Eşler!

Biz çok kavga ederiz. İlk aylarda (birbirimizin huyunu suyunu yeni yeni öğrendiğimiz dönemlerde) çok küserdim ağlardım, ailesi çok problem yaratırdı haliyle eşimde bunalırdı onada yansırdı şimdi hiç takmıyorum. Eğer kavga ediyorsak kesin eşim istemediğim birşeyi yapmıştır ve özür dilemek yerine yüzüne gözüne bulaştırır. Sonra çiçek alır yaşpasta alır, gelir sever beni ufak çocuk gibi gönlümü almak için... İncir çekirdeğini doldurmayan kavgalarımızda kolayca barışırız. Ya ben ya o ruh halimize göre sırnaşırız. Kim hatalıysa suçunu kabul eder ve itiraf eder. 'Biliyorum çok saçma ama huysuzluğum tuttu işte, ne var unutsakta barışsak' derim mesela :) Çok küstüm sana bu sefer çok der, son çare tepesine çıkmaktır, boğuşurken unuturuz zaten
 

Ayy ne tatlı bizim gibi aynı
 
Ayy ne tatlı bizim gibi aynı

Zaman geçtikçe insan daha iyi tanıyor, 1 yıl oldu biz evleneli. Keyifliyken keyifliyizdir, ulu orta dinlemez sırtına alır götürür beni, ama küsüncede ben başlarım 'benim bebeğimmmm ben kıyamamm sanaa, eşek karısı nasıl üzmüş benim bebeğimi, gel gel kurban olsun karısıı gel huzurlu kollarımaa' Evlilik güzel şey, ciddi kavgalar olunca çok üzüldüğümüz de oluyor. Ben çok kıskanç biriyim, eşimde biraz vurdumduymaz. Onu bazı şeylere alıştırıcam diye çok üzüldüğüm oldu ama çok şükür iyiyiz şimdi
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…