Ev ev üstüne olmuyormuşşş

_Degerlitas_ .!.:

Bence de "boşuna okumuş ve çabalamış" gibi görünüyorsunuz.
Sizin gibi çalışan meslek sahibi bir kadın bile şu durumu yaşıyorsa çoğu kadına şaşmamalı.
Eşinize bir konuşma yapacak ve bunun böyle devam etmemesi gerektiğini söyleyeceksiniz.
Sonradan gitmişsiniz bir de o eve. Sahiplenmeniz mucize olurdu.

Gerekirse size yakın bir yerden 1+1 ev tutsun.Çocuğunuza yine baksın isterseniz.
Ama aynı ev zor.
Zordur yani.

Genişletmek için tıkla...

Muutluumutsuz .!.:

Merhaba arkadaşlar. Benim evli ve bu konuda tecrübeli olan kişilerden akıl almaya ihtiyacım var. Ben 24 yaşındayım 1,5 senelik evliyim ve 5 aylık bir bebeğim var. Bir kamu kuruluşunda çalışıyorum ve kayınvalidem ile oturuyorum.(kv eşinden ayrılmış). Evlendiğimde eşimden 9 ay boyunca ayrı kaldım farklı şehirde yaşadım işim nedeniyle tayinim bir türlü çıkmadı. Bizde o yüzden ayrı bir ev kurmadık kv'nin evine yerleşmiş gibi oldum. Şimdi tayinim gerçekleşti ve biz hala bir eve çıkmadık çünkü eşim istemiyor hem yakında işe başlayacağım kv bebeğime bakacağı için hem de ev alıp borcunu ödeyelim öyle çıkalım diyor ama ben istemiyorum. Hiç özel hayat denen bir şeyim yok eşime yaklaşmaya korkuyorum artık.(kv iki defa yatak odamıza girdi aniden çok utanmıştım) zaten evlilikten bir şey anlamadım. Kvnın evinde bir yatak odam var ama soğuk olunca orayıda kullanamıyorum ev eski olunca ısınmıyorda. Gitgide de eşimden soğumaya başladım. Her hareketi batıyor artık çünkü benim mutsuz olduğumu gördüğü halde yok sayıyor sanki her şey çok güzelmiş gibi davranıyor. Ne yapmalıyım lütfen akıl verin bana kendimi çok güçsüz, işe yaramaz, değersiz hissediyorum. Boşuna okumuş çabalamış gibi hissediyorum kendime kızıyorum. Lütfen yardım edin bana yol gösterin yoksa kendimi yiyip bitiriyorum içime akıtıyorum gözyaşımı.

Genişletmek için tıkla...

Muutluumutsuz .!.:

Merhaba arkadaşlar. Benim evli ve bu konuda tecrübeli olan kişilerden akıl almaya ihtiyacım var. Ben 24 yaşındayım 1,5 senelik evliyim ve 5 aylık bir bebeğim var. Bir kamu kuruluşunda çalışıyorum ve kayınvalidem ile oturuyorum.(kv eşinden ayrılmış). Evlendiğimde eşimden 9 ay boyunca ayrı kaldım farklı şehirde yaşadım işim nedeniyle tayinim bir türlü çıkmadı. Bizde o yüzden ayrı bir ev kurmadık kv'nin evine yerleşmiş gibi oldum. Şimdi tayinim gerçekleşti ve biz hala bir eve çıkmadık çünkü eşim istemiyor hem yakında işe başlayacağım kv bebeğime bakacağı için hem de ev alıp borcunu ödeyelim öyle çıkalım diyor ama ben istemiyorum. Hiç özel hayat denen bir şeyim yok eşime yaklaşmaya korkuyorum artık.(kv iki defa yatak odamıza girdi aniden çok utanmıştım) zaten evlilikten bir şey anlamadım. Kvnın evinde bir yatak odam var ama soğuk olunca orayıda kullanamıyorum ev eski olunca ısınmıyorda. Gitgide de eşimden soğumaya başladım. Her hareketi batıyor artık çünkü benim mutsuz olduğumu gördüğü halde yok sayıyor sanki her şey çok güzelmiş gibi davranıyor. Ne yapmalıyım lütfen akıl verin bana kendimi çok güçsüz, işe yaramaz, değersiz hissediyorum. Boşuna okumuş çabalamış gibi hissediyorum kendime kızıyorum. Lütfen yardım edin bana yol gösterin yoksa kendimi yiyip bitiriyorum içime akıtıyorum gözyaşımı.

Genişletmek için tıkla...

_Degerlitas_ .!.:

Bence de "boşuna okumuş ve çabalamış" gibi görünüyorsunuz.
Sizin gibi çalışan meslek sahibi bir kadın bile şu durumu yaşıyorsa çoğu kadına şaşmamalı.
Eşinize bir konuşma yapacak ve bunun böyle devam etmemesi gerektiğini söyleyeceksiniz.
Sonradan gitmişsiniz bir de o eve. Sahiplenmeniz mucize olurdu.

Gerekirse size yakın bir yerden 1+1 ev tutsun.Çocuğunuza yine baksın isterseniz.
Ama aynı ev zor.
Zordur yani.

Genişletmek için tıkla...