Biraz kalabalıklaşıp yeni birileri gelirse de bize de motivasyon olur böylece. Ama henüz benim aklıma başlık ve ilk mesajla ilgili hiç bir şey gelmedi. kilom aynı devam ediyor sizin o bebeklerle yediklerinizi duyunca kendimden geçiyorum valla sanki benim midemde benden bağımsız biri yaşıyo da sürekli hem kendimi hem onu doyuruyormuş gibi yiyorum.
Gırgırına canım ikinci çocuk kesinlikle ve kesinlikle çok geçe bırakılmamalı. 2 yaş en ideali yoksa insanın yılları gidiyor benim kız 7 yaşında oğlan 2 oldu. aralarında 5 yaş var ve çok zor oldu ikincisi. Birde yaşında etkisi çok fazla yani artık 34 yaşındayım ve küçük çocuk çok zorluyor insanı. Tam da kızdan dolayı rahata kavuşmuşken sonra her şey yeniden başladı falan. Heleki çalışırken hayat daha zor oluyor. Akşam 7:30 ya da 8 de evde oluyorum çocuklarla mı ilgeleneyim kızın derslerini mi yaptırayım evi mi toplayayım şaşırıp kalıyorum her akşam. iş yerinde gündüzleri dinleniyorum resmen. Hafta sonu desen ufaklık yakamdan düşmüyor resmen ben bulaşık yıkıyorum o bacaklarıma dolanıyor, ben makineye tabağı koyuyorum o bardakları boşaltıyor ben elimde süpürge ev süpürüyorum o ordan yerleri dağıtıyor. Çamaşır makinesi açıyorum yarım saat sonra gidiyorum kapatmış. Uyanıkken yer falan silme diye bir şey söz konusu bile değil bütün kovayı yerlere boca ediyor. Kucağımda ufaklık büyüğü masada ders yapıyor ben ayakta başında duruyorum çocuğa iki bir şey anlatıyorum resmen popom koltuk yüzü görmeden saat 12 oluyor. Bi de uyutucam diye 1 saat uğraşıyorum.
Ayrıca bu topiğe pek gelen olmaz birilerini çekecek bir isim falan bulmak lazım. Biraz kalabalıklaşıp yeni birileri gelirse de bize de motivasyon olur böylece. Ama henüz benim aklıma başlık ve ilk mesajla ilgili hiç bir şey gelmedi. kilom aynı devam ediyor sizin o bebeklerle yediklerinizi duyunca kendimden geçiyorum valla sanki benim midemde benden bağımsız biri yaşıyo da sürekli hem kendimi hem onu doyuruyormuş gibi yiyorum.
Gırgırına canım ikinci çocuk kesinlikle ve kesinlikle çok geçe bırakılmamalı. 2 yaş en ideali yoksa insanın yılları gidiyor benim kız 7 yaşında oğlan 2 oldu. aralarında 5 yaş var ve çok zor oldu ikincisi. Birde yaşında etkisi çok fazla yani artık 34 yaşındayım ve küçük çocuk çok zorluyor insanı. Tam da kızdan dolayı rahata kavuşmuşken sonra her şey yeniden başladı falan. Heleki çalışırken hayat daha zor oluyor. Akşam 7:30 ya da 8 de evde oluyorum çocuklarla mı ilgeleneyim kızın derslerini mi yaptırayım evi mi toplayayım şaşırıp kalıyorum her akşam. iş yerinde gündüzleri dinleniyorum resmen. Hafta sonu desen ufaklık yakamdan düşmüyor resmen ben bulaşık yıkıyorum o bacaklarıma dolanıyor, ben makineye tabağı koyuyorum o bardakları boşaltıyor ben elimde süpürge ev süpürüyorum o ordan yerleri dağıtıyor. Çamaşır makinesi açıyorum yarım saat sonra gidiyorum kapatmış. Uyanıkken yer falan silme diye bir şey söz konusu bile değil bütün kovayı yerlere boca ediyor. Kucağımda ufaklık büyüğü masada ders yapıyor ben ayakta başında duruyorum çocuğa iki bir şey anlatıyorum resmen popom koltuk yüzü görmeden saat 12 oluyor. Bi de uyutucam diye 1 saat uğraşıyorum.