etrafımdaki insanlarla neden samimiyet kurmajk istemiyorum?Neden soğuk davranıyorum?

Bendede var bu biraz neden bilmiyorum esim cok sikayetci o cok sosyaldir herkesi tanimak ister ben gereksiz bulurum etrafimda cok fazla insan yok istesem olur ama istemiyorum daha fazla samimiyet kurmak istemiyorum falan bilmem acaba niye boyle bide zorundamiyiz yani oda var :)
 
bende böyleyimmmm .. yeterınce doydummmm her seye nankörluklere haksızlıklaraa her seye .. tek basıma kalayımm ohh ne mutluyum herkesten uzakkk.. Hatta suan nişanlıyım nişanlmla bile ilk anlaşmalarımdan biri herkese uzak oturmak istiyorum dedim.. vıcık vıcık sevmıyorum.. kafa rahat olacak huzur olacak.. Annem olsun yanımda gerisi boş... Şuan nişanlm var ileri de değişmezse Annem ve Nişanllm baska kimseye ihtiyacım yok çok şükür ;) ki benm Abim yengem halam yegenlerim arkadaslarım vs vs cevreee baya var amaaa yok ben kimseyi istemıyorum.. az insan çok huzur. . .
 
Gecen gun aynısını düşündüm. Yaşım çok büyük de değil. Çalıştığım yerde herkes çok sıcak birbiriyle arkadaş olmaya çalışıyor, muhabbet etmeye çalışıyor. Ben minimum muhabbet kurmaya çalısıyorum kimse ilgimi çekmiyor. Biriyle konusurken bitse de gitsem oluyorum daral geliyor. Liseden itibaren böyle oldum o zaman bu kadar değildi de gittikçe arttı neden ben de merak ediyorum. İnsanlar iletişim yeteneğim yok sanacak gibi geliyor ama var olanı kullanma isteği yok.
 
Bendede var bu biraz neden bilmiyorum esim cok sikayetci o cok sosyaldir herkesi tanimak ister ben gereksiz bulurum etrafimda cok fazla insan yok istesem olur ama istemiyorum daha fazla samimiyet kurmak istemiyorum falan bilmem acaba niye boyle bide zorundamiyiz yani oda var :)
ben kendimi açamıyorum insanlara yani sanki açsam dediklerimle ilerde bana zarar verecekler gibi geliyor. yüzeysel bilgilerimi söylüyorum başka muhabbetlere girmiyorum çünkü hiç kimseye güvenemiyorum.
 
ben de halihazırda arkadaşlarım/dostlarım dışında hayatıma yeni kimseyi sokmak istemiyorum. mecbur kaldığım durumlarda yapmacık oluyorum istemeden de olsa. 30dan sonra olsa gerek..
Ben hayatımdakileri de çıkarmak istiyorum,o derece yani. hani tanıdığım hiç kimse olmasın yeni insanlarla sıfır tanışmak istiyorum.şimdikilere sıcak olamıyorum.
 
ben kendimi açamıyorum insanlara yani sanki açsam dediklerimle ilerde bana zarar verecekler gibi geliyor. yüzeysel bilgilerimi söylüyorum başka muhabbetlere girmiyorum çünkü hiç kimseye güvenemiyorum.
Olması gereken de bu değil mi? Son birkaç yıldır ben de böyleyim. Kafam aşırı rahat. Bilinmemek çok güzel.
 
Gecen gun aynısını düşündüm. Yaşım çok büyük de değil. Çalıştığım yerde herkes çok sıcak birbiriyle arkadaş olmaya çalışıyor, muhabbet etmeye çalışıyor. Ben minimum muhabbet kurmaya çalısıyorum kimse ilgimi çekmiyor. Biriyle konusurken bitse de gitsem oluyorum daral geliyor. Liseden itibaren böyle oldum o zaman bu kadar değildi de gittikçe arttı neden ben de merak ediyorum. İnsanlar iletişim yeteneğim yok sanacak gibi geliyor ama var olanı kullanma isteği yok.
ayynen öyle. ben de de iletişim yeteneği var ama kullanmak çok yorucu geliyor.
psikoloğuma sormuştum o da karakterin böyle o zaman dedi ama karakterim böyle değil aslında istesem çok sıcakkanlı ve içten olabiliyorum. tek sıkıntı olmak istemiyorum,düşüncesi bile ruhen yoruyor.
 
Olması gereken de bu değil mi? Son birkaç yıldır ben de böyleyim. Kafam aşırı rahat. Bilinmemek çok güzel.
aynen. her yerde kendimi ünlü gibi hissediyorum,tanıdık görmek istemiyorum.ama kendimi saklayınca bu kez de insanların içinde görünmez oluyorum yokmuşum gibi davranılıyor. tabiki de kafa aşırı rahat oluyor da işte. yalnız kalınıyor bu kezde.
 
Back
X