Bu ruh halinizin bir kısmı babanızın ama büyük bir kısmı eşinizin suçu sanıyorum. Babanıza toleransınız yok. Üstelik eşiniz gibi bir adama bu kadar yüksek tolerans gösterirken babanıza hiç göstermiyorsunuz. Kendimi yerine koyuyorum, muhtemelen benim evladım da bana bu kadar dert çektirse ben de biraz sert bir ebeveyn olurdum.
hayır öyle olmadı.başlangıçta bu evliliği babam da istedi.ve akabinde eşimin şiddet sorunu sebebiyle babam ondan soğudu.babam eşimle ilk kez görüştüğü gün eşime diyor ki'bunun her dediğini yapma...bu böyledir, şöyledir' diye beni kocama kötülüyor.
ben ailemin yüzünü yere eğdirecek hiçbişi yapmadım.sadece iş hayatında başarılı olamadım.iyi bir evlilik yapamadım ama bunun dışında hiçbir kötülüğüm yok.
babamın yaptığı düşene de bir tekme o atıyor.istediği gibi olmamışım.iş hayatında fırtına gibi esenler...'keşke okutmasaydım da bir başı bitli bulup s...r olup başımdan giderdin dedi hem de defalarca.hem de kocamın yanında.o zaman bu sorunlar da yoktu.ben abes karşıladım.babama çok toleransı biz gösteridk
'seni kör besler gibi besleyecek miyim' vs diye sormalar....
yine hakaret amaçlı 'senin zaten psikolojin bozuk'demeler.
'zaten zamanında evli dişçiyi de ayartmıştın'demeler
vs vs....çok örneği var.
bir gün kahvaltı sofrasında, o zamanişim yok, kolumda tutup, evimden git demeler, annem neden bunu yapıyorsun diyor.babam'çünkü sinirimi bozuyor'diyor.ağlayıp evden gittim, sonra hava kararmadan eve geldim.bu sefer de nerede sürttün diye soruyor.
işe başladım, doğuya gidicem 'artık bu eve sadece misafir olarak gelirsin.seni ancak annen yalvarırsa öyle kabul ederim, ama ne kadar rahat edebilirsin sen düşün' diyor.
bunların acısı hala içimde.
hayalinde evlat olamadığım için bana böyle davranıyor.bizim burada genelde çocukların babaları ile sorunları var ve babalar çok sert, babamın kardeşi ve arkadaşı ve tanıdığım yine akraba çevresinden biri daha aynı davranışlarda.çocuklarına karşı çok acımasızlar.benlik bir durum da değil