- Konu Sahibi brenda chenowith
- #81
eşimin babası yok. bir birikmişi evi vs hiçbişi yoktu.
ilk kalıcı gibi bir iş bulduğunda evlendik. 1200 falan alıyordu sanıım o dönem. 7000 kredi çekip düğün eşya vs herşeyi yaptık. tabi asgari düzeylerde. balayına falan gitmedik. gelinlikti nişan kıyafetiydi herşeyin ucuzunu bulmaya çalıştım. kalitesiz şeyleri de kullanamam genelde hem kaliteli hem ucuz olsun diye göbeğim çatladı. önemsemediğim şeylerin kalitesine bakmadım yada orta kalite aldım genelde.
1200 maaş alırken 550 kira veriyorduk. ben ücretli öğretmenlik yapıyordum ama öğrenim kredi borcum eşya borcu vs vardı biraz. ilk 1 yıl onu ödedik.
sonra ben kalıcı bir işe girince krediye girdik. altınları vs bozdurunca 15bin peşinatımız oldu. uygun merkezden uzak bir semtten 90 bine ev aldık. aylık taksitimiz 1400 civarıydı. benim maaşım ilk dönem 1200 gibiydi. eşim o dönemler işsiz kaldı bide. yarısını bir ay ödeyip kalan yarısını sonra ödüyordum.
öle böle derken son yıla girdik. zorlandım mı evet. pişman mıyım hayır. en azıdan kredim bitince çalışmaya ara verebilirim hayalleri kurabiliyorum. boşa çalışmış gibi hissetmiyorum. çünkü ne kadar kazanırsak kazanalım o kadar harcar 1 tl bile kenara koyamazdık. kredi borcu bizi zorunlu tasarrufa itti. ben kanaatkar biriyimdir zaten. yemedim içmedim gezmedim ama çok da zoruma gitmedi.
beni tek sıkıntıya sokan şey kredi yüzünden işimi riske atmamak adına çok alttan aldım ezildim rest çekemedim. hala onun sıkıntısını çekiyorum. kredi olmasa da kirayı ödeyememe korkusuna gene iş sıkıntılarına katlanırdım ama heralde. o da eşimden dolayı.
ilk kalıcı gibi bir iş bulduğunda evlendik. 1200 falan alıyordu sanıım o dönem. 7000 kredi çekip düğün eşya vs herşeyi yaptık. tabi asgari düzeylerde. balayına falan gitmedik. gelinlikti nişan kıyafetiydi herşeyin ucuzunu bulmaya çalıştım. kalitesiz şeyleri de kullanamam genelde hem kaliteli hem ucuz olsun diye göbeğim çatladı. önemsemediğim şeylerin kalitesine bakmadım yada orta kalite aldım genelde.
1200 maaş alırken 550 kira veriyorduk. ben ücretli öğretmenlik yapıyordum ama öğrenim kredi borcum eşya borcu vs vardı biraz. ilk 1 yıl onu ödedik.
sonra ben kalıcı bir işe girince krediye girdik. altınları vs bozdurunca 15bin peşinatımız oldu. uygun merkezden uzak bir semtten 90 bine ev aldık. aylık taksitimiz 1400 civarıydı. benim maaşım ilk dönem 1200 gibiydi. eşim o dönemler işsiz kaldı bide. yarısını bir ay ödeyip kalan yarısını sonra ödüyordum.
öle böle derken son yıla girdik. zorlandım mı evet. pişman mıyım hayır. en azıdan kredim bitince çalışmaya ara verebilirim hayalleri kurabiliyorum. boşa çalışmış gibi hissetmiyorum. çünkü ne kadar kazanırsak kazanalım o kadar harcar 1 tl bile kenara koyamazdık. kredi borcu bizi zorunlu tasarrufa itti. ben kanaatkar biriyimdir zaten. yemedim içmedim gezmedim ama çok da zoruma gitmedi.
beni tek sıkıntıya sokan şey kredi yüzünden işimi riske atmamak adına çok alttan aldım ezildim rest çekemedim. hala onun sıkıntısını çekiyorum. kredi olmasa da kirayı ödeyememe korkusuna gene iş sıkıntılarına katlanırdım ama heralde. o da eşimden dolayı.