Evde Kaldım :((

Seni iyi anlıyorum.Kişisel özellkler bakımından da aynıyız.Sosyalleşmek güzle ama gelecek için emek harcamak adına çalışmak da gerekiyor (kpss ales vb)Kendi ayakları üzerinde durabiliceğin bir işin varsa ailen sağlıklıysa buna da şükredebilrsin.Ben de 25 yaşındayım yüksek ihtimale 30 da 35de de aynı olucağım çünkü bir sevgilinin ne oldğunu bilmiyorum bile diyebilirim.Yıllar başka şekilde geçiyor.Ama şanslıysan hayatında geçmişte hata,pişmanık yoksa bu da çok güzel birşey.Düşünsene
sonradn değişen biriyle birlikte olduğunu veya evlendiğini.Hayat ozaman daha berbat olurdu.Gerek hayatın içindenb aşlığı altında gerek tvlerdeki evlilik programlarında anladığım emin olmadna bu yola girmemek.Kutsal bir kurum.Allah herkesin yardımcısı olsun.

Bence ilk degistirmeniz gereken tutumunuz, buradan kendinizi degistirmeye baslayabilirsiniz, en basitinden özgüveninizin olmadigini ve bu yüzden yeni bir es adayi bulamayacaginizi söylüyorsunuz ama kendi özgüveninizi yerine getirmek sizin ellerinizde. Umutsuzluga kapilmak yerine bunu nasil degistiririm diye sormalisiniz kendi kendinize ve iki gün sonra karsiniza kimin cikacagini bilemezsiniz ki...
Pozitif olursaniz hersey zamanla yerini bulacaktir...

dertli_simge .!.:

merhaba kızlar, daha önceki konularımda sözlümde sorunlarımdan bahsetmiştim. olan oldu, söz atıldı o kadar üzgünüm ki.. belki de böylesi daha hayırlıdır ama kafam karmakarışık. dertleşmek istiyorum sizlerle.

28 yaşındayım, sözlüm benim aile kurmam, anne olmam için son şansımdı ( içimi asıl yakan neden bu. annem de bunun farkındaydı, bana devamlı "sözlünü dört elle sıkı sıkı tut." derdi. biliyorum, diyeceksiniz ki 28 yaş nedir, 35'inde evlenenler var.. ama maalesefe ben hiçbir zaman 35'inde evlenen kadınlar gibi olamayacağımı biliyorum. 28 yaşımda özgüvenim sıfır, o yaşta daha beter olurum. sosyal ortamlarda pasifim, devamlı arka planda kalıyorum. doğru düzgün arkadaşım yok. arkadaş gruplarına girmek için yırtınıyorum, sessiz sakin olduğum için olmuyor (

dolayısıyla benim aile kurmaya yönelik bütün özlemlerim, hayallerim bitti ( anne olmayı, çocuklarım olmasını o kadar istiyorum ki anlatamam. bebeğim olsun, onun gözlerimin önünde büyüdüğünü göreyim, annelik duygusunu tadayım, o kadar çok isterdim ki... beni bekleyen gelecek gözümün önüne geliyor: 70 yaşına gelmiş, evinde yapayalnız yaşayan, sadece birkaç kedisi olan yapayalnız bir kadın.. içim acıyor, ölmek daha iyidir bundan diye düşünüyorum.

ayrıca günaha meyletmek istemiyorum. cinsellik, insanların yaşaması gereken duygulardan biri, ama evlilikle yaşanmasının doğru olacağını düşünüyorum. evde kaldığım için bunu da ömrüm boyunca yaşayamayacağım. ( 70 yaşına geldiğimde, 15 yaşında çocukların bile "kız kurusu" diye dalga geçmelerine maruz kalacağım.

zaten akrabalar benle ilgili dedikoduya çoktan başladı. benim için "okudu, meslek sahibi oldu da ne oldu?? bir evlenemedi, çocuk sahibi olamadı, yuvasını kuramadı" diyorlarmış ( napcağımı bilemiyorum. kızlar ben bu acıya nasıl dayanacağım?

Genişletmek için tıkla...

insanlar durmadan konusur eksik ararlar onlara bakarsan yandın zaten evlensen bile bebek yapmasan vah vah kısırmı derler derlerde derler. milleti bosver. ne güzel okumussun meslegın varmıs evde kalmıs diye bos bos oturana okumayana calısmayana denir benim bildigim senle ne alakası var. evlilik o kadar güzel bisey degil cicim ayı gecip gidiyor. birsürü sorumluluk zorlugu var ben simdi kızkenki günlerimi arıyorum geri gelmiyor. allahın sana neler yazdıgını bılemezsın evli olanlar bosanabilir evli olmayanlar evlenir kimse gelecegi görmüyor sen sadece karamsarsın. kaderınde varsa gelir o dogacak cocukların varsa dogar. bosver hayatını yasa allaha bırak zamana bırak

