Ben sadece bir insana güvendim ve duygularımla hareket ettim. Onun bana evlilik niyetiyle yaklaştığını düşündüm çünkü bana hep umut verdi ve iyi davrandı. Bu yüzden ona inandım.Daha sonra başka kişilerle de ilişkisi olduğunu anladım ama buna rağmen ondan kopmakta çok zorlandım. Bunun doğru olmadığını biliyorum, çapkın olduğunu öğrendikten sonra uzak durmam gerekirdi. Ama yaşadığım bağ o kadar güçlüydü ki, içimdeki mantıkla kalbim hep savaş hâlindeydi.Beynim onun tarafından sevildiğimi sandı.Bağımlı oldum.
Öğretmen olduğu için ona daha çok güvendim ve yalan söylediğine inanmak istemedim. Kendimi hâlâ çok suçluyorum. Yaşadıklarımızdan sonra büyük bir suçluluk duygusuna kapıldım ve bu beni psikolojik olarak çok yıprattı.
Allah’a karşı da kendimi eksik hissettim, tövbe ettim ama duygusal bağımı bir türlü koparamadım.insan olmamın bir sonucu.
Ben yanlışlarımın farkındayım, pişmanım ve kendimi düzeltmeye çalışıyorum. Lütfen kimse beni bilmeden, yaşamadan yargılamasın. Ben kötü biri değilim, sadece duygularına yenilmiş bir insanım.