Ev Hanımlığına Alışamadım :(

merhaba herkese; ben golcukte muhendis olarak calisiyorum kimse yanlis anlamasin ama ayda 3binden fazla maasim var simdilik kiraciyiz ama en kisa surede kendi evimize cikmayi dusunuyoruz.
diger konumda da gormussunuzdur evcimen biriyim ve kariyer duskunlugum yok; isyerinde tutulan ve gelecek vaad edilen biri olsam da su an kendi evimizi almis ve abim icin cektigim krediyi bitirmis olsam 1 dakika dusunmem ya kendime ufak bir is kurarim ya da evimin kadini olurum!!
artik ogrenmeye ogretmeye okumaya toplantilara yurticine disina hepsine doydum ve inan evimden baska hicbirsey hocbiryer huzur vermiyor!!
insanin kendi evine ozen gostermesi cocuklariyla ilgilenmesi esine vakit ayirabilmesi kadar buyuk bir luks yok bence!
evime 2 kere temizlikci aldim birinde salonumda sigara ictigini gordum birinde de tozlu balkona ciplak ayakla cikip girdigini o gunden sonra hic almadim temizligimi elimden geldigince kendim yapiyorum keske daha cok vaktim olsa da daha cok ilgiklenebilsem evimle!
su an esin sana istedigin standardi saglayabiliyorsa rahatini hic bozma derim!
git keyifli bir kursa yazil; haftada biriki gun spora git; kitap oku arkadaslarinla bulus dusunsene tum zamanin senin! yemek yap yaa ben evimde yemek yapamayali aylar oldu!!
Allahim isteyende yok istemeyende cok su an 1 hafta iznim olsa da evimde otursam diye neler vermezdim!!
 

Seni çok iyi anlıyorum arkadaşım,eminim hatta 1 hafta izinli olsan
neleri vermeyeceğine çünkü aynı duyguları bende yaşamıştım
hatta zoruma giden evlendim ve gelin olmanın nedemek oldugunu
anlayamadan,yeni evin keyfini çıkaramadan kendimi işyerinde buldum
bu içimde uhte kaldı mesela,evlenen arkadaşlarım oldu 15 gün izin yaptılar
balayına gittiler,gezdiler tozdular,gelin olmayı yaşadılar
ama ben maalesef yogunlugum sebebiyle hafta sonu evlendim hafta içi işe başladım..
Evlendiğimi bile anlayamadım.Birde bütün yük bizlerin üzerinde,yemek bulaşık çamaşır,
ütü,temizlik,eşine ilgi alaka,kendine bakma kişisel bakımların,çocuk vs..daha uzar gider.
Biz kadınlar okadar çok yıpranıyoruz ki...hep diyorum kadın olmak zormuş diye...

Maddi sıkıntımız şuanda yok Allaha binlerce kez şükürler olsun.
Eşimde bana bütün olanakları sağlaya biliyor...
Kendi yağımızda kavrulup gidiyoruz.
Sanırım alışacağım,ya da herşeyi zamana bırakıcam.
 
ahh ahh şöyle evde olsamda istediğim kurslara gidebilsem doya doya kitap okusam evde öğlenleri poğaça çay kısır yemey özledim off offff

evdeki imkanlarınızı kullanmasını bilin kendinizi aciz hissetmeyin herşeye çok rahat şekilde ulaşabilirsiniz .. biz çalışıyoruz ama dünyadan bi haber akşama kadar.. vakit yetersizliğinden yapamadığım içimde kalan okadar çok şey varki.. (
 
butun hafta calis isyerinde kimse gozunun yasina bakmasin yok dil ogren yok program ogren surekli ogren calisma hayatinin stresini cek insanlarla ugras off off eslerimiz yapsin onlari ya ben evimin sefasini surmek istiyorum
 
Konu sahibini gayet iyi anlıyorum, bende hemen hemen aynı durumdayım.

Hatta ne tuhaf, bende az önce bu konuyla ilgili başlık açtım. Sonra da burayı okuyunca benim gibilerde varmış dedim...

Ne yazık ki kitap okumakla ya da kursa yazılmakla geçmiyor bu sıkıntı. Bu aktiviteler geçici olarak zaman dolduruyor, o kadar.

Bu çok değişik bir duygu hali, seni çok iyi anlayabiliyorum.

Kendi ayaklarının üstünde durmak, bir amacının/hedefinin olması, birşeylere emek vermek ve üretmenin hazzı hiçbir yerde yoktur.

Çalışmak bile insana ayrı bir güven, ayrı bir sosyal çevre sağlıyor.

Dilerim sağlık sorununuzu bir an önce aşarsınız ve arzu ettiğiniz gibi bir işte başarılı bir kariyer hayatınız olur.

Geçmiş olsun...
 
Bi de şu mantığı anlamıyorum, bunca okul okudum zahmet çektim diye kendini çalışmak zorunda hissetmek ve bi ömür daha kendine zahmet çektirmek...
 
Sıkıntılarını tahmin edebiliyorum.
Bende ev hanımı kategorisindeyim ama mutluyum.
İş hayatının stresini,insanların hırsını,o koşturmacayı oldum olası sevemedim.
Hep sıradan ama huzurlu bir hayatım oldu.
Böyle mutluyum çünkü,başka türlüsünü bilmiyorum.
Yeni evliyim ve yeni düzenime kısa sürede alıştım.
Şimdi sana zor gelen şeyler,geçmişte aile içinde iş bölümü olduğu için,
ve şu anda ev içinde yapılacak bütün işler sana kaldığı için sıkıntı yaratıyor.
Çalışma hayatın olduğu için de ev hayatı seni biraz boğmuş olabilir.
Ama güzel yönlerini düşün;
Bütün zamanların sana ait,hayatı kaçırmıyorsun,ertelemiyorsun.
Evinin düzenine tam anlamıyla hakim olacak zamana sahipsin.
İnan bunu yaşamak isteyen çok insan var.
Tabi ki kendini köreltme,yeni şeyler bul.
Keyif alabileceğin bir kurs olabilir,yeni arkadaşlıklar olabilir.
Bazen evde hiçbirşey yapmak gelmez insanın içinden.
Evin düzeni alır başını gider.
Temizlik,düzen hak getire.
Ben böyle zamanlarda hiç kendimi dinlemem.hemen bir yemekli misafir organize ederim.
Böylelikle kendimi harekete geçirir normale dönerim.
Hem dostlarla ziyefet hem de terapi gibi düşün.
Gündüzleri arkadaşların çalışıyorsa zaman geçirmekten keyif aldıklarını,
akşam yemeğine davet et.İyi gelicektir sana emin ol.
Ve bu süreçte eşinede ruh halini çok yansıtma.
Mutsuzluğunun sebebini yanlış anlayıp kendinde arayabilir.
Evliliğinin ve evinin keyfini çıkar.Çok da kendini dinleyip salma.
Hayatı kaçırma...
 

O kadar beğendim ki, okudukça huzur buldum valla. Kendime de öğüt olarak aldım söylediklerini. :81:
 
evde oturmak iyidir bende istiyorum arada evde oturayım kurslara falan yazılırım iş stresinden kurtulurum diye.haftasonu sayısal lotoda şansımı deneyim birden zengin olursam kendimi emekli edecem nede olsa 60 ından önce devlet emekli olmama izin vermeyecek.
 
bende 10 aydır evdeyimişten çıkmadan önce evde oturmak çooook cazip geliyordu.İşin stresindense evde oturup sıkılırım diyordum.Ama bi süre sonra yanıldığımı anladım.Sürekli çalışmakta sıkıcı sürekli evde oturmakta.O yüzden şimdi part time bi iş arıyorum umarım bulabilirim.
 
O kadar beğendim ki, okudukça huzur buldum valla. Kendime de öğüt olarak aldım söylediklerini. :81:

Beğenmene çok sevindim,benim için de bir yaradır şu cümle
''madem çalışmıycaktın da ne diye üniversite okudun!!!''
Anlatamıyorsun işte örümcekleşmiş beyinlere;
''evet okudum,çünkü çok istediğim bebeğime kavuşunca,ona hakettiği
gibi bilinçli annelik yapabilmek için eğitimli olmak istedim,
okudum çünkü çalışmasamda elimde bir diplomam olduğunu bilmek istedim,
okudum çünkü hayatın yarın bana ne getireceğini bilemediğimden,
her durumda ayaklarımın üzerinde durabilmek için bir güvencem olsun istedim,
okudum çünkü bu soruyu soran binlerce cahil insanın karşısındakilerin kişiliğiyle,bilgisiyle,görgüsüyle,insanlığıyla,
değil de etiketiyle yargıya vardığı bir ülkede yaşıyorum.Diplomada onlara kapak olsun diyorum:)''
Şimdi gelelim çalışmıyorum kısmına;
Üniversite mezunuyum,evliyim ve çalışmıyorum.
İnsanların bunu duyduklarında yüzüme''tanımlanamayan obje gibi''
bakmalarından nefret ediyorum.
Yadırganacak,utanacak toplum kurallarına aykırı bir şey yapıyormuşum gibi
''tüketici bu''bakışlarından hiç haz etmiyorum.
Ama malesef bu toplumun bakış açısıda bu;
üniversite mezunuysan ve çalışmıyorsan,ya çok bencil,rahatına düşkün,
şımarık ve tüketicisin,ya da özelliklerin ne olursa olsun hala değerleri bilinememiş
sıradan bir ''ev hanımısın''
Ben alıştım umursamıyorum ama hangi ortamda bu konu açılırsa açılsın kendimi
anlatmaktan da hiç hoşlanmıyorum.
Evet çalışmıyorum;
çünkü bebeğimi anneanne,babaanne,bakıcı vs...
kimseye bırakmadan kendim büyütmek istiyorum.
ben çalışan bir annenin çocuğuydum,
kendi çocuğumun kapıyı anahtarla açarak değilde zili çalarak eve gelmesini
Onu kek poğaça kokularıyla en şefkatli ses tonumla''hoşgeldin bebeğim''
diyerek karşılamayı istiyorum,hiç bir anını kaçırmamak istiyorum.
İlk adımını,ilk kelimesini,okumayı ilk söküşünü,hiç bir özel anını kaçırmayım istiyorum...
Evimin düzenine her alanda hakim olmak,eşime hakettiği ilgiyi göstermek için
tüm zamanlarım bana ait olsun istiyorum...
Biliyorum hepimiz bunları istiyoruz,özellikle çocuk konusunda ki hassasiyeti hepimiz taşıyoruz.
Kimimiz şanslı bu huzuru yaşayabilecek imkanlara sahip,
kimimizse böyle bir hayatta mutsuz olacağına inanıp kariyer planları yapıyor.
Ben herkese saygı duyuyorum.
Ama kadınında imkanları varsa,ekonomik sıkıntısı yoksa
evinin hakimi,yuvasının huzuru,olmasını diliyorum.
Diyceksiniz ki çalışan kadında bütün bunları yapabilir.
Yapar elbet ama dürüst olalım hangimiz hem ev de hem iş de
tüm sorumluluklarımızı yerine getirirken mutlu olup,tebessüm edebiliriz.
Kadın olmak çok zor,o yüzden eğer şartlar uygunsa
hayatımızı hem kendimiz için,hem ailemiz için daha fazla zorlaştırmayalım derim...
 
Valla ben bu yukarıdaki yazının çıktısını alıp bana da tanımlanamayan objeymişim gibi bakanlara elden teslim etmek istiyorum. Bi an dedim ben mi yazdım bunları da unuttum. Ben de diplomayı sadece kapak olsun diye, hem de en alasından aldım.Sonra da potansiyel çocuklarımı kapıyı anahtarla mı zile basarak mı eve girseler diye hayal ettim defalarca. Ama anlatamıyosun işte, yedirmişler bizim hanımlara bi ekonomik özgürlük masalı, getirmişler iş gücü arzını 2 katına, ücretini de yarısına, al sana ucuz iş gücü. Sonra ana da çalır baba da çalışır, vicdan rahatlatmaca olsun diye de görürürz 10 yaşındaki bebelerin elinde son model telefonları.Neden? Çocukları mahrum kalmasın diye hiçbirşeyden, neden? aldıkları kıyafetleri nerede giyecekler çalışmazlarsa? Nerede tatmin edecekler iktidar hırslarını? Mecburiyetten dolayı çalışan hanımlara hiçbir sözüm yok ama ben inanmıyorum birçoğunun çalışma sebebindeki samimiyete de.
 
Valla işin gerçeği ben diplomayı ona buna kapak olsun diye değil, belli bir ideallerim ve amaçlarım vardı onun için okudum...

Ha, sonunda ne oldu; şuan tercihlerim farklı bir boyut kazandı ve onun sıkıntısını çekiyorum.

Yukarıda yazılanlara kısmende olsa çoğunlukla katılıyorum; çok güzel ifade etmişsiniz kendinizi.

Ama benim fikrim; yeterince evde oturan, üretmeyen, üretimi bir kek çırpıvermekle eşdeğer bulan hanımlarımız var yeterince...

İşte benimde düşüncem bu noktada kırılıyor; okumuş ve imkanı olan herkesin çalışmasını ve bu ülke için birşeyler yapmasını istiyorum.

Ama tabi kişisel tercih meselesidir; sizde size doğru geleni yapıyorsunuz. Bu konuda size de hak veriyorum...

Nacizane fikrim; bu ülkenin çalışan bayana daha çok ihtiyacı var...

İşte o zaman büyütüp yetiştirdiğimiz evlatlarımıza daha güzel bir gelecek bırakabiliriz...

Bu da benim nacizane fikrim. Saygılar...
 

Sadece alkış
 



Bi de şu mantığı anlamıyorum, bunca okul okudum zahmet çektim diye kendini çalışmak zorunda hissetmek ve bi ömür daha kendine zahmet çektirmek...

Yazılarınızda birebir kendimi buldum hanımlar.
benim gibi düşünen kadınların olduğunu bilmek mutlu etti...
 
Arkadaşlar yorumlarınız içimi rahatlattı
kendimi daha iyi hissediyorum
çok teşekkür ediyorum hepinize.
 
31 yaşındayım
hala kendi aramızda arkadaşlarımızla konuştuğumuzda
ilerisi için ne plan yapıyorsun diye yüzüme baktıklarında
ev hanımı olmayı planlıyorum diyorum
çok yorucu
kadının üstünde bu kadar yük varken çalışmak
evladına hasret günler geçirmek üzücü
para evet güdüleyen tek şey insanı
ama hep bişeylere yetişebilme duygusu insanı yıpratıyor
ve çalışan annelerin ortak olan düşüncesi bana hiç uymuyor
çocuğum için çalışıyorum
ona daha iyi bir gelecek için
ben hayat mecbur ettiği için çalışıyorum
yoksa hergün paçama yapışan evladım için
evde oturup ona bakmam gerekirdi
sırf onu daha fazla mutlu edebilmek adına tüm fırınbaşı işleri tek kolla yapılıyor
tuvalete farketmediği zamanlarda gidiliyor
evet okudum sevdiğim için
ama ev kadınıda olmak istiyorum
kısmetse 3 yıl daha
evladım okula başlamadanda evde olmak istiyorum
 
Çalışan anne çocuğuyum gayet de normalim
Hep diyorum çalışmayıp çcuğunu evde büyütmeyi göze alan annelere,ilerde çocuğunuz istediğiniz botu montu alamadığınızda idareli alalım dediğinizde diyecek mi;Allah senden razı olsun anne beni çalışmamış büütmüşsün bana bakmışsın diye..Bana ne ya,çalışsaydın sana ben mi evde otur dedim diyecek...
Gerçekci olalım..
20 ayına kadar ben baktım en iyisiyle güzeliyle.Şimdide emin ellerde.Aklım hiç kalmıyor..
Kimseye ispat etmek zorundada değilim vallahi,ben biliyorum ne için çalıştığımı..
 

ekonomik özgürlüğü olmayan güne gitme-komşuya gitme-alışveriş-pazar-tekrar gün-komşuya gitme tekrar-dört duvar arasında oturma şeklinde yaşamayan, kendi ayakları üzerinde duran yani ekonomik özgürlüğü olan bir annenin çocuğu olduğundan olabilirmi bu?

bu arada ne zaman bir ev hanımı bunalıma girse yada eşiyle boşanma aşamasına gelse herkesin ilk telkini "iş bul çalış" oluyor bu forumda.çünkü hayatın neler getireceği neler götüreceği belli değil.çünkü en önemlisi "ekonomik özgürlük".bırak botu burada eşiyle boşanma aşamasına gelince nasıl çocuğumun karnını doyururum diye düşünüyor anneler.bir araştırılsa acaba kendine en güvenli en dışa dönük ve kısmen daha az bunalımda kadınlar kimlerdir acaba çalışanlarmı ev hanımları mı.bende uzun süre işsiz kaldım ev hanımıydım bu arada belirtmem gerek.iş bulunamazsa imkan yoksa elbette ev hanımlığı ama imkanı varken tepip ev hanımı olmak bilemiyorum zor.işte böyle acı ama gerçek
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…