Kendini yerden yere vurmanı hiç anlayamadım.. Üstelik kendi umudunu da yok ediyorsun... Neden vizyonunda 70 yaşında, kedileriyle yaşayan bir kadın profili var? Tek iyimser yanı, 70 yaşına kadar ömür biçebiliyorsun kendine.. Yarına çıkmanın garantisi yokken...
Her olanda bir hayır vardır... Odak noktanı biraz kaydırman gerekiyor yalnız... Tek bir konuya odaklanırsan, paniklenirsin... İhtimal dahilinde olabilecek ilişki durumlarını da elinden kaçırırsın böyle... Yerinde olsam kariyerinde "GÜÇLÜ", dolayısıyla ulaşılmaz kadını oynamaya bakardım... Diğer herşeyi, en azından iki sene kafamda erteleyip, kariyerimi tırmanmaya, kendime bir şeyler katmaya çalışırdım.. Yeni bir dil, farklı bir hobi, ilginç bir yan meslek, adrenalin salgılatacak bir kulüb üyeliği veya sosyal ortamlar vaad eden dernek üyelikleri de bunlara dahil olarak...

Güçlü kadınların yaşı olmaz...
Ama talibi... her zaman olur...

Bakış açını değiştirmelisin, naçizane görüşüm bu...

Psikolojini bir an once duzeltmen lazim bu sekilde yasanmaz .

Önceki konularını da okudum doğru yorum yapabilmek adına. Sana şunu söyleyebilirim ki aile ve elalem ne der baskısı sende evde kalma fobisi oluşturmuş bence. Ama şöyle düşünmelisin sen sözlünle evlenseydin (bunca saygısızlığın olması sana evlilikte de saygı duymayacağını gösterir, çünkü bir şeyleri tüketmişsiniz) mutlu olamadığında, baba ocağına dönmek istediğinde elalem daha fazla laf edecekti. Sırf millet evlendi desin diye bile bile lades edilir mi Allah aşkına?

Bunca baskı sende özgüven eksikliği yaratmış ama sana şunu söyleyeyim benimde kuzenlerim vardı okumadıkları halde 30lu yaşlarından sonra evlenen ve şu an çok mutlular. Kısmetin, mutluluğun yaşı yoktur. Neler okuyoruz 22 yaşında 2. evliliğinin yolunda olmadığını ayrılmak istediğini anlatan. Erken evlenip de böyle olmasındansa geç olsun ama mutlu ol..

Diyeceğim şu ki geçmişte yaşayarak hayata geç kalıyorsun. Bu olumsuz duygular belki de mutluluğu geri iten..

Anneni de al karşına otur mantıklıca konuş derim ben. Sana el kaldırdığını böyle bir adamla evlenirsen sonunu göremediğini..

kısmet değilmiş...
herşeyin bi zamanı var işte..
bu kadar umutsuz olma bence...

evlenip duygusal veya fiziksel şiddet gören kadınlar da var. hatta evlenenlerin çoğu mutlu değil. hep geçim derdi karşılıklı kavgalar falan. hatta aşk ile evlenip sonra düşman ayrılanlar da var. yani okadar da dert etme. senin istediğin çocuklarım olsun mu. o zaman da sakat özürlü akli hastalıklı çocuklar da doğabilir. veya sağlıklı olur ama senin başına açmadığı dert kalmaz hayırsız biri olabilir. yani belki de böylesi daha hayırlıdır senin için. evlilik kötüdür demiyorum da iyi yönünden bakıp mutlu ol diye yazdım. yoksa benim için de evlilik olmazsa olmaz birşey aşk varsa tabiki. kendim evliyim mutluyum.

Diğer konularını da okudum. Bence o evden uzaklaşmalısın. Çünkü senin sorunlarının asıl kaynağı ailen ve bu baskılar altında asla mutlu olamazsın. Öyle bastırılmışsın ki insanlarla nasıl iletişim kurabileceğini bile bilemiyorsun, yanlış yapmaktan korkuyorsun hep.

İnsan hayata bir kere gelir.

Bu arada kardeşiniz olduğundan bahsetmişsiniz. Onun yaşadıkları da sizinle aynı mı?

İşe önce nickini değiştirerek başlamalısın. Dert çağırıyorsun kendine. Mutluluğu çağır, huzuru çağır..

Herşeyden önce ''evde kaldım'' gibi çağ dışı kalmış bir cümleyi hayatınızdan çıkarmalısınız.

Annenizin ''bu son şansın, sıkı sıkı sarıl'' söylemleri belkide sizi kendinize kapattı, böyle düşünmenize neden oldu ?
Bir uzman desteği almalısınız hem sosyalfobi için hemde bu düşünceleriniz için.
Bunu ihmal etmeyin.
Ayrıca sizi rahatlatacak, sosyalliğinize yardım edecek seminerlere, konferanslara, sergilere ve kurslara gitmeye çalışın.

ZATEN son şans olarak gördüğünüz o evlilik size hayır getirmezdi.
Çünkü bir kadın ya da erkek böyle düşündüğü zaman karşı tarafı çok boğuyor.
Karşı tarafta kaçıyor işte ve ayrıca son şans diye kurulan evlilikten ne hayır kalır.

okurken resmen bunalıma girdim bu ne ya o olmayacak bu olmayacak, nerden biliyorsun ki hayat bu gün doğmadan neler doğar, neden bir insana bütün hayatını endeksliyorsun ki dur bakalım daha 28 yaşındasın benim senden büyük arkadaşlarım evlenmekte nazlanıyor sen daha 28 yaşındasın ama maşallah hayata o kadar küsmüşsün ki kendi kaderini kendin yazıyorsun. Allahın kudretine büyüklüğüne inanan insanlarız bende kpss girdim çok kötü sonuçlar ve 2 senem gitti ondan sonra çoçuk çoluğa karışırım bilmen ne olur bütün hayallerim suya düştü ama ne yapalım hayat devam ediyor ve inan seni güzel şeyler bekliyor allah kullarını ihmal etmez imtihan eder bunu unutma umutsuzluk hiç iyi bir şey değil kulaklarını tıka ve yoluna devam et

hayat bu hiçbir şey belli olmaz siz bırakın bu kadar düşünmeyin hayatınızı yaşayın, kendinizle ilgilenin, arkadaşlarınızla vakit geçirin elbet sizin için en doğrusu, hayırlısı çıkacaktır karşınıza. böyle olumsuz bakmayın hayatta herkesin bir kısmeti var sizinki de çıkar karşınıza elbet

okurken kendi kendime düşündüm acaba dalgamı geçiyor diye... sözlünden ayrılman seni sadece evlilikten uzaklaştırdığı için üzmüş yaralamış nerde aşk sevgi ??? yok e tabi annende sözlünü sıkı sıkı elinde tut derse olacağı bu işte ....okumuşsun mesleğin varmış daha ne istiyorsun acaba ??? senin dünyaya geliş amacın evlenip anne olmakmı sadece??? şaşırdım valla pes

matematık de önce mantık öğretilir

çünkü herseyın bı sırası vardır ortada hoşuna gitmeyen bi durum varsa bu problemdir

problemi çözmek için önce sorunu/soruyu tanımak anlamak gerekir çözümlemek derine

inmek düşünmek gerekir....sorunların ayrıntısııan indikten sonrada onalrı çözmek için

hangi yollara basvuracagını düşünmeye baslarsın ve buldugun yolları denersın...

şimdi senın problemın 28 yasına olmak ve evlenmemıs olmak

-kendı tabırınle-evde kalmış yalnız biri olmayı sorun ediyorsun...

düşünmüşsün sosyal değilim arkadaş cevrem yok

sessizim ortama karışamıyorum demişsin olayı çözümlemişsin şimdi bu çözümlemer sonucu

hangi yollara basvuracagını düşünmelisin...insnaların arasıan karışmanın pek çok yolu vardır

öncelıkle esnek olman lazım kendını bılmen lazım kendın olman lazım...sen ben güvensizim 35 yasında

daha guvensiz olurum dersen olmaz....sana bu kendıne guvensizliği kim verdi ? belkı cevre yüzünden

zamanla oldu belkı de sen çok düşünüp kendınde cok hata buldun ve kendı cesaretını kendın kırdın

her ne olduysa bunu tekrar kazanmak gene senın elinde....unutmakı problemı tekrarlayıp durmak

onu çözmeye yardım etmez yanı sen ben sosyal değilim ben kendıne guvensizim ben şöyleyım

dedikçe bişey değişmez...ben kendıme guvenmıyorum bunu düzeltmeliyim hım ne yapsam

iş veya okul başarıalrını hatırlayabılırsın en sevdiğin konualr uzerıne semıenrlere kurslara katılabılırsın

hem cevre edınrısın hem özgüven kaznaırsın hem de iş arkadasların veya cevren tarafında

aynı ısı yapıyor oldukalrın arasındna bile sivrilirsin yanı demem o ki herseyı yaparısn biliyo musun

bu sadece evlenmek ile alakalı filan değil...bu kendıne inanarak ve mutlu yasmaka için bile önemli

önce güvenını kazan bir eşin olmasını aşık olmayı ıstıyosan kendını erkeklere kapatmıs gibi davranma

tamam hafif meşrep ol demıyorum :) ama çekımser de olma...burada düşeceğin en büyük hata

birini sevıyorum snaıp yanlış adımalr atmandır sunuda unutmakı hersyeın hayırlıs nasib kısmet

ama hiçbir nasib ourdugumuz yerden gelmez...aşk, aramakla bulunmaz ama bulanalr yalnız arayanalrdır :)

böyle anlatmaklada olmaz ama ıste ne bılıym açıklamaya calsıtım ısnallah faydası olur :)