- 26 Eylül 2013
- 3.194
- 3.907
- 248
- Konu Sahibi geldikgidiyoruz
-
- #101
bebiş de geliyor ki daha da çıkamazsınız, Allah sabrını arttırsın...
Benim kayınvalidem ile sizin ki gibi sorunum olmadı o benden rahatsız değil ben ondan rahatsızım. Çokta yardımı dokunur bana evde yemeği yapmam kv yapar ben bebeğimle ilgilenirim ya da bir gün olsun şurayı temizle burayı şöyle yap dememiştir. Ama ne kadar iyi olursa olsun ne yaparsa yapsın aynı evde olmuyor misafiri gelip gidiyor yatıya kalanlar oluyor hal böyle olunca eşim doğru düzgün ilgilenmiyor bile benimle gündüz sürekli yüzü asık dolaşan, soğuk davranan adam gece eğer keyfi yerinde olursa bambaşka birine dönüyor ama bu bana kendimi değersiz hissettirmekten başka bir şeye yaramıyor. Evliliğimde yok olup bitiyor haliyle günden güne kendimden, eşimden, evliliğimden nefret ediyorum çünkü benim istediğim hayat bu değil ama benim isteklerimi erteleyen görmek istemeyen yada bahanelerle örtbas eden bir kocam var.Çok yalvardım ama olmadı hergün ağla hergün diken üstü yaşa artık kafayı yedim neredeyse anasının ne yalanı bitti ne dedikodusu bende baktım kendime yapıyorum susmak alttan almak çözüm değildi dahada beter oluyordu herşey ben o ne Yaptıysa aynını ona yaptım bezmedim bezdirdim hiç alttan almadım eve sığmaz oldu o şeytan kadın ki bizim ayrı eve çıkmamız rüyada görsen inanma ama oldu çok duada ettim tabi çok yasin okudum çok ağlayarak ellerimi açtım yaradana ama ben elime maşayı alınca değişti filmin rengi onlar istedi evinizi ayırın dedi ve çıktık 2 ay oldu daha ne konuştum ne gördüm Nalet gelsin yüzlerine
Benim için tek iyi noktası bebeğime bakacak olması başka bir şeyini istemiyorumcok genssiniz ya,
yazik en guzel yillariniz boyle geciyor,
insan evliliginden bir sey anlayamaz tabi,
ama cocuk da cok erken olmus, zaten 9 ay ayriymissiniz, o arada neden cocuk yaptiniz ki?
yani bilemedim,
suanda kayinvalide ile oturmak sizin icin iyi gibi bir yandan da, degil mi?
Merhaba arkadaşlar. Benim evli ve bu konuda tecrübeli olan kişilerden akıl almaya ihtiyacım var. Ben 24 yaşındayım 1,5 senelik evliyim ve 5 aylık bir bebeğim var. Bir kamu kuruluşunda çalışıyorum ve kayınvalidem ile oturuyorum.(kv eşinden ayrılmış). Evlendiğimde eşimden 9 ay boyunca ayrı kaldım farklı şehirde yaşadım işim nedeniyle tayinim bir türlü çıkmadı. Bizde o yüzden ayrı bir ev kurmadık kv'nin evine yerleşmiş gibi oldum. Şimdi tayinim gerçekleşti ve biz hala bir eve çıkmadık çünkü eşim istemiyor hem yakında işe başlayacağım kv bebeğime bakacağı için hem de ev alıp borcunu ödeyelim öyle çıkalım diyor ama ben istemiyorum. Hiç özel hayat denen bir şeyim yok eşime yaklaşmaya korkuyorum artık.(kv iki defa yatak odamıza girdi aniden çok utanmıştım) zaten evlilikten bir şey anlamadım. Kvnın evinde bir yatak odam var ama soğuk olunca orayıda kullanamıyorum ev eski olunca ısınmıyorda. Gitgide de eşimden soğumaya başladım. Her hareketi batıyor artık çünkü benim mutsuz olduğumu gördüğü halde yok sayıyor sanki her şey çok güzelmiş gibi davranıyor. Ne yapmalıyım lütfen akıl verin bana kendimi çok güçsüz, işe yaramaz, değersiz hissediyorum. Boşuna okumuş çabalamış gibi hissediyorum kendime kızıyorum. Lütfen yardım edin bana yol gösterin yoksa kendimi yiyip bitiriyorum içime akıtıyorum gözyaşımı.
A
Benim için tek iyi noktası bebeğime bakacak olması başka bir şeyini istemiyorum
Bebeğim 5 aylık yanlış anlaşılmasın lise bitince atandım hayata çok erken atıldım kendi ayaklarımın üstünde durmaya başladığımda 19 yaşındaydım öyle olunca her şey benim için çok daha hızlı olduBence eşini karşına al ve tek tek konuş. Annesini istemiyor kanısı yaratmamaya çalış. Mesela annesine yakın bir yerde ev tutacağınızı böylece sık sık ziyaret edebileceğini söyle. Eğer sizin ailenizin yani kendinizin mutlu olmasını istiyorsa buna yanaşmalı. Sonuçta siz mutsuz olunca o da mutsuz olacak ve bir de çocuğunuz var.
Eleştirmek istemiyorum ama 24 yaşındasınız ne ara mezun olup atandınız, evlendiniz,hamile kaldınız ve 1,5 yaşında çocuğunuz var. Ne bu acele?
Ailem kötü olmamı istemiyor iyilikle çöz diyorlar onlar da üzülüyor ister istemez ama eşimle aram bozulmasın diye bir şey diyemiyorlarama kopruleri yikarsaniz cocugunuza da bakmaz saniyorum ki.
yerinizde olsam hayatimi ipotek etmem ama,
cocuguma kendim bakar kopruleri de yikarim.
ama siz cok genssiniz, insan gercekten oneri de sunamiyor, kiyamiyorum da size, bu genc yasinizda hayatinizi cok zorlastirmissiniz.
aileniz karismiyor mu hic?
Bunları eşine dedinmi bu şeklide ne diyor madem kaynananla sorun yok bu daha güzel ama senin bu isteklerin eşinde yok gibiki rahatı yerinde zaten odadan odaya karı koca olmak çok zor yaşadım aylarca ama şuan çok şükür kendi evim istediğimi giyip eşimi karşılıyorum istediğim şeklide oluyor herşey çünkü benim evim inşallah seninde evin olur bence eşinle konuşBeni
Benim kayınvalidem ile sizin ki gibi sorunum olmadı o benden rahatsız değil ben ondan rahatsızım. Çokta yardımı dokunur bana evde yemeği yapmam kv yapar ben bebeğimle ilgilenirim ya da bir gün olsun şurayı temizle burayı şöyle yap dememiştir. Ama ne kadar iyi olursa olsun ne yaparsa yapsın aynı evde olmuyor misafiri gelip gidiyor yatıya kalanlar oluyor hal böyle olunca eşim doğru düzgün ilgilenmiyor bile benimle gündüz sürekli yüzü asık dolaşan, soğuk davranan adam gece eğer keyfi yerinde olursa bambaşka birine dönüyor ama bu bana kendimi değersiz hissettirmekten başka bir şeye yaramıyor. Evliliğimde yok olup bitiyor haliyle günden güne kendimden, eşimden, evliliğimden nefret ediyorum çünkü benim istediğim hayat bu değil ama benim isteklerimi erteleyen görmek istemeyen yada bahanelerle örtbas eden bir kocam var.
Niye evlenirken kaynananin evine yerlesiyorsunuz ki sabretseydiniz biraz kira veya ev alana kadar dügün yapsaydiniz, ben türkiyeden almanyaya gelin geldim kaynanamda sadece 3 ay kaldim bu sürecte hep disardaydik ve daire ara ara geziyorduk cok sükür ki bulduk ev mobilya falan derken yine disari cikiyorduk kaynanami almadik yanimiza alisveris falan yaparken gercekten ev üstüne ev olmuyor Allahtan esim anaci degildi bi an önce kaynanamin evinden cikmak icin cok daire aradik kendi evimizde rahat olmak icin rahat giyinmek falan keyif yapmak icin, bi an önce kira arayin veya satin alin, Allah kolaylik versin size esinizle konusun keske hemen cocuk yapmasaydinizMerhaba arkadaşlar. Benim evli ve bu konuda tecrübeli olan kişilerden akıl almaya ihtiyacım var. Ben 24 yaşındayım 1,5 senelik evliyim ve 5 aylık bir bebeğim var. Bir kamu kuruluşunda çalışıyorum ve kayınvalidem ile oturuyorum.(kv eşinden ayrılmış). Evlendiğimde eşimden 9 ay boyunca ayrı kaldım farklı şehirde yaşadım işim nedeniyle tayinim bir türlü çıkmadı. Bizde o yüzden ayrı bir ev kurmadık kv'nin evine yerleşmiş gibi oldum. Şimdi tayinim gerçekleşti ve biz hala bir eve çıkmadık çünkü eşim istemiyor hem yakında işe başlayacağım kv bebeğime bakacağı için hem de ev alıp borcunu ödeyelim öyle çıkalım diyor ama ben istemiyorum. Hiç özel hayat denen bir şeyim yok eşime yaklaşmaya korkuyorum artık.(kv iki defa yatak odamıza girdi aniden çok utanmıştım) zaten evlilikten bir şey anlamadım. Kvnın evinde bir yatak odam var ama soğuk olunca orayıda kullanamıyorum ev eski olunca ısınmıyorda. Gitgide de eşimden soğumaya başladım. Her hareketi batıyor artık çünkü benim mutsuz olduğumu gördüğü halde yok sayıyor sanki her şey çok güzelmiş gibi davranıyor. Ne yapmalıyım lütfen akıl verin bana kendimi çok güçsüz, işe yaramaz, değersiz hissediyorum. Boşuna okumuş çabalamış gibi hissediyorum kendime kızıyorum. Lütfen yardım edin bana yol gösterin yoksa kendimi yiyip bitiriyorum içime akıtıyorum gözyaşımı.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?