Herkese merahabalar. Benim yaklaşık 6 yıllık bir ilişkim vardı. Gerçekten çok seviyordum, biz evlenicektik. Fakat bazı şeyler oldu diyelim. İlişkimizi bitirmek zorunda kaldık. Ayrılık kararını o verdi, fakat aynı yerde çalışıyorduk. Arkadaşça görüşelim dedi. Ben bunu kabul edemezdim. Bir daha seninle tek kelime dahi konuşamam, elimde olsa yüzünü bile görmek istemezdim dedim. Ve tüm iletişimimi kestim. Bu olayın üzerinden yaklaşık 1 buçuk yıl geçti. Yani 1 buçuk yıldır aynı çatı altında çalışıyoruz fakat konuşmuyoruz. Çok zorunda gitmiş beyfendinin bir daha konuşmayalım demem. Çok kinlenmiş bana. Ama bana yaptıkları, 6 yıldan sonra beni pat diye ortada bırakması ve hiçbirşey olmamış gibi arkadaş kalalım demesi. O an bunu kabul edebilecek ruh halinde değildim. Fakat üzerinde geçen bu 1 buçuk yıl boyunca sanırım ona olan sevgim tamamen bitmiş, dolayısıyla kinim nefretim de kalmadı. Aynı yerde çalışan bir ablamız yaklaşık 3 ay önce bizi bir araya getirdi. Yüzyüze bakıyorsunuz, yeri geliyor aynı odada yan yana çalışıyorsunuz, artık sizi barıştırayım dedi. Ben de artık ona olan kinim geçtiği için tamam dedim. O da olur dedi. Sadece yüzyüze bakıyoruz, en azından iş ile ilgili konuşabilir diye cevap verdim. Karşı taraf çok mutlu oldu, teşekkür etti. İçim rahatladı filan dedi. İş icabı da olsa konuşmaya başladık. Fakat bu 3 aydır dengesiz davranıyor. İlk günlerde çok sıcak samimi davranıyordu. Sonra birden soğuk davranmaya başladı. Bazen selamımı bile almıyordu. Benim kafam rahatlamış ama. Soğuk davrandığı an kendi bilir diyip sallamıyordum. Şu aralar yine iyi davranma sırası herhalde, sanki 40 yıllık ahbapmışız gibi yanıma gelip gülüp muhabbet etmeye çalışıyor benimle. Tam dengesiz. Sanırım eksi sevgiliden arkadaş olmuyormuş. Biz gerçi arkadaş da değil sadece yüzyüze bakıyoruz diye konuşmaya karar vermiştik ama. Ne dersiniz arkadaşlar? Onun bu dengesiz halleri nedendir sizce